وقتی صحبت از تاثیر گذار ترین بازیکن هر تیم می شود، ذهن همه به سمت بهترین گلزن آن تیم می رود.کم اند کسانی که به پاس گل دهنده بیش از گلزن اهمیت می دهند و بسیار کمترند کسانی که ببینند نقطه ی عطف آن حمله کجا بوده و از کجا شروع شده است.
خیلی کم از مصدومیت مودریچ گذشته بود که همه متوجه اهمیت او در تیم شدند؛کسی که یک نفر لقب “راننده” به داده بود. راننده ای که ماشین گلزنی رئال را هدایت می کرد.
کیفیت مودریچ قابل وصف نیست،پاس های بیرون پای او کار هر کسی نیست و دید باز او را هر کسی ندارد.
نمی دانم چرا امسال کرنرها را کروس سانتر می کند. انگار کسی یادش نمی آید که 92:48 روی سانتر چه کسی خلق شد.مودریچی که کم شوت می زند اما وقتی شوت می زند دخیای آماده هم هر قدر خود را کش بدهد به آن نمی رسد.بازی نیوکمپ شمار توپ هایی که از بازیکنان بارسا گرفت از دستم در رفت.با وجود تب شدید ال کلاسیکو را بازی کرد و روی گل نقشش موثر بود.
استاد مودریچ نه تنها از لحاظ فنی بلکه از لحاظ روحیه هم کم نظیر است.
گل های رئال را ببینید…مودریچ و راموس جزو اولین کسانی هستند که خود را در بغل زننده ی گل می اندازند و با او شادی می کنند … وقتی گلی روی پاس گلش زده شود انگار خودش گلزن است … هیچ گاه در طمع و حرص گل زدن نیست حتی وقتی که موقعیتش برای گل زدن عالی باشد.
برای آمدن به رئال با تاتنهام قهر کرد.ولی وقتی آمد بی سر و صدا تر از هر کسی قراردادش را تمدید کرد.
حالا که رئال در برنابئو باید با اتلتیکو سرنوشت صعود کننده را مشخص کند.همه نوع حرفی در باره ی نقش کلیدی هر بازیکن زده می شود از خامسی که بازگشتی خوب داشته تا کونترائویی که مدت هاست بازی اش را ندیدیم و بیلی که افتش مشهود بوده است.
ولی من می دانم که استاد است نقش کلیدی را بازی می کند اگر یکی از پاس های بیرون پایش بگیرد تمام خواب های اتلتیکو کابوس میشود.
استاد ساکت ، بی حاشیه و آچار فرانسه ی رئال مادرید ، لوکا مودریچ…
LM19