مرجع خبری رئال مادرید : در میان افتخارات اروپایی پرشمار رئال ، دهمین قهرمانی حس و حال ویژه ای دارد که به مناسبت چهارمین سالگرد فتح لادسیمای افسانه ای نگاهی داریم به فصل 2013/14.

شروع به کار آنچلوتی

کارلو وقتی کار خود را شروع کرد که نقل و انتقالات تابستانی برای رئال مشکل شده بود. چرا که از طرفی فلورنتینو پرس در آستانه انتخابات ریاست باشگاه بود و نمیتوانست تا قبل از مشخص شدن نتیجه انتخابات اقدام به خرید بازیکنی کند. از طرف دیگر هم مربی فصل بعد سپیدپوشان هنوز مشخص نشده بود و برای این امر نیاز به صبر کردن تا اتمام بازی های لیگ وجود داشت. در این حین نیمار به بارسلونا پیوست، آگرو با سیتی تمدید کرد، فالکائو به موناکو رفت. به این ترتیب رئال اصلی ترین گزینه های خود را از دست رفته میدید. تنها نام کاوانی بازیکن گل زن ناپولی و کارواخال دفاع مستحکم لورکوزن که محصول آکادمی خود رئال بود، همچنان به صورت جدی مطرح باقی مانده بود که البته هیچ کدام هم خریدهای تعیین کننده ای که بتواند طرفداران رئال را راضی کند نبودند. با پایان یافتن رسمی بازی های لیگ های اروپایی، ماجرای پر پیچ و خم خروج آنچلوتی آغاز گردید و تا مشخص شدن نتیجه نهایی آن زمان زیادی از دست رفت.
مراسم معارفه آنچلوتی زمانی برگزار شد که برنامه تور تابستانی رئال تدوین و مشخص شده بود، کاروالیو به موناکو پیوسته بود، هیگواین رسماً اعلام جدایی کرده بود، دنی کارواخال به خانه خود بازگشته بود، کاسمیرو به تیم اصلی پیوسته بود و خرید ایسوکو قطعی شده بود. البته آنچلوتی تا پیش از پیوستن رسمی اش به جمع کهکشانی ها با مقامات باشگاه رئال در ارتباط بود و نمیتوان گفت که در هیچ کدام از این نقل و انتقالات نقشی نداشته است. چرا که آنچه مسلم بود، آنچلوتی حتی در صورت مخالفت باشگاه پاری سن ژرمن باز هم با پرداخت غرامت به پایتخت اسپانیا می آمد و بدیهی است که وی از همان ابتدا با زیر ذره بین قرار دادن وضعیت تیم آتی خود در نقل و انتقالات اعمال نظر کند. اما تا پیش از پیوستن رسمی کارلو به رئال مادرید، این زیدان و پرس بودند که به طور مستقیم در بازار انتقالات تابستانی ایفای نقش میکردند و به نظر میرسید مرد ایتالیایی از این رخدادها فاصله داشته باشد.

در 26 ژوئن ماموریت جنتلمن ایتالیایی در مادرید آغاز شد. وی در نخستین صحبت هایش در مادرید، رئال را متشخص ترین تیم دنیا نامید و عنوان کرد که علاوه بر پیروزی به دنبال فوتبالی نمایشی و هجومی نیز میباشد.آنچلوتی رئال را رویایی تحقق یافته نامید تا در همان ابتدا به خوبی دل هواداران را به دست آورد. فلورنتینو پرس نیز در مراسم معارفه کارلو بار دیگر تلویحاً به ماموریت اصلی وی اشاره کرد. وی گفت آنچلوتي به فشارهاي بسيار زياد روي نيمكت تيمهاي بزرگ عادت دارد اما بايد بداند كه هيچ كدام از تجربياتي كه داشته با چيزي كه در انتظارش است قابل مقايسه نيست. بنابراین مدیر پر افتخارترین باشگاه اروپا به طور غیر مستقیم وظیفه مربی جدید در تعدیل فشارها و بازگشت آرامش به باشگاه را مورد تاکید قرار داد. وی همچنین در قسمت دیگر صحبت های خود لیگ قهرمانان اروپا را مهمترین لیگ برای هواداران رئال عنوان کرد.
آنچلوتی در گام اول زیدان را به عنوان دستیار خود انتخاب کرد و پل کلمنت که در پی اس جی با وی همکاری میکرد را نیز به نیمکت رئال فراخواند. پس از آن نیز ایارمندی به عنوان ژابی آینده به تیم وی ملحق شد تا رئال آنچلوتی رنگ و بوی اسپانیایی به خود بگیرد. البته در فاصله کوتاهی پس از این انتقال، کایخون و آلبیول اسپانیایی از جمع سپید پوشان مادریدی جدا شد.
رئال مادرید جدید در 15 جولای 2013 تمرینات خود را بدون حضور ملی پوشان حاضر در جام کنفدراسیون ها آغاز کرد. پیش فصل رئال در حالی آغاز شد که از شروع آماده سازی بسیاری از تیم های مطرح اروپایی مدت زیادی میگذشت و این تاخیر نگرانی هایی را در مورد پروسه آماده سازی تیم نزد هواداران ایجاد کرده بود. از طرف دیگر حضور جوانانی نظیر کاسمیرو، ایسکو، ایارمندی و کارواخال نگاه های زیادی را متوجه نخستین تمرین نسخه جدید کهکشانی ها کرده بود. تیمی که با احتساب اضافه شدن جوانان آکادمی شامل خسه رودریگز، دنیس و مخیاس صاحب میانگین سنی 25.5 سال میشد.
