مرجع خبری رئال مادرید : می خاوهم خاطره ای تعریف کنم. در سال 2006 کاناوارو جام جهانی آلمان را برد و به توپ طلا رسید. رئال او را خرید و در همان سال هیچ شباهتی به بازیکن قهرمان جهان نداشت. خودش تائید کرده بود که جوایز، سفرها، تحسین ها و … حواسش را پرت کرده بود. فابیو مراقب خودش بود و برای فوتبال زندگی می کرد.  او ترجیح می داد که در والدبباس باشد تا ان که سفر کند و جوایز را بگیرد.

این داستان را گفتم چرا که رونالدو همان طور که یک ستاره است یک انسان هم هست. درست مثل کاناوارو. اما صرفنظر از هر اتفاقی، ببرد یا ببازد، مصدوم شود یا در حال درو کردن جوایز باشد همیشه نمره قبولی می گیرد. هیچ چیز حواسش را پرت نمی کند و می داند چه کار می کند. اگر گل نزند زودتر از همه عصبی می شود و اگر رئال نبرد هم همین طور. هرگز نمی توان  او را پائین تر از سطحش دید. حقیقت این است که ای نفصل را زیاد خوب شروع نکرده اما هرگز پائین تر از سطح خودش نبوده است. یادمان نرود که دهم اگوست  از مصدومیتش برگشت . باید صبور باشیم. در مقابل دورتموند دیدیم که می خواهد شروع کند. کریستیانو هرگز عقب نمی کشد و امسال هم همین طور است. توپ طلا، چمپیونزلیگ، یورو و … هیچ چیز حواس او را پرت نمی کند.

کارمن کولینو