مرجع خبری رئال مادرید : ده ماه پیش هشدار داده بودم و زمان هم حق را به من داد. جدایی رئال مادرید و رونالدو به همه ما ضربه زد. هر دو طرف تاوان سنگینی پرداختند. بابا و مامان نتوانستند اختلافاتشان را به نفع خانواده کنار بگذارند و حالا بچه ها تاوان می پردازند (هواداران رئال مادرید). حیف شد چرا که زمان نشان داده بود که این دو با هم قدرتمندتر هستند. رئال مادرید بدون رونالدو یک افتضاح را تجربه کرد و برای اولین بار در 9 سال اخیر به جمع هشت تیم برتر اروپا نرسید و در فوریه با لالیگا و کوپا وداع کرد و حتی سوپرجام را هم مقابل اتلتیکو باخت. از پنج جام ممکن بدون بازیکن پرتغالی فقط قهرمانی جهان را بردیم. رفتنش ارزش تیم ما را به شکل قابل توجهی افزایش داد. در شبکه های اجتماعی هم درت رونالدو را از دست دادیم و از نظر مالی هم به مشکل خوردیم، مدتها بود که برنابئو این قدر خالی نبود…

رونالدوی عزیز و مورد تحسین من هم از نظر ورزشی از این تغییر به نتیجه نرسید. در هشت سال پیاپی به نیمه نهایی چمپیونزلیگ رسید که در چهار تایش روانه فینال شد. در این مدت دوران مسی را تحت الشعاع خود قرار داده بود و دستاوردهایش گویای همه چیز بودند. او اسطوره اسطوره های رئالی ها بود. دوستش داشتیم و به او نیاز داشتیم. اما اختلافات شخصی با مدیر (پرز هم تلاشی برای حل ماجرا نکرد) و مشکلات مالیاتی باعث شد که گران ترین تصمیم ممکن را بگیرد: رفتن از رئال مادرید. دوست داشتم که یک شب با هر دو سر یک میزبنشینم و بگویم که این طلاق پوچ برای هر دو چقدر نا امیدکننده است. وقتی پای صلاح میلوین ها نفر در میان است بهتر است که اختلافات را کنار بگذاری. پرز هرگز او را نمی خواست (در سال 2009 قرارداد مخفیانه رئال و یونایتد امضا شد و پرز حتی به فسخ آن فکر می کردَ) و رابطه خوبی با بازیکن پرتغالی نداشت. کریس محبوب و مورد تحسین من هم باید به این فکر می کرد که نه پرز نه هیچ کس دیگر این حق را ندارد که لذت پوشیدن مقدس ترین پیراهن تاریخ فوتبال یعنی رئال را از او بگیرد.این پیراهن قیمتی ندارد و در تورین مقابل آژاکس این را دیدیم. حالا همه ناراحت هستیم. رئال مادرید، رونالدو و رئالی ها همه ناراحت و سرافکنده هستند.

توماس رونکرو