پس از کش و قوس‏های فراوان رئال موفق شد با شکست اتلتیکو، این همسایه‏های اعصاب خرد کن(!) به مرحله نیمه نهایی چمپیونزلیگ صعود کند. طلسمی که 7 بازی گریبان ما را گرفته بود بالاخره در واپسین دقایق و به موقع شکست و رئال در نیمه‏نهایی چمپیونزلیگ به بایرن، بارسا و یوونتوس پیوست.
با اعلام قرعه‏کشی نیمه نهایی این تفکر که رئال به خاطر رویارویی با یوونتوس شانس آورده است دهان به دهان بین رئالی‏ها و غیررئالی‏ها می‏چرخد. با شنیدن این طرز تفکر و به خصوص دیدن کامنت‏های دوستان در چند روز اخیر بر آن شدم تا دلایلی را بیان کنم که چرا نباید به یوونتوس به عنوان یک تیم آسان نگاه کرد.
در حال حاضر بر هیچ کس پوشیده نیست رئال با سبک بازی اتلتیکو مشکل دارد. اکثر تیم‏هایی که با رئال مواجه می‏شوند سعی می‏کنند سبک بازی اتلتیکو را تقلید کنند: دفاع اتوبوسی، بازی فیزیکی و درگیرانه و البته خطاهای خشن و گاها پنهان از چشم داور، استفاده از ضربات آزاد وکرنرها و ضدحمله‏های احتمالی. اگر یک تیم دیگر باشد که به اندازه اتلتیکو بتواند این نقشه را خوب پیاده کند آن تیم یوونتوس است. هر چه نباشد آنها یک تیم ایتالیایی با یک مربی ایتالیایی هستند. ایتالیایی‏ها همیشه به بازی دفاعی و نتیجه‏گرایانه شهره هستند. یوونتوس ابزار لازم برای پارک کردن اتوبوس را دارد. آنها با ترکیب 2-5-3/ 2-3-5 می‏توانند بسیار موثر دفاع کنند. یوونتوس در ده بازی اخیر در تمام رقابت‏ها تنها 1 گل دریافت کرده است. آنها قطعا به هر شیوه ممکن از دروازه‏شان دفاع می‏کنند(هند کیله‏لینی در مقابل موناکو را به یاد بیاورید). درون دروازه یوونتوس بوفونی قرار دارد که هنوز سنگربان مطمئنی است که می‏تواند با سیوهایش نتیجه بازی را عوض کند. در این میان مطمئنا کادر فنی یوونتوس نیز تا سر حد مرگ بازی‏های این فصل رئال-اتلتیکو را آنالیز کرده و بازی آنها را شبیه‎سازی می‏کنند و همین کار را برای ما مشکل خواهد کرد. جالب اینکه نه دفاع بایرن و نه بارسا هرگز در سطح یوونتوس نبوده و نیستند، و باز کردن دفاع آنها از شکستن دیوار دفاعی یوونتوس می‏توانست کار راحت تری باشد.
انگیزه‏ای که یوونتوسی‏ها برای اثبات خودشان دارند می‏تواند صلاح خطرناک آنها باشد. آنها 12 سال است به فینال نرسیده اند و 19 سال است که قهرمان نشده اند. بعد از رسوایی کالچیوپولی آنها برای اولین بار به این مرحله از چمپیونزلیگ رسیده اند. قهرمان شدن در ایتالیا در حال حاضر برای آنها مانند قهرمان شدن بایرن در بوندس لیگاست: راحت و بی‏دردسر. بنابراین برای اینکه نشان دهند دوباره به سطح اول فوتبال اروپا برگشته اند به دنبال حضور در فینال خواهند بود. علاوه بر اینها کافی است نگاهی به شبکه‏های اجتماعی بیندازید تا ترول‏های مختلفی را پیدا کنید که یوونتوس را چندین سطح پایین‏تر از سه تیم دیگر حاضر در این مرحله نشان می‏دهند و آنها را مسخره می‏کنند! آنها خود می‏دانند هیچ کس به اندازه سه تیم دیگر رویشان حساب نمی‏کند بنابراین، قطعا بهترین نمایش خود را با انگیزه‏ای بالا ارائه می‏دهند تا نشان دهند حضورشان در این مرحله اتفاقی نبوده و چیزی از بزرگان اروپا کم ندارند. به همه اینها انگیزه موراتا را هم اضافه کنید. او که در مصاحبه‏های اخیرش ادعا کرده است در رئال در حقش ظلم شده است مقابل رئال قرار می‏گیرد تا به زعم خود شایستگی‏هایش را به رخ رئالی‏ها بکشد. قطعا انگیزه او مقابل دروازه رئال بسیار بیشتر از انگیزه بنزما مقابل دروازه یوونتوس است.
رئال هنوز برای لیگ می‏جنگد. یووه‏ای‏ها قهرمانی خود را در سری آ را تقریبا قطعی کرده‏اند. آنها می‏توانند در سری آ،  توپ‏جمع‏کن‏های ورزشگاه دل‏آلپی را در دو هفته لیگ قهرمانان به درون زمین بفرستند(!) بدون اینکه نگران از دست رفتن لیگ باشند. اما دقیقا در این دو هفته رئال باید به مصاف سویا و والنسیا برود. دو بازی سخت که به هیچ وجه این اجازه را به کارلو نمی‏دهد که با استراحت دادن به بازیکنان اصلی ریسک کند.
هیچ وقت نمی‏توان به آمار به عنوان دلیلی برای برد و باخت نگاه کرد. اما با نگاه کردن به آمار رئال در مقابل حریفان ایتالیایی متوجه می‏شویم که آنها هرگز حریف آسانی برای رئال نبوده اند. رئال آخرین بار 28 سال پیش یک تیم ایتالیایی یعنی ناپولی را از چمیونزلیگ حذف کرده است. در هر 7 دیدار اخیر رئال با ایتالیایی‏ها که در مراحل حذفی انجام شده است، این تیم ایتالیایی بوده است که صعود کرده است. میلان دو بار، یوونتوس سه بار، رم یک بار و تورینو نیز یک بار در این هفت بازی باعث حذف رئال شده اند. کارلو طلسم آلمان را شکست مطمئنا این توانایی را دارد که طلسم ایتالیا را هم بشکند اما آنچه واضح است این است که . ایتالیایی‏ها مانند آلمانی‏ها حریف جان سختی برای رئال هستند.
ذکر کردن این نکات اصلا بدین جهت نیست که از یوونتوس تیمی غیرقابل شکست ترسیم شود و یا شانس‏های رئال نادیده گرفته شود. همه ما دیدیم رئال چگونه با 4 بازیکن مصدوم/محروم بالاخره موچ اتلتیکو را خواباند. مسلما ما شانس‏های خودمان را برای صعود به فینال داریم اما صعود رئال، قطعا قرار نیست به راحتی‏ای باشد که بعضی‏ها تصور می‏کنند. هیچ تیمی که به مرحله نیمه نهایی چنین رقابتی می‏رسد راحت تسلیم نمی‏شود.
یک صحبت خودمونی هم دارم با رئالی‏های عزیز: دوستان تمام حرف‏هایی که زدم فقط نکاتی بود که روی کاغذ میشه بهش اشاره کرد. وگرنه دیگه همه میدونیم فوتبال غیرقابل پیش‏بینیه. همون طور که هیچ کس فکر نمی‏کرد رئال اون شکلی بایرن رو حذف کنه امسال هم میتونه هر اتفاقی بیفته. امیدوارم با خوندن این متن دلگیر یا ناامید نشده باشین. من خودم دیدم یووه‏ای‏ها هم از این قرعه خیلی راضین و اونا هم میگن رئال آسون‏ترین رقیب ممکن براشونه. قطعا میشه یه مقاله دو برابر این هم نوشت که چرا نباید رئال رو دست کم گرفت. فقط خواستم یک کم دقیق‏تر به قضیه نگاه کنیم. حذف کردن یوونتوس قرار نیست کار راحتی باشه. با آرزوی کسب اوندسیما
6/2/94
Matin_Madridista