مرجع خبری رئال مادرید : از ساعت 11:30 صبح هواداران در خیابان پدر دامیان صف کشیده بودند تا بتوانند اولین نفراتی باشند که وارد برنابئو می شوند. تقریبا هشت ساعت تا مراسم معارفه هازارد مانده بود اما هیجان هواداران باعث شده بود که بدون اعتراض به گرما و ساعت ها انتظار در صف بایستند. در ساعت پنج بعد از ظهر، صف ها سه دور ددر خیابان لاکاستیانا می چرخید. پلیس امنیت را بالا برده بود تا چیزی از کنترل از دست نرود. در ساعت 17:37 اولین درها در ضلع شمالی در خیابان رافائل سالگادو باز شد.

هواداران از همه ملیت ها پیراهن رئال را به تن کرده بودند و برخی هم اسم هازارد را به تن کرده بودند. برخی از اسم ها هم یوویچ بود.در طول دو ساعت حرارت بیشتر شد و تعداد هواداران بیشتر شد. پنجاه هزار هوادار منتخب در روز H (هازارد) حضور داشتند. هواداران شعار می دادند و تشویق می کردند. برخی با کنایه به مدیر می کفتند:”سه گانه کجاست؟” و برخی دیگر فریاد می زدند:”امباپه را می خواهیم.”این هیجان و اشتیاق هواداران صرفا برای دیدن هازارد نبود بلکه می خواستند به پرز یادآوری کنند که کهکشانی بعدی باید یک استعداد فرانسوی در پی اس جی باشد.

در ساعت 19:15 اسکوربورد ورزشگاه تصویری از هازارد را منتشر کرد که داشت کراواتش را می بست. همه تشویقش کردند. در ساعت 19:30 بازیکن بلژیکی را دیدیم که با پیراهن بدون شماره خود در مقابل 13 جام چمپیونزلیگ رئال جشن گرفت که البته در استانبول می تواند چهاردهمی را ببرد… در ساعت 19:37 بالاخره ادن وارد جایگاه ویژه برنابئوشد. یک جنون کامل در سکوها. از زمان رونالدو چنین هیجانی برای یک خرید ندیده بودم. اولین تشویق در زمانی بود که در معارفه اش به زبان اسپانیایی گفت:”سلام به همگی.”

در سمت چپم یک کلمبیایی نشسته بود که با طعنه گفت:”بیشتر از کل شش سال بیل، اسپانیایی صحبت کرد!” بعد از آن پیراهن رئال را پوشید و وارد باغچه آینده اش شد. هازارد به سکوهای پر نگاه می کرد، جمعیت بیش از شب های بزرگ استمفوردبریج بود (استادیوم چلسی 41.584 نفر جمعیت داشت). لوگو را به خواست هواداران بوسید. مشکلی هم نداشت. این رویایش بود. از بچگی همیشه می خواست این لحظه را تجربه کند.بازی کردن در رئال در کنار اسطوره اش زیدان. گاهی رویاها به تحقق می رسند.

توماس رونکرو