سانتياگو برنابئو يسته ( 8 ژوئن 1895 – 2 ژوئن 1978) يكي از مهمترين اشخاص رئال مادريد در طول تاريخ است كه رئال مادريد را از تيم دوم مادريد به پرافتخار ترين تيم اسپانيا و اروپا رساند . استاديو فعلي هم به نام اين قهرمان است .
جواني
او متولد آلمانسا (آلباسته) بود اما خانواده ي برنابئو به مادريد مهاجرت كردند در حالي كه سانتياگوي جوان سني نداشت و در سال 1909 در 14 سالگي به رئال مادريد پيوست .
در 1912 وقتي كه باشگاه به آدرس جديدش در خيابان او دانل نقل مكان كرد برنابئو يكي از داوطلبان پرداخت پول بايت زمين و رنگ فنس ها بود . او از 17 سالگي به تركيب اصلي راه يافت و ركورد 1200 گل را از خود به جا گذاشت و تا بازنشستگي اش در سال 1927 بارها بازوبند كاپيتاني را به بازو بست . او تا سال 1935 نیز با تیم همکاری کرد . ایتدا به عنوان مدیر فنی سپس کمک مربی و در نهایت مربی. در سال 1936 با شروع جنگهای چریکی اسپانیا او از فوتبال دست کشید . در طی جنگ او به عنوان یک سرباز فاشیست زیر نظر جنرال مونیز گراندز به مقابله با جنرال فرانکوی آزادی خواه پرداخت .
برنابئو شروع به کاشتن باشگاه از نو کرد . او از هر جهت باشگاه را دوