به جا مانده از بازی مقابل آلکویانو: فاجعه غیرقابل تصور

مرجع خبری رئال مادرید : توماس رونکرو سردبیر آس در مورد بازی رئال مادرید و آلکویانو نوشت.

فاجعه الکویانو
تیمی که به “روحیه” معروف است، درس بزرگی به رئال داد. این که تیم گمنام اهل آلیکانه توانست رئال مادرید را با وجود ده نفره شدن خنثی کند، باعث می شود تا برخی نیاز به تنبیه شدید داشته باشند. از زیدانش روع می کنیم و به نیمکت نشین هایی می رسیم که فکر می کنند نیمکت نشینی به این معنی است که هیچ کاری نباید بکنند. این فیلم ترسناک را قبلا در تولدو، آلکورکون، رئال یونیون و … دیده بودیم. زیدان هرگز کوپا را نبرده و به نظر می رسد که هرگز هم نخواهد برد. نمی توانم یک دروازه بان شایسته و باتجربه 41 ساله را توجیه بدانم. اسمش خوزه خوان است که پنج، شش توپ عالی را گرفت. همچنین نمی توانم نگرفتن پنالتی واضح روی میلیتائو در دقیقه آخر وقت قانونی را توجیه بدانم. زیدان در پایان بازی گفت:” این یک خفت نیست و این چیزها رخ می دهند.” پس برای او مهم نیست. احتمالا می خواهد در جکوزی والدبباس جشن بگیرد. حالا چند هفته دیگر بازیکنان آزاد خواهند بود و بچه ها فقط در لالیگا بازی می کنند که البته لالیگا هم در این مقطع و در فوریه از دست رفته به نظر می رسد. حتی آتالانتا هم در حال حاضر از نظر من یک قله سخت برای فتح کردن است. در یک هفته دو تورنمنت از دست رفت. شاید مجبور باشیم که به این فکر کنیم که تا چند سال دیگر یک استادیوم زیبا، بسیار شیک و مدرن خواهیم داشت اما از نظر ورزشی در یک سراشیبی هستیم که حتی در صورت پایان کرونا هم با روند کنونی نمی توان استادیوم ها را پر گرد. این پروژه خراب شده است. از زمانی که رونالدو به تورین رفت، به حدی عادی بازی می کنیم که هر کسی که بخواهد تیم ما را خراب می کند و می رود. آخرین هم آلکویانو بود.

کار بزرگ آلکویانو
ساکنین این روستای آلیکانته خوش شانس بودند که 9 سال پیش هم از رئال میزبانی کردند اما آن رئال تیم دیگری بود. یک تیم فوق العاده که لالیگای رکوردها را برد. در 31 اکتبر 2012 ، 6500 هوادار به الکویائو رفتند (چه دوران خوشی بدون کرونا یا طوفان بود) و ترکیبی از باتجربه ها و محصولات آکادمی در زمین بودند. آدان، آلبیول، واران، کاروالیو، ناچو، کایخون، اسین، الکس فرناندز، کاکا، موراتا و بنزما ترکیب آن بازی را تشکیل می دادند. دبل کریم (که در آن زمان تپل تر از حالا بود) و گلهایی از خوزه رودریگز، محصول آکادمی و کاکا این پیروزی را با نتیجه چهار بر یک تکیل کردند.خاوی لارا که در ایبیزا در کوپا حالا بازی می کند، برای الکویانو یک گل استادانه با کاشته زد. رئال مادرید خیلی راحت از پس آن بازی برآمد. حالا اما خبری از آن بردهای راحت نیست.

هازارد وحشتناک
در وقت اضافه به همراه کروس وارد زمین شد. همیشه با خودم فکر می کردم:” ادن از فرهنگ انگلیسی آمده که در آن جام حذفی خیلی مهم است. قطعا به تیم روحیه می دهد و به ما کمک می کند که الکویانو را شکست بدهیم.” اما خبری نبود. او مدام به هوا می پرد تا کسی به او تکل نزند و خبری از دریبل هم نیست. پاسهای عرضی می دهد و هیچ شوتی نمی کند. یک هازارد کم ارزش ، یک ستاره ای که هرگز ظاهر نشد.

یک افتضاح دیگر
تنها خوش شانسی زیدان و باشگاه این است که به خاطر کرونای لعنتی خبری از هواداران در سکوها نیست. اگر چنین اتفاقی در یک زندگی نرمال رخ می داد و برنابئو حضور داشت، نمی توانم و نمی توانم تصور کنم که چه دودی از سکوها بلند می شد. هواداران رئال مادرید به خاطر افتخارات بی نظیرشان در طول تاریخ صبر قابل قبول دارند. به همین خاطر باشگاه امیدهای جدیدی را ایجاد می کند اما حالا امیدهای زیادی از دست رفته است.