مرجع خبری رئال مادرید : دومین سال در دوران پسا رونالدو مثل سال اول برای رئال مادرید سخت بود. تقریبا هیچ کس شامل من فکر نمی کرد که رئال بتواند لالیگا را از بارسلونای مسی ببرد. رئال سال گذشته تقریبا بیست امتیاز در جدول از حریف فاصله داشت. در تورنمنت های دیگر شاید شانس رئال بیشتر دانسته می شد اما در 38 بازی در مقابل تیمی که بهترین تیم تورنمنت را دارد خیلی سخت بود که جام ببری. با این وجود در نیمه اول مسابقات چند نشانه بد از تیم کاتالان دادیم که در خارج از خانه امتیاز از دست می دادند و فقط در نیوکمپ باثبات بودند. اما رئال مادرید هم زیاد خوب نبود. هر از گاهی امتیاز از دست می داد و همین باعث شده بود به نظر برسد که بارسا بخت اصلی لالیگاست. اما بحران کرونا همه چیز را عوض کرد. تمرکز روی یازده بازی در 40 روز باعث شد تا تیم ها مورد آزمون مشکلی قرار بگیرند که آمادگی بدنی انها مورد آزمایش قرار می گرفت.

رئال مادرید باز هم سطح شگفت انگیزی از خود ارائه داد و بارسا در سومین بازی با تساوی مقابل سویا در چاله افتاد. زمانی که پیکه در مقابل دوربین ها در حالی که کاملا بدنش خالی شده بود گفت که با این روند قهرمانی غیرممکن است. این معیار بدی در فاصله هشت بازی به پایان بود. توجیه با داور ویدیویی نمی تواند دلیلی برای ویران شدن ترکیب بارسا باشد. مسی بعد از بازی مضحک مقابل اوساسونا شرایط را دقیق تر توضیح داد. قرنطینه اتحاد بارسا را نابود کرد در حالی که زیدان از فرصت استفاده کرد تا در این دوران گارد قدیمی را متحد کند. نتیجه نمی توانست بهتر از این باشد. تیم ده برد پیاپی کسب کرد، در یازده بازی گل زد (هرگز از حریفان عقب تیافتاد)، شش بازی گل نخورد و … انسجام را دیدیم.

خسوس گایگو