حرف زدن از رئال مادرید بسیار سخت است . اینجا شما رویا ندارید بلکه باید رویا بسازید . مثلا شما اگه طرفدار لیورپول باشید ، رویاتون قهرمانی تو لیگ برتره … طرفدار آرسنال باشین رویاتون قهرمانی تو لیگ قهرماننه … یا وقتی طرفدار بارسا باشید رویاتون تاریخ سازیه … بارسا تاریخ درست و درمونی نداره و سعی می کنه اینو با افتخارات چند سال اخیرش بدست بیاره . اما تو رئال همه چی متفاوته .. شما همه چی دارید … رئال دارای رکورد ۳۲ بار قهرمانی در لالیگا، ۱۹ قهرمانی در کوپا دل ری ، ۹ سوپرکاپ اسپانیا، ۱۰ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ جام یوفا، ۲ سوپرکاپ اروپا و ۳ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هستش .  آیا جام و رویایی باقی می ماند که شما قصد دستیابی به آن را داشته باشید ؟ پس باید همیشه در ایده ال ترین شرایط باشید . این روز ها بیشترین انتقادات از آنجلوتی هم به همین دلیل است . در واقع کارلتو در وضع فاجعه باری قرار ندارد ! اما چون از سطح ایده آل فصله گرفته اینگونه مورد هجوم انتقادات قرار گرفته است . بیایید باهم مروری به رئال و شرایط آن در این فصل داشته باشیم . رئال در لالیگا در اسپانیا بازی می کند ، کشوری که ایالت های آن با سنجاق بهم وصل شده اند و در بعضی ایالت ها مثل باسک و کاتالان مادرید منفور ترین کلمه است . حالا شما یک تیم دارید که نامش یعنی کلمه رئال به معنای سلطنت است و همیشه مورد حمایت خاندان سلطنت بوده و خواهد بود . پس عجیب نیست اگر می بینیم که سایر تیم ها با انگیزه ای بیشتر مقابل رئال نسبت به بارسا بازی می کنند . در این فصل رئال ، در ابتدا در خواب ناز قهرمانی اروپا و شوک یکمرتبه رفتن دی ماریا و آلونسو بود . کروس هنوز خود را پیدا نکرده بود و خامس تحت فشار شدید مطبوعات قرار داشت . اما نقطه قوت کروس بود که زود تنواست خود را اثبات کند و بعد عملکرد فوق العاده رونالدو که سرشار از انگیزه برای فتح عنوان بهترین بازیکن جهان بود ، همه چیز خوب بود در مادرید بارسا حرفی برای گفتن نداشت و آاس تیتر تیم خدا را انتخاب کرده بود . اما … برگردیم به گذشته و حضور کریس در منچستر … فرگوسن چند بار وی را به دلیل فساد اخلاقی تنبیه کرد …  این بار هم در افت کریس ردپای یک دختر پیدا بود . در واقع جدایی کریس از نامزدش بسیار به وی ضربه زد و درست در روزهایی که رئال به دلیل بدشانسی هر چه تمام تر مودریچ و خامس را به علت مصدومیت از دست داد کریس هم شروع به افت کرد . این تنها یک قسمت پازل نبود .. قسمت دیگر نیمکت بی انگیزه بود … وقتی بی بی سی در اوج بودند کارلو هرگز فکر نمی کرد که سایر بازیکنان روی نیمکت در حال بی انگیزه شدن هستن . در واقع نیمکت رئال اصلا ضعیف نیست ، چیچاریتو ، خسه و کوئنترائو آرزوی خیلی از تیم ها هستن اما کارلو با بازی ندادن به آن ها در حال نابود کردن آن ها بود و خودش هرگز متوجه نشد . نکته بعدی در خط دفاع است . هم راموس هم په په و هم واران مدافعان قد بلند و سرزنی هستن ولی حالا ضربات ایستگاهی به بزرگترین نقطه ضعف رئال تبدیل شده اند . و سبک بازی اتلتیکویی … سبک بازی رئال مقابل بایرن بسیار مورد توجه قرار گرفت و مرگ تی کی تا کا را رقم زد .. بعد از آن بازی بسیاری از تیم ها از این سبک برای ضربه زدن به بارسا و بایرن استفاده کردند . و حال باید بپذیریم سبک بازی اتلتیکو مقابل رئال به نقطه ضعف بزرگ رئال تبدیل شده است و بسیاری از تیم ها از این روش برای ضربه زدن به رئال استفاده کردند،  حتی بارسایی ها هم در نیوکمپ تا حدودی از این سبک بازی بهره برده اند . سبک بازی که بیشترین اهرم آن استفاده از ضربات ایستگاهی و کرنر هاست . تقریبا هر وقت با اتلتیکو بازی داریم باید منتظر یک گل از روی کرنر یا ضربه ایستگاهی باشیم . چرا ؟ دلیلش فنی است و زیاد با دانش من سازگار نیست … شاید شکل ایستادن در حالت دفاعی … و شاید ترس کاسیاس … کاسیاس دیگر مثل قبل جرئت کافی جهت خروج ها را ندارد … اما هرچه باشد فعلا تا پایان فصل باید کاملا از آن حمایت شود . اون باید هنوز هم سن ایکر مقدس باشد تا تیم اتحاد کافی را دشته باشد. مشکل بعد که در الکلاسیکو بسیار به چشم آمد این حقیقت است که کارواخال بازیکن بسیار خوبی است اما در سطح رئال بازی نمی کند . این بازیکن اگر در تیم دیگری مثل آرسنال یا والنسیا ….. بود بهترین بازیکن می شد اما حقیقتا در سطح بازیکنانی مثل راموس و مارسلو نیست . اینکه آینده چه خواهد شد بسیار بسیار به آنجلوتی بستگی دارد . کارلو باید بتواند با درایت و تجربه بسیارش بیل را به بازی برگرداند و به بنزما بفهماند اولین موقعیت گل آخرین موقعیت گل است ، او باید به ایسکو یاد بدهد که همیشه برای بهتر بودن باید جنگید و هرگز راضی به جایگاه فعلی نشد ، ایسکو می تواند در تاریخ جاودانه بماند .. او باید با کریس اتمام حجت کند که در رئال همه یک تیم هستیم و فرد بودن مهم نیست .. به راموس دقت کرده اید حتی اگر کارواخال گل بزند هرجای زمین باشد خودش را به بازیکنان می رساند و با آن ها شادی می کند در حالی که کریس حتی در زمان گل بیل در فینال لیگ قهرمانان هم در گوشه ی محوطه جریمه خودی در حال قدم زدن بود در حالی که همه در کنار هم در حال خوشحالی کردن بودند … کریس باید بفهمد روابط خانوادگی اش ربطی به باشگاه و تیم ندارد و باید مثل همیشه که با تمام قوا برای رئال بازی می کرد اکنون نیز همین گونه باشد … رئال برای بازگشت ، به روحیه ای به شکل راموس نیاز دارد … سرشار از تعصب و انگیزه برای تیم ….. بازی با اتلتیکو در لیگ قهرمانان بهترین فرصت برای برگشت و یا فاجعه است …

نویسنده : زیتون