بورنموث نخستین حریف پیش فصل رئال بود که در خاک انگلیس تن به شکست 6-0 در برابر شاگردان آنچلوتی داد. مادریدی ها در ادامه بازی های پیش فصل خود موفق به شکست پاری سن ژرمن، لس آنجلس گالکسی( جام گینس) ، اورتون( جام گینس) و اینتر شدند در برابر لیون تن به تساوی دادند. اما جدی ترین محک پیش فصل رئال، فینال رقابت های بین المللی گینس آمریکا بود. جایی که کهکشانی ها باید در برابر چلسی ای صف آرایی میکردند که ژوزه مورینیو را روی نیمکت خود داشت. هرچند این جام، رقابت چندان مهمی محسوب نمیشد و هیچ کدام از تیم ها با تمام قوا در آن ظاهر نشده بودند، اما تقابل مورینیو و آنچلوتی با تیم های سابق خود به نوعی به این بازی جنبه حیثیتی داده بود. سپیدپوشان مادرید در این دیدار نیز عملکرد خوبی را نشان دادند و با نتیجه 3=1 از سد آبی های لندن عبود کردند تا عنوان قهرمانی جام گینس را از آن خود کنند. در ادامه بازی های تدارکاتی، کهکشانی ها در جام برنابئو به مصاف السد قطر رفتند. بازی ای که جهت تجلیل از رائول گونزالس، اسطوره سال های نه چندان دور رئال مادرید تدارک دیده شده بود. این بازی در فاصله بین هفته اول و دوم لالیگا برگزار شد و قوهای سپید مادرید در ورزشگاه مملو از تماشاگر سانتیاگو برنابئو با نتیجه 5-0 از سد حریف آسیایی خود گذشتند. رائول گنزالس در نیمه اول این بازی با پیراهن رئال به میدان رفت و باز هم برای رئال مادرید گل زنی کرد تا شبی رویایی و خاطره انگیز برای تمام مادریدیسموها رقم بخورد.

آخرین حریف تدارکاتی رئال، دپروتیوو لاکرونیا بود. این بازی در چارچوب جام ترسا هررا و در فاصله هفته دوم و سوم لالیگا برگزار شد و تیم آنچلوتی با برتری 4 بر صفر سومین جام تشریفاتی پیش فصل را تصاحب کرد و به این ترتیب تور آماده سازی رئال مادرید به پایان رسید.
در بازار نقل و انتقالات هیگواین پس از کایخون و آلبیول راهی ناپولی شد. گرت بیل نیز پس از چالش های فراوان و هفته ها شایعه و گمانه زنی، بالاخره در فاصله یک روز مانده به پایان فصل نقل و انتقالات به طور رسمی به رئال مادرید پیوست. مبلغ انتقال وی101 میلیون یورو اعلام شد و بدین ترتیب ستاره ولزی گران ترین خرید باشگاه لقب گرفت.
ساعاتی پس از ورود بیل به برنابئو، ریکاردو کاکا که او نیز مانند بیل با یک انتقال پر سر و صدا به برنائو آمده بود، به طور رسمی به تیم سابق خود میلان بازگشت و به آرامی مادرید را ترک کرد. نکته بسیار عجیب این انتقال، رایگان بودن خرید کاکا برای میلان بود! آن هم در شرایطی که فلورنتینو پرس باری خرید وی 68 میلیون یورو هزینه کرده بود و در بازار نقل و انتقالات قیمت تعدادی زیادی از بازیکنانی که کیفیت نازل تری از کاکا داشتند، مبالغ بسیار هنگفتی اعلام شده بود. اما به هر جهت، کاکا در روز آخر نقل و انتقالات به طور رایگان به میلان پیوست تا شاید به نوعی بدترین خرید تاریخ جهان فوتبال لقب گیرد!
اما شوک بزرگ آخرین ساعات نقل و انتقالات انتشار خبر پیوستن مسوت اوزیل به آرسنال بود. خبری که سریعاً در رسانه های مختلف فراگیر شد و خیلی زود شادی انتقال بیل به مادرید را برای بسیاری از هواداران از بین برد. اوزیل که در طی سه سال گذشته از ارکان بسیار مهم خلاقیت رئال در حملات بود و آمار پاس گل هایش از مجموع پاس گل های فابرگاس، اینیستا و بوسکتس بیشتر بود. محبوبیت وی به قدری بود که در مراسم معارفه بیل مادریدیسموها فریاد میزنند “اوزیل را نفروشید”. این خبر در حالی اعلام شد که چند روز پیش از آن اوزیل در مصاحبه ای حضور در رئال را افتخار خود نامیده بود و با گفتن” باشگاه دیگری برای من وجود ندارد” خیال هواداران را راحت کرده بود. وی همچنین از خرید بیل استقبال کرده بود و گفته بود برای رقابت کردن با سایرین آماده است. اما در فاصله کوتاهی شایعه جدایی مسوت، تبدیل به خبر رسمی شد. وی با مبلغ 45 میلیون یورو راهی آرسنال شد تا گران ترین فروش تاریخ رئال مادرید لقب گیرد. هرچند که این مبلغ نسبت به خرج های پرز برای خرید بازیکن ناچیز هم به نظر میرسید! جدایی اوزیل خیلی زود اعتراض های گسترده همه مادریدیسموها را روانه فلرنتینو پرس و کارلو آنچلوتی کرد. اعتراض هایی که علاوه بر پر شدن در سایت ها و شبکه های اجتماعی، به سکوهای برنابئو در مراسم معارفه بیل هم منتقل شد.
به این ترتیب اولین تابستان حضور آنچلوتی در مادرید با تمام چالش ها و حواشی کم نظیرش به پایان رسید و همگان منتظر دریافت پاسخ این سوال بودند: آیا تغییرات جدید نتیجه بخش خواهد بود؟

آغار رسمی رقابت های فصل 2014-2013

رئال مادربد امید ( لقبی که روزنامه آس به رئال آنچلوتی داده بود) در 18 آگوست 2013 فصل جدید خود را آغاز کرد. پر افتخارترین تیم اروپا در ایستگاه نخست لالیگا در ورزشگاه خانگی خود به مصاف رئال بتیس رفت. تا پیش از آغاز این بازی همگان منتظر بودند تا ببینند آنچلوتی در نهایت ترکیب اصلی خود را چگونه انتخاب خواهد کرد. ترکیبی که با توجه به تعدد بازیکنان خوب در پست های مختلف، غیر قابل پیش بینی شده بود. یکی دیگر از جذابیت های این بازی، شکست ناپذیر بودن رئال در بازی های خانگی لالیگا بود. چرا که آخرین شکست خانگی رئال مربوط در لالیگا به 10 دسامبر 2011 برمیگشت و با در نظر گرفتن همه بازی ها، رئال 44 بازی بود که به عنوان میزبان نباخته بود. در نتیجه مادریدیسموها انتظار حفظ و تداوم این روند را داشتند.
آنچلوتی خیلی زود زیر علامت سوال قرار گرفت! قرار گرفتن دیگو لوپز در درون دروازه و نیمکت نشین شدین کاسیاس بسیاری از مادریدیسموها را غافل گیر کرد و اعتراض هایی را به همراه داشت.اتفاقی که موجب شد چند روز بعد و در جام برنابئو ایکر توسط هواداران لوپز و لوپز توسط هواداران ایکر هو شوند تا آشفتگی و عدم اتحاد از همان آغاز فصل نمایان شود. با شروع بازی ،رئال تیمی غیر منسجم نشان داد و خیلی زود دروازه خود را باز شده دید.در ادامه رئال بازی را به تساوی کشاند، هرچند که بتیس تیم برتر میدان بود و میتوانست اختلاف را بیشتر نیز بکند. با شروع نیمه دوم رئال کمی بهتر ظاهر شد و در نهایت با گل دیر هنگام ایسکو بازی را به زحمت برد تا مرد ایتالیایی در همان گام نخست فشار کار کردن در مادرید را احساس کند.
بازی در برابر بتیس تنها چالش آنچلوتی نبود. نیمکت نشین بودن کاسیاس و ناراحتی ضمنی او، مساله پیوستن گرت بیل به رئال که هفته ها تبدیل به تیتر اول مطبوعات مادریدی شده بود، مصدومیت های مضمن واران، ایارامندی( خرید گران قیمتی که در ابتدای پیش فصل با سهل انگاری مصدوم شد!) و ژابی آلونسو ( وی که در آستانه بازگشت به میادین پس از چند ماه قرار داشت، مجدداً مصدوم شد و سه ماه دیگر را از دست داد!) چالش های جدی کارلو در آغاز مسیر طولانی خود در مادرید بود.
دومین بازی رسمی مرد ایتالیایی، نه تنها دفاعی از نام “رئال مادرید امید” نبود، بلکه تردیدهای هواداران را نیز بیشتر کرد. رئال در زمین گرانادا با ارائه یک بازی کاملا سرد و کسل کننده، با گل دقیقه 10 بنزما سه امتیاز این دیدار را کسب کرد. اما پاسکاری های خسته کننده و بی هدف، و قرار داشتن اوزیل و رونالدو در پست های جدیدی که نقش آن ها را در زمین کاملا گم و کم رنگ کرده بود، بسیاری را به یاد بازی های سریع، تک ضرب و روان سال های اخیر انداخته بود که دیگر اثری از آن دیده نمیشد.
تیم آنچلوتی در ادامه کمی بهتر از ابتدای فصل ظاهر شد، اما در هفته ششم لالیگا نمایش بسیار ضعیفی را در برار تیم تازه وارد الچه داشت و با فضاحت داوری موفق به پیروزی شد! در هفته هفتم لالیگا رئال در خانه خود، دربی مادرید را واگذار کرد تا پس از 24 بازی در لالیگا به اتلتیکو ببازد. عملکرد ضعیف کهکشانی ها در این بازی و بازی های قبل آن موجب لبریز شدن صبر هواداران و شنیده شدن اولین سوت ها بر علیه مربی ایتالیایی از سوی سکوهای برنابئو شد. پس از این بازی کارلو آنچلوتی کانون اصلی انتقادات بسیاری از مطبوعات اسپانیایی و بین المللی شد تا حضور وی نه تنها موجب ثبات و آرامش در باشگاه نشود، بلکه آشفتگی و فشار روز افزونی را به همراه آورده باشد.

