مقاله خودم با جمله ی کلیشه ای خودم شروع می کنم ….

حرف زدن درباره ی این بازی سخت است ….. از یک سو تیم برتر میدان بودیم و برتری خود را در تمام سطوح به حریف القا کردیم ….. از یک سو طلسم مان مقابل این حریف بد بدن به 8 بازی رسید ….. از یک سو به تیم آنجلوتی ایمان بیشتری آودریم که می تواند نقاط ضعف خود را بپوشاند … از یک سو بازهم موقعیت های گلی ، که فقط تیم های درجه 2 اروپایی این موقعیت ها را به سادگی از دست می دهند ….. می خواهم با لبه ی تیغ انصاف به سراغ تک تک بازیکنان تیم ، بروم و حریف را نیز کمی تا قسمتی بیشتر بشناسم.

ویسنته کالدورن

اتلتیکو خودش بود … خود ، خودش …. اصل اورجینال سیمونئه ….. حرارت بازی آن ها هر بیننده ی سردی را هم گرم کند … آن شب مانژوکیچ به خوبی نشان داد ، بازی کردن در تیم وحشی ها چگونه است …. اُبلاک نشان داد که انگیزه دادن مربی چقدر می تواند در سطح آمادگی یک بازیکن تاثیر گزار باشد کاری اگر مورینیو در دوران حضور در رئال  با کاسیاس انجام می داد امروز این گونه سن ایکر مورد هجوم واقع نمی شد …. میراندا نشان داد دست کمی از تیاگو سیلوا ندارد و آردا توران به همه فهماند که باید یک بازیکن در سطح کلاس فوق پست مدرن باشد تا شما یادتان باشد که شاید وایکینگها هم فوتبال بازی می کردند …

اما در تیم خودمان ایراد بزرگ یک دست نبودن تیم بود …. در آن شب هم بازیکن افتضاح داشتیم و هم بازیکن فوق ستاره ، و همین هم نشان از ضعف مان داد … در شب تحقیر بایرن در آلیانس و یا شب دلنشین فریاد های مادرید مادرید در سانتیاگو مقابل بارسا همه خوب بودن و یک دست اما آن شب این گونه رقم نخورد ….

ایکر مقدس آن شب بیشتر مدیون دفاع با ثباتی بود که کمتر اجازه داد حتی پای بازیکنان اتلتیکو به محوطه جریمه باز شود و این بزرگترین نکته ی مثبت بازی بود …. اما خروج هایش واقعا نامطمئن بود و نزدیک بود اشتباه فینال لیگ قهرمانان تکرار شود …. البته تعصب و جان فدایی اش روی یکی از کرنر ها که خودش را به میان پاهای بازیکن حریف پرتاب کرد نشان داد بالاتر از همه چیز عشق به پیراهن تیم و باشگاه است …..

خط دفاع

راموس مثل همیشه راموس بود هم اشتباهات مرگبار داشت به خصوص لو دادن سه توپ در نزدیکی محوطه جریمه که هر سه ، منجر به موقعیت خطرناک شد و هم توانست به خوبی هرچه تمام تر فاصله میان خط دفاع و هافبک را پر کند و بازیسازی تیم را تکمیل کند . اما از عصبانیتش بر اثر حرکات مانژوکیچ نمی شود گذشت کرد… راموس دیگر جوان بیست ساله نیست که مارسلو بارها در بازی به او تذکر بدهد او باید خوب می فهمید که نقشه سیمونئه همین بود و چه خوب هم نقشه وی جواب داد و هم راموس و هم کارواخال اسیر نقشه اش شدند …..جالب است که کارواخال بعد از عصبانی شدن بهتر بازی کرد اما راموس تا حدودی تمرکز خود را از دست داد .

واران

اما ستاره بی چون و چرای بازی جوان جنتلمن فرانسوی است که حتی اگر کسی فکر فروشش را هم بکند به هر بهانه ای دیوانه ای بیش نیست …. واران فوق العاده بود … استارت انفجاری اش خودش یک گل بود … در دقیقه ی 22 بازی در کورس با گریژمان سه متر از او جلو افتاد دقیقا همان کاری که په په در بازی برگشت جام حذقی از پسش بر نیامد …. واران حقش فیکس رئال است ، حتی اگر په په  با تعصب نیمکت نشین وی باشد . ضربات سر اول را خوب زد و در چند مورد اشتباهات راموس را نیز حمع کرد … این جوان با این نیروی جوانی و تجربه ، الماسی است که فقط باید در جواهرات رئال باشد .

مارسلو هم مثل همیشه خوب رو به عالی بود …. در هجوم فوق العاده و دفاع کمی اذیت کننده …. در مجموع خوب بود . احتمالا در بازی برگشت حسرت وی را خواهیم خورد ..هماهنگی خوبی با خامس داشت که امیدوار کننده است .

