شنبه 25 فروردین
مرجع خبری رئال مادرید : درست چهل سال پیش تیم رزروهای رئال مادرید موسوم به کاستیا پس از حذف بیلبائو، سوسیه داد و اسپورتینگ به فینال جام حذفی رسید اما در فینال در برنابئو مقابل تیم بزرگسالان شکست خورد.
آگوستین دروازه بان فیکس کاستیا در مورد آن بازی یاد کرد و گفت:” کلید این بود که به معنای واقعی کلمه در ان زمان کاستیا یک تیم بود. کاستیا با دسته پنج کرکس که نفرات بی نظیری داشت و تیم منسچمی بود. بازیکنان باکیفیتی نظیر ریکاردو گایگو داشتیم اما کلید اصلی مربوط به متحد بود.در ابتدا از پس حریفان آسان تر نظیر اچرمادورا و آلکورکون بر ا»دیم. بعد از آن به خوبی از راسیتگ سانتاندر عبور کردیم. اما ماجرا از بازی با هرکولس آغاز شد که تیمی لالیگایی بودند. هرکولس در بازی رفت با نتیجه چهار بر یک پیروز شد و به نظر می رسید که حذف می شویم اما در بازی برگشت در برنابئو گل زدن را آغاز کردیم. باشگاه درها را به روی هواداران باز کرد و مقابل شصت هزار هوادار نتیجه را برگرداندیم. از آن جا فهمیدیم که می توانیم دست به کار بزرگی بزنیم. در مرحله یک هشتم به بیلبائو خوردیم که چند سال بعدش دو لالیگای پیاپی برد. در برنابئو بازی با تساوی تمام شد و کسی فکر نمی کرد که در سن مامس موفق باشیم اما با نتیجه دو بر یک بردیم که برد بی نظیری بود و در زمین بیلبائو تشویقمان کردند.”
آگوستین در ادامه بیان کرد:” در مرحله یک چهارم به مصاف سوسیه داد رفتیم که آرکونادا، زامورا و اوفارته را داشت و ماه ها بود که نباخته بودند و مقابل رئال مادرید برای قهرمانی لالیگا رقابت می کردند. در آتوجا با نتیجه دو بر یک باختیم اما در بازی برگشت در برنابئو با نتیجه دو بر صفر بردیم و صعود کردیم. یادم است که پنالتی اوفارته را مهار کردم. به خوبی ضربه اش را پیش بینی کردم. روحیه شان به هم خورد و بعد از آن مقابل سویا شکست خوردند و بدین ترتیب رئال قهرمان لالیگا شد. ما روحیه شان را خراب کردیم.در نیمه نهایی به مصاف اسپورتینگ با کویین، فررو و… رفتیم. تیم فوق العاده ای داشتیم. در مولینون با نتیجه دو بر صفر باختیم اما در بازی برگشت با اعتماد هواداران یک جشن را برگزار کردیم و چهار گل زدیم و به فینال رسیدیم.”
دروازه بان وقت کاستیا در مورد فینال مقابل رئال مادرید صحبت کرد:”راستش از این که تیم بزرگسالان در ضربات پنالتی مقابل اتلتیکو پیروز شد و به فینال رسیدند، ناراحت شدیم. تصور کنید اگر در فینال مقابل اتلتیکو در برنابئو قرار می گرفتیم، هواداران با چه شوری بازی می کردند. اما وقتی مقابل پیری، خوانیتو، دل بوسکه، سانتیانا و … قرار می گرفتیم کاری از دستمان بر نمی آمد و روحیه ای نداشتیم.مربی وقت ما قبل از بازی هشدار داده بود که کاری از دستمان بر نمی آید. به نظر می رسید که باشگاه در آن زمان زیاد دوست نداشت که ما قهرمان شویم و به همین خاطر هتل محل اقامت را عوض کردند. در طول هفته چند بار زمان تمرین ما عوض شد تا به تیم بزرگسالان نخوریم. روزهای عجیبی بود.بدون انگیزه بودیم. خیلی از هواداران دوست داشتند که ما ببریم اما روحیه نداشتیم. بعد از گل ششم بازیکنان تیم بزرگسالان به سمت ما آمدند و روحیه می دادند اما قبل از آن خیلی عجیب و با خشم خوشحالی می کردند.بعد از ان که شش گل خوردیم حوصله حضور در جشن قهرمانی را نگرفتیم. قطعا به خودمان به خاطر رسیدن به آن فینال افتخار می کنیم اما گلباران شدن و دریافت شش گل عادلانه نبود. این کاستیای واقعی نبود.البته جالب بود که بعد از ان فدراسیون قوانین را عوض کرد و مانع از حضور تیم های اکادمی در کوپا شد. ما بازیکنان جوان و 19 تا 21 ساله بودیم که ماه های رویایی را تجربه کردیم و دستاوردی تکرارنشدنی را داشتیم. حتی فصل بعدش در اروپا بازی کردیم. هیچ تیم آکادمی دیگری چنین کاری نکرده بود. تایرخ سازی کردیم.”