در هفته هشتم لالیگا رئالی ها به سختی و در آخرین لحظات بازی با گل زنی رونالدو، میزبان خود لوانته را در دقیقه 94 لوانته را 3 بر 2 شکست دادند. پس از آن دو هفته وقفه بازی های ملی فرصت خوبی را در اختیار رسانه ها قرار داد تا سیل انتقادات خود را روانه ضعف های باشگاه مادریدی کنند. در این بین، کریم بنزما و فلورنتینو پرس متحمل سخت ترین انتقادات و فشارهای رسانه ای شدند. کارلو آنچلوتی نیز ضعف های تیم خود را پذیرفت و در اظهار نظر جالبی عنوان کرد “از این بدتر نمیشود بازی کرد!” وی به هواداران قول داد تا تیمش در ادامه فصل عملکرد بهتری داشته باشد.
دو برد پیاپی در برابر مالاگا و یوونتوس، نشانه خوبی از عمل کردن کارلو به قولش بود. اما با رسیدن ال کلاسیکو همه چیز برای کارلو خراب شد! او در نخستین ال کلاسیکوی خود با نتیجه 2 بر 1 تن به شکست داد تا رئال پس از 5 بازی مغلوب حریف دیرینه خود شود. بارسا در دقیقه 18 روی اولین موقعیت خود به گل رسید. در دقیقه 78 گل دوم بارسا روی اشتباه لوپز به ثمر رسید. آن هم در حالی که قبل از آن پنالتی مسلم روی کریستیانو رونالدو گرفته نشده بود و ضربه بنزما هم به تیر دروازه آبی اناری ها خورده بود. درخشش والدس مانع به گل رسیدن سپیدپوشان مادریید شد و در نهایت در دقیقه 91 خسه قفل دروازه بارسلونا را باز کرد و بازی با همان نتیجه به پایان رسید. البته در این باخت، داوری نقش مهم و تعیین کننده ای داشت. گرفته نشدن دو پنالتی رئال و ندادن کارت زرد دوم به مسی در چند صحنه ای که مستحق گرفتن کارت بود، اعتراض های زیادی را به همراه داشت. اما در کنار بحث داوری، تصمیمات فنی عجیب آنچلوتی نیز در این شکست نقش داشت. بازی دادن راموس در خط هافبک، قرار دادن بیل در نقش مهاجم کاذب و بازی ندادن به موراتای آماده موجب شده بود تا رئال 60 دقیقه اول را به حریف وا دهد.
مربی ایتالیایی پس از اتمام بازی از قضاوت ضعیف داور بازی انتقاد کرد و از اولین ال کلاسیکوی خود تحت عنوان یک بازی بی نظیر و همراه با نمایشی زیبا نام برد.

پس از طوفان ال کلاسیکو، نوبت به رسیدن آرامش به مسیر حرکت کشتی آنچلوتی رسید. پیروزی های پر گل در برابر سویا، رایووایکانو، سوسیداد، آلمیرا، گالاتاسرای، وایادولید و کوپنهاگن و کسب یک تساوی در زمین تیم قدرمتند یوونتوس عملکرد تیم آنچلوتی را از زیر تیغ انتقادات رهایی بخشید. در این بین رئال مادرید به عنوان تیم نخست گروه خود راهی مرحله بعد لیگ قهرمانان اروپا شد تا با به ثمر رساندن 20 گل، در کنار بایرن مونیخ و بارسلونا به رکورد بیشترین گل زده در مرحله گروهی برسد. هرچند که رئال در بازی آخر خود موقعیت های زیادی را برای شکستن این رکورد از دست داد. از اتفاقات خوشایند دیگر این ایام، شکست بارسلونا در برابر اتلتیک بیلبائو و کاهش یافتن اختلاف رئال و بارسا به سه امتیاز بود. اما این اختلاف دوام زیادی نداشت. شاگردان آنچلوتی در برابر اوساسونا تن به تساوی دادند. تساوی ای که البته تحت تاثیر قضاوت بد داور آن مسابقه قرار داشت. چرا که داور در همان ابتدا یک پنالتی مسلم را روی مودریچ ندید و از دادن کارت قرمز به بازیکن حریف و 10 نفره کردن تیم آن ها صرف نظر کرد. وی همچنین در حالی راموس را اخراج کرد که یکی از کارت های زرد او تصمیم اشتباهی بود وبعدها نیز توسط فدراسیون فوتبال اسپانیا بخشیده شد. بارسلونا نیز به لطف پنالتی ای که به اشتباه برای آن ها گرفته شد، موفق به شکست ویارئال با نتیجه 2 بر 1 شد. این تصمیمات اشتباه داوری، خشم و اعتراض بسیاری از مادریدیسموها را بر انگخیت. اما این اعتراض ها اثر بخش نبود و در هفته ی بعدی لالیگا در حالی که رئال با سختی موفق به شکست والنسیا در مستایا شد، اتلتیکو مادرید با کمک داور به پیروزی رسید و بارسلونا نیز در مصاف با ختافه، بازی 2 بر صفر باخته را به کمک برخی تصمیم های مشکوک داور با نتیجه 5 بر 2 پیروز شد تا اختلاف امتیازها دستخوش تغییراتی نشود و فاصله همچنان 5 امتیاز باقی بماند. اختلافی که هواداران رئال مادرید آن را متوجه عملکرد بسیار ضعیف کمیته داوران اسپانیا میدانستند و به خاطر آن عملکرد آنچلوتی را زیر سوال نمیبردند. چرا که مرد ایتالیایی تا آن زمان موفق به کسب 76% پیروزی شده بود و با میانگین گل 2.84 گل در هر بازی عملکرد قابل قبولی داشت.

از شروع سال 2014همه چیز برای تیم آنچلوتی بسیار خوب پیش رفت. کسسب پیروزی در برابر سلتا ویگو، اسپانیول، بتیس و گرانادا در لالیگا و از پیش رو برداشتن اوساسونا و اسپانیول در جام حذفی، کهکشانی ها را مهار ناپذیر کرده بود. تساوی اتلتیکو مادرید و بارسلونا نیز رئال را به فاصله سه امتیازی دو تیم صدر نشین جدول رساند. حالا کاسیاس با 682 دقیقه گل نخوردن و تیم رئال مادرید با 8 بازی بسته نگه داشتن دروازه خود، بهترین رکورد تاریخ درخشان این باشگاه کهکشانی را رقم زده بودند. کارلو آنچلوتی نیز تحت حمایت کامل مطبوعات بود و همگان از به ثمر نشستن سبک او در پایتخت اسپانیا سخن میگفتند. البته تساوی سپیدپوشان مادریدی در زمین بیلبائو، آن هم در شرایطی که بارسلونا در زمین خود مغلوب والنسیا شده بود و موقعیت خوبی را در اختیار تیم آنچلوتی برای پیشی گرفتن از حریف سنتی خود فراهم ساخته بود، مانع ادامه روند این موفقیت ها شد. در ادامه فصل، رئال در مجموع با نتیجه 5 بر صفر تیم قدرتمند اتلتیکو مادرید را در نیمه نهایی جام حذفی از پیش رو برداشت تا بدون دریافت حتی یک گل راهی فینال کوپا دل ری شود. حالا آنچلوتی با 20 برد و 4 تساوی در 24 بازی اخیر، سومین مربی برتر تاریخ باشگاه از حیث شکست ناپذیری بود. در لالیگا نیز پیروزی در برابر ویارئال، ختافه و الچه و از طرف دیگر ناکامی رقیبان در شکست دادن حریفان خود، تیم آنچلوتی را با سه امتیاز برتری در صدر جدول لالیگا قرار داد. در هفته بیست و ششم رئال در زمین اتلتیکو مادرید تن به تساوی 2 بر 2 داد. تساوی ای که تا حدودی تحت الشعاع تصمیمات فنی اشتباه کارلو قرار داشت. اما برد سه بر صفر هفته بیست و هفتم در برابر لوانته و شکست بارسلونا در زمین وایادولید، اختلاف امتیاز رئال و بارسا را به عدد 4 رساند و خیلی زود تلخی تساوی دربی مادرید را از یاد هواداران کهکشانی ها برد.
در این بین، نقطه عطف کار تیم آنچلوتی عملکرد خیره کننده آن ها در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا در برابر شالکه آلمان بود. رئال در بازی اول، موفق به شکست حریف خود با نتیجه 6 بر یک شد. پیروزی ای که در زمین حریف به دست آمد تا طلسم نبردن رئالی ها در آلمان ( آن ها از 24 بازی اخیر خود در آلمان تنها یکی را برده بودند) شکسته شود. پایان این بازی ستایش مطبوعات بین المللی را به همراه داشت. اکیپ نوشت رئال مادرید یک هدیه است. دیلی آینده را متعلق به رئال مادرید دانست و ال پاریس از این بازی تحت عنوان شورش رئال در آلمان یاد کرد. در بازی برگشت نیز آنچلوتی که از بابت صعود تیمش به مرحله بعد آسوده خاطر بود، تیمی متشکل از بازیکنان اصلی و ذخیره را روانه میدان کرد و بیشتر سعی در کنترل بازی داشت. رئال این بازی را با نتیجه 3 بر یک با پیروزی پشت سر گذاشت تا کریستیانو رونالدو با دو گلی که در این بازی به ثمر رساند، با 242 گل به عنوان چهارمین گل زن برتر تاریخ رئال نام خود را در کنار نام پوشکاش قرار دهد. البته این بازی یک خبر بد هم برای آنچلوتی داشت. خسه به شدت مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد تا کارلو یک بازیکن آماده و تاثیر گذار را از دست بدهد.

انگار قرار نبود سریال از عرش به فرش آمدن آنچلوتی پایان یابد. هفته بیست و نهم لالیگا موعد برگزاری دومین ال کلاسیکوی کارلو بود. وی پیش از بازی گفته بود که این بار نوبت اوست که بارسلونا را شکست دهد. با توجه به عملکرد نه چندان درخشان آبی اناری پوشان در بازی های اخیر و از طرف دیگر روند رو به رشد کهکشانی ها و تطبیق یافتن آن ها با تفکرات آنچلوتی، این موضوع بسیار محتمل به نظر میرسید. اما در عمل اوضاع به نحو دیگر پیش رفت و شاگردان آنچلوتی در خانه با نتیجه 4 بر 3 مغلوب حریف دیرینه خود شدند. در این بازی ابتدا دروازه رئال در دقیقه 7 باز شد. سپس بنزما در دقایق 20 و 24 موفق به گل زنی شد و در دقیقه 42 مسی بازی را به تساوی کشاند تا نیمه اول با یک بازی مهیج به پایان برسد. در نیمه دوم، داور خطایی که روی کریستانو رونالدو در پشت محوطه جریمه رخ داده بود را به اشتباه پنالتی اعلام کرد و کریس با گل کردن این پنالتی باز هم رئال را پیش انداخت. اما داور بازی خیلی زود این اشتباه خود را جبران کرد! در صحنه ای که نیمار درون محوطه جریمه رئال سرنگون شد، اوندیانو ضمن اعلام یک پنالتی به سود بارسا، راموس را از زمین اخراج کرد. این در حالی بود که هیچ گونه خطایی از جانب راموس روی نیمار انجام نشده بود و علاوه بر آن، بازیکن برزیلی بارسلونا در موقعیت آفساید قرار داشت. در هر حال مسی با به ثمر رساندن این پنالتی، بازی را مجدداً به تساوی کشاند. بعد از اخراج راموس، ورق بازی برگشت و بر خلاف دقایق ابتدایی نیمه دوم، این بارسلونا بود که بازی را در دست گرفت. در نهایت نیز در دقیقه 84 اینیستا در محوطه جریمه رئال مادرید سرنگون شد تا پنالتی دیگری برای آبی اناری ها گرفته شود. هرچند این صحنه نیز تمارض مطلق یار حریف بود و هیچ پنالتی در کار نبود! به ثمر رسیدن گل چهارم از این پنالتی، خشم مادریدیسموها را بر انگیخت. اوندیانو که هر دو ال کلاسیکوی رفت و برگشت را قضاوت کرد ( امری که بسیار نادر و عجیب به نظر میرسید) در هر دو بازی قضاوت اسفناکی داشت. او علاوه بر گرفتن پنالتی های اشتباه در این بازی، پنالتی پیکه روی بیل در دقیقه 76 ( وقتی بازی 3-3 مساوی بود) و صحنه ای که بوسکتز پای خود را رو سر په په گذاشت و به طور واضحی مستحق دریافت کارت قرمز بود را ندید. البته علاوه بر مشکلات داوری، بی دقتی شاگردان کارلو و به خصوص کریم بنزما در زدن ضربات آخر از علل مهم دیگر شکست آن ها محسوب میشد.

به این ترتیب، مربی ایتالیایی رئال پس از 31 بازی طعم شکست را چشید. وی پس از پایان بازی علت باخت تیمش را اشتباهات کوچک دانست و اشاره ای نیز به عملکرد ضعیف دارو بازی داشت. کارلو در ادامه نیز نسبت به آینده ابراز امیدواری کرد. هرچند که این ابراز امیدواری، چندان با دوام نبود! چند روز بعد رئال با یک عملکرد بسیار ضعیف در زمین سویا متحمل شکست 2-1 شد تا از صدر جدول، به رتبه سوم سقوط کند! در این بازی نیست تصمیمات تاکتیکی آنچلوتی اشتباه و بحث برانگیز به نظر میرسید. اشتباهات دیگو لوپز نیز موجب شد تا بار دیگر بحث دروازه بانی رئال و این که چرا ایکر کاسیاس باید علی رغم عملکرد درخشان خود در لالیگا بازی نکند شدت گیرد و حواشی دروازه تیم مادریدی دوباره زنده شود. در خط حمله نیز رئالی ها کاملاً پراکنده و خنثی بودند و تنها این کریتسانو بود که توانست با زدن یک گل، و ایجاد چند موقعیت خطرناک برای دفاع حریف دردسرساز شود. در این بازی شمار شوت های کریس که به تیرک دروازه حریفان برخورد کرده است به عدد 13 رسید! باخت در این بازی به معنای پایان لالیگا محسوب میشد. پایانی که بسیاری از فوتبال دوستان، کارلو آنچلوتی را به عنوان مقصر آن میشناختند.
پیروزی 5 بر صفر کهکشانی ها در برابر رایووایکانو، چیزی از خشم آن ها کم نکرد! چرا که بارسا در حالی با یک گل اسپانیول را شکست داد که گل آن ها از ضربه پنالتی ای به دست آمد که نیمار قبل از آن مرتکب خطای هند شده بود. به علاوه یک پنالتی هم برای اسپانیول گرفته نشد. این اشتباهات در هفته سی و دوم لالیگا نیز تکرار شد. بارسا در حالی بتیس را با نتیجه سه بر یک شکست داد که در حالی که بتیس به شدت برای به تساوی کشاندن بازی شاگردان مارتینو را تحت فشار قرار داده بود، یک پنالتی اشتباه به سود بارسلونا اعلام شد! گل سوم آبی اناری ها هم از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید تا شش پنالتی در بازی های اخیر برای بارسلونا گرفته شده باشد. در سوی دیگر نیز اتلتیکو مادرید با گل مردود لوئیز گارسیا با یک گل ویارئال را شکست داد.از دیدگاه هواداران رئال مادرید، به نظر میرسید که این داوران هستند که رقیبان را در کورس قهرمانی نگه داشته اند.
در حالی که در لالیگا اوضاع سپید پوشان پایخت اسپانیا حتی با وجود پیروزی های پر گل در برابر سوسیداد، آلمریا و اوساسونا و رسیدن آن ها به رتبه دوم جدول ( با توجه به شکست بارسلونا در زمین گرانادا) چندان رضایت بخش به نظر نمیرسید، در لیگ قهرمانان اروپا شرایط تیم مادریدی به نحو دیگری پیش میرفت. رئالی ها در مرحله یک چهارم نهایی دورتموند را با سه گل در سانتیاگو برنابئو شکست دادند. هرچند تیم دورتموند هیچ شباهتی به دورتموندسال قبل آن نداشت، اما این پیروزی به منزله یک انتقام بزرگ از تیم کلوپ بود. در بازی برگشت شرایط به نحو دیگری پیش رفت و رئالی ها با دو گل مغلوب شدند تا با سختی زیاد و واکنش های خوب ایکر کاسیاس و البته کمی با چاشنی شانس به مرحله نیمه نهایی صعود کنند. هفته بعد از آن هم کارلو آنچلوتی موفق شد تا اولین جام خود را برای کهکشانی ها به ارمغان بیاورد. رئال مادرید در فینال کوپا دل ری با نتیجه 2 بر 1 بارسلونا را مغلوب کرد تا در غیاب رونالدوی مصدوم، نوزدهمین قهرمانی جام حذفی در ورزشگاه مستایا به دست آید.

اما نقطه عطف کار آنچلوتی در نخستین فصل حضورش در رئال مادرید، مربوط به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود. جایی که شاگردان کارلو باید به مصاف بایرن مونیخ میرفتند تا مشخص شود در سال 2014 راه قهرمانی کهکشانی ها از آلمان میگذرد.; چرا که این سومین حرف آلمانی آن ها بود. بایرن مونیخ یکی از قدرتمندترین و ترسناک ترین تیم های وقت اروپا محسوب میشد و بسیاری کسب یک قهرمانی آسان و با اقتدار را برای این تیم پیش بینی میکردند. نگاهی به جدول رده بندی بوندسلیگای آلمان نشان میداد بایرن از 31 بازی 26 پیروزی و 81 امتیاز کسب کرده است و با تفاضل گل مثبت 64 در حالی مقتدرانه صدرنشین لیگ آلمان است که بورسیا دورتموند با 64 امتیاز و اخلاف زیاد در رده دوم قرار داشت. نکته جالب این بود که مریخی ها در هفته بیست و چهارم موفق به کسب عنوان قهرمانی بوندسلیگا شده بودند. بنابریان پیش بینی شکست سنگین رئالی ها در برابر حریف نامدار خود، چندان هم غیر منطقی به نظر نمیرسید. بازی اول در ورزشگاه سانتیاگو برنائو برگزار شد. شاگردان آنچلوتی در این بازی در دقیقه 16 به گل رسیدند و سپس سعی در کنترل بازی داشتند. درست است که این شاگردان گواردیولا بودند که توپ و میدان را در اختیار داشتند، اما آن ها نمیتوانستند از برتری مالکیت توپ خود بهره ببرند و موقعیت های گل کهکشانی ها به مرابت خطرناک تر بود. آنچلوتی پس از بازی، از نمایش تیم خود راضی بود و گفت “دو بازی اخیر بهترین بازی های فصل بودند. آسان نیست بدون بیل و کریسی که 50% آماده است اینقدر عالی باشیم.” پس از بازی رفت، جنگ روانی مریخی ها آغاز شد. آن ها در مصاحبه های گوناگونی جهنم آلیانس آرنا را برای به آتش کشیدن همه چیز مهیا میدانستند. اما در بازی برگشت، نتیجه ای شگرف و باور نکردی رقم خورد. شاگردان آنچلوتی با 4 گل موفق به پیروزی شدند تا یکی از مخوف ترین خط حمله های فوتبال جهان موفق نشود در مجموع دو بازی رفت و برگشت حتی یک گل را وارد دروازه ایکر کاسیاس کند. برتری 5 بر صفر در مجموع دو بازی، همه تردیدها درباره آنچلوتی را به یک باره از بین برد. حالا کارلو مجدداً محبوب قلب ها و در اوج محبوبیت قرار داشت. وی البته پس از بازی مثل همیشه با تواضع و آرامش صحبت کرد و عنوان نمود”من برای باشگاه و هواداران کار میکنم، نه خودم. خوش شانس هستم که سرمربی بهترین باشگاه جهان هستم.” صعود مقتدرانه قوهای سپید مادرید به فینال لیگ قهرمانان اروپا، موج ستایش های مطلوعات بین المللی را روانه تیم آنچلوتی کرد.

شیرینی صعود به فینال لیگ قهرمانان به قدری زیاد بود که کسب نتایج ضعیف در لالیگا در هفت های پایانی، اعتراض های چندانی را روانه نیمکت رئال نکرد. هفته سی و ششم لالیگا بهترین فرصت برای قدرت گرفت رویای سه جامه شدن کهکشانی ها بود. در هفته ای که اتلتیکو مادرید به لوانته باخته بود، تیم آنچلوتی باید در مستایا به مصاف والنسیا میرفت. اما درخشش خیره کننده کننده دیگو آلوس ( دروازه بان والنسیا) و البته عملکرد بسیار ضعیف کلوس گومز، داور همیشه ضد رئالی لالیگا که این بار نیز دو پنالتی مسلم را برای تیم مادریدی نگرفت، نتیجه ای بهتر از تساوی 2-2 را نصیب شاگردان آنچلوتی نکرد. رئال در بازی بعدی به تساوی 1-1 در برابر وایادولید دست یافت و در بازی بعدی نیز با دو گل از سلتا ویگو شکست خورد تا لالیگا را تمام شده ببیند. افت نگران کننده سپیدپوشان پایتخت بعد از نیمه نهایی اروپا و از دست رفتن 7 امتیاز در 8 روز، نگرانی مادریدیسموها را برانگیخت. تساوی اتلتیکو مادرید در برابر مالاگا و تساوی بارسلونا در برابر الچه بیش از پیش حسرت هواداران رئال مادرید را برانگیخت. اگر آنچلوتی در سه بازی اخیر خود، 6 امتیاز گرفته بود، موفق به فتح لالیگا میشد. در هفته انتهایی لالیگا رئال با سه گل اسپانیول را شکست داد. کریستیانو رونالدو با 31 گل، مشترکا با سوارز به کفش طلای اروپا رسید ( سومین کفش طلای کریس) و برای دومین بار عنوان پی چی چی ( آقای گل لالیگا) را تصاحب کرد. عناوینی که البته با توجه به از دست رفتن لالیگا چندان شادی بخش نبود. بارسلونا و اتلتیکو مادرید نیز در هفته پایانی، به تساوی 1-1 در نیوکمپ دست یافتند تا تیم دوم شهر مادرید با 90 امتیاز به سلطه چند ساله رئال و بارسلونا پایان دهد و پس از 18 سال فاتح لالیگا گردد. بارسلونا و رئال نیز هر دو 87 امتیازی شدند و در رده های دوم و سوم قرار گرفتند. تیم آنچلوتی در لالیگای این فصل 104 گل را به ثمر رساند و 38 گل دریافت کرد.

ایستگاه آخر نخستین فصل حضور آنچلوتی بر روی نیمکت پر افتخار ترین تیم اروپا، فینال لیگ قهرمانان اروپا در لیسبون پرتغال بود. جایی که سپیدپوشان پاستخت اسپانیا باید به مصاف تیم دوم شهر مادرید، یعنی اتلتیکو مادریدی میرفتند که با شکست چلسی مورینیو به فینال راه یافته بود. دو تیم بازی را با احتیاط شروع کردند. رئال کم کم نبض بازی را در دست گرفت. اما در دقیقه 35، روش اشتباه خدیرا و خروج بسیار اشتباه ایکر که بزرگ ترین اشتباه دوران فوتبالش بود ( آن هم در شرایطی که در طول بازی فقط یک واکنش نصفه و نیمه داشت ) ، دروازه رئال باز شد. در ادامه رئال باز هم حاکم میدان بود، ولی کاری از پیش نبرد. درنیمه دوم با ورود مارسلو جای کوئنترائو، ایسکو جای خدیرا و مورتا جای بنزما رئال بهتر شد. ولی بازی خشن و وقت کشی های بسیار زیاد اتلتیکو مانع نتیجه گیری رئال شد. در حالی که همه چیز تمام شده به نظر میرسید، در دقیقه 93 و در آخرین لحظات بازی راموس با ضربه سر توپ ارسال شده از کرنر را گل کرد تا رویای دهمین قهرمانی زنده شود. درنیمه دوم وقت های اضافه، دقیقه 110 بیل روی حرکت فوق العاده دی ماریا گل زنی کرد، دقیقه 117 مارسلو خیال همه را با گل سوم راحت کرد و دقیقه 119 کریس از روی نقطه پنالتی، جشن رئالی ها را کامل کرد تا سرانجام پس از 12 سال انتظار، رویای دسیما ( دهمین قهرمانی اروپا) به حقیقت بپیوندد. به این تریب کارلو به عنوان دهمین مربی انتخاب شده از سوی فلورنتینو پرس، طلسم این ناکامی را شکست تا برای سومین بار لیگ قهرمانان اروپا را به عنوان سرمربی فتح کند. مرد ایتالیایی پس از پایان بازی نتوانست خوشحالی بی حد و حصرش را پنهان کند و این پیروزی شیرین را به همه کسانی که در این راه در کنارش بودند تقدیم کرد…
آنچلوتی دسیما را با شرایطی فتح کرد که کوچکترین تردیدی درباره استحقاق وی برای کسب این افتخار وجود نداشته باشد. او در دور گروهی بالاتر از یوونتوسی قرار گرفت که در نهایت با کسب 102 امتیاز و 17 امتیاز برتری نسبت به تیم دوم، قهرمان سری آ ایتالیا شد. دورتموند هنوز به عنوان یکی از دو فینالیست سال قبل شناخته میشد و بایرن مونیخ تیمی بود که با اقتدار موفق به کسب لیگ و جام حذفی فوتبال آلمان شده بود. اتلتیکو مادرید نیز حیف سرسختی بود که لالیگا را از چنگ دو قدرت بزرگ فوتبال اروپا در آورده بود. کارلو موفق به کسب 76.7% پیروزی در بازی های رسمی خود شد تا پس از مورینیو ( با 79.3% پیروزی) دومین رکورد برتر تاریخ باشگاه را از این حیث بر جای بگذارد. دوگانه ای که ارمغان کارلو برای پر افتخارترین تیم اروپا بود، در کنار آرامش و ثباتی که وی بر رختکن تیم حاکم کرده بود فصلی رویایی برای هواداران رئال رقم زد.