.و اینگونه شنبه 7 سال 2015 در ذهن تک تک هواداران هک شد : تحقیر در ویسنته کالدرون
.اکنون یک سال در ذهن تک تک به سوگ نشستگان این اتفاق ناگوار نقش بست
که این روز شوم کی به فراموشی سپرده میشود؟
در اینکه امشب همگان بد بودند شکی نیست در اینکه این تیم هیچ نشانه ایی از کهکشانی بودن نداشت هیچ شبهه ایی نیست اما اگر به روز های خوش امیدی نباشد دیگر توان زندگی را خواهیم داشت؟
…باید امید باشد تا یادمان بیاید که 1 سال پیش پس از دو بازی ال کلاسیکو در لالیگا همه از تیم نا امید شدند و گفتند باز هم افتضاح تاکتیکی آنجلوتی
.ولی به درست در فینال زمانی که باید برنده میشدیم  برنده و قهرمان شدیم
شاید زمانی که اولین ال کلاسیکو فصل آنجلوتی به یکباره دیدیم که از راموس در خط هافبک استفاده کرده و باختیم همین حس امشب را داشتیم و در ذهنمان یک جمله بود تحقیر در نیوکمپ
!!!و یا شاید در بازی با سوسیه داد پس از دو گل بیل و راموس ناگهان 4 گل خوردیم و باز هم گفتیم بحران
!!!ولی اگر به تک تک لحظه های پس از این خاطره های تلخ بیاندیشیم میبینیم که هنوز هم باید امیدوار بود
:کاش فقط هوادار نباشیم و شریک باشیم در روز های سخت و خوش و هرگاه که از این شب های ناگوار برایمان رقم خورد به جمله ی کریستیانو رونالدو فکر کنیم اگر در روز های سخت همراه ما نیستید در روز های خوش نیز نباشید
.این شب نیز میگذرد شاید هرگز از خاطرمان پاک نشود و از طرفی شاید خیلی زود جایش را با انتقام یا خاطره ایی زیبا عوض کند
اگر امشب را آزمایش برای هوادار واقعی بودن بدانیم براستی کدامیک سربلند بیرون آمدیم؟؟
:اگر امشب را تلنگری برای همه در نظر بگیریم پس بد نیست یادی کنیم از دیالوگ معروف فیلم رستگاری در شاوشنک
{یادت باشه امید چیز خوبیه شاید بهترین چیز باشه و چیزهای خوب هیچوقت نمیمیرند}
.پس ما نیز باید امید را در خود زنده کنیم و این را شروعی دوباره بدانیم
.امشب کاسیاس خوشحال نیست از ناراحتی هواداران و غمگین است از اشتباهاتش
ولی براستی اگر او نا امید شود چه کسی میخواهد تیم را رهبری کند؟
.امشب همه ناراحت اند  دیگر نیازی نیست که فکر کنیم چه زمانی امشب به فراموشی سپرده میشود
.وقتی صبح شود آسمان نیز امشب را به فراموشی سپرده و نوری تازه در دل ها روشن میکند
…حالا خودتان انتخاب کنید
….امید به روز های خوش یا
یه رئالی