اما  یکی از ضعیف های تیم … بارها در طول بازی آرزو می کردم کاش دانیلو می توانست الان برای تیم بازی کند … کارواخال نشان داد سطح بازی اش بسیار پایین تر از بازیکنان تیم است … در مقاله ی شام آخر گقتم نیاز به کارواخال مقابل بایرن داریم … اما در این بازی هیچ شباهتی میان این کارواخال و آن کارواخال ندیدم … البته حرف از پاسهای درست وی نیز در میان است اما اگر پاس درست تنها ملاک ما بود بوسکتس بهترین بازیکن دنیا بود ….

هافبک ها

کروس خوب و کمی تا قسمتی مثل همیشه بود … اما کمی هیجان زده بود که این از بازیکنان آلمانی خونسرد بعید است ….. در کل همانگونه که در طی این بازی هایی که برای تیم کرده بازی فاجعه بار  و یاخیلی بد نداشته ، ما بازهم مشکل دور بودن از دروازه هم او و هم تیم را آزار می دهد ، مشکلی که مشخص است که آنجلوتی اصلا حتی به آن فکر هم نمی کند …

مودریچ ، فوق العاده بود … به خوبی توانست توازن میانه میدان را از هافبک های اتلتیکو بگیرد و کفه ترازو را به نفع رئالی ها سنگین کند تنها ایرادش که شاید به درخواست های مربی از وی بر می گشت ، کند کردن بازی در لحظات حساس بود … که با دادان پاس های کوتاه در این لحظات بدجور روی اعصاب بود ….

خامس … خامس بود … خیلی خوب و فوق العاده … هم به وظایف هافبکی خودش عمل کرد و هم در فاز تهاجم به بهترین وجه ممکن به کریس کمک کرد … گاهی نیز با فرستادن توپ به کناره ها و حرکات اضافه که سودی نداشت نکات منفی برای خود نیز جلب کرد..

مهاجم ها

کریس به روزهای اوج خود برگشته  و این موضوع را می توان کاملا در حرکات و ضربه هایش دید … اما متاسفانه در ویسنته کالدرون اصلا به خوبی در محوطه جریمه تغذیه نشد … تا بدون گل بازی را ترک کند …. هرچند بازی ضعیف بیل و بنزما تاثیر زیادی در گل نزدن وی داشت ….

بیل …. بازهم حسرت و افسوس … در فینال لیگ قهرمانان هم همین کار را تکرار کرد و موقعیت تک به تک را به بیرون زد …. اگر بیل این تک به تک را گل می کرد همه چیز تغییر می کرد …. و ما با اتلتیکویی بعد از گل راموس روبرو بودیم ….. بدون سازمان مشخص و کاملا باز و هجمومی …. ولی خوب بیل نشان داد که بازیکن این پست نیست …. احساسم می گوید بیل یک خط عقب تر بهتر بازی می کند و شاید …..

اما مطمئنن افتضاح ترین بازیکن میدان ….. یادمه یکی از دوستان در این سایت در مقاله ای گفته بود (( بنزما ، یکی از بهترین مهاجمان جهان ….. )) فکر کردم دورغ سیزده می گوید …. بازیکنی که حتی یک استپ درست در این بازی انجام نداد …. بنزما بازیکن خوبی است و بازیهای مهمی را برای تغییر داده اما انتقادات من مربوط به همین بازی است و بس  . پس نگویید بی انصاف

بنزما مهاجم شش دانگ نیست و هرگز قدر موقعیت ها را به خوبی  سوارز و فالکائو نمی داند …. او پاس فوق العاده واران را بعد از آن کورس فوق العاده اش به افتضاح کشاند تا نشان دهد شاید بشود به فکر جایگزینی خامس یا چیچاریتو در بازی برگشت باشیم . البته تعویض وی کار مثبتی بود که کارلتو انجام داد اما کاش به جای اسکو و حفظ بازی ، از چیچاریتو استفاده می کردیم ….

این بازی نکات جالب دیگری هم داشت …. نکته مهم آن داور بازی بود که عالی بود … اصلا تحت تاثیر سیمونئه و هوادران اتلتیکو قرار نگرفت و به خوبی به مانژوکیچ فهماند که رئیس کیست …. اما افتضاح بازی هم گزارشگر ، ایرانی بود … خوش به حال آنهایی که بازی را از شبکه های خارجی دیدن نه مثل ما از شبکه 3 ، و گزارشگری مثل یوسفی که کم مانده بود برای اتلتیکو یی ها شعار حماسی بسازد … اصولا از دید این گزارشگر نکته مثبتی در مورد رئال ها وجود نداشت و واران یک مدافع صرفا جوان بود در حالی که گودین ، اوج تجربه و هنر در فوتبال است …..

شام آخر رئالی ها این بازی نشد اما به بازی برگشت هم باید با دید کاملا تردید وار نگاه کرد …. ما از اتلتیکو گل نخوردیم اما گل هم نزدیم و این یعنی مساوی …. و امان از آن لحظه ای که شاید ما در سانتیاگو گل بخوریم آن وقت دیگر قطعا جای هیچ جبرانی نیست .

هر دو تیم هم برنده و بازنده بودند …. و تنها دوئل خودشان را به بازی برگشت موکول کردند ….

نویسنده : زیتون ((s.sadegh ozil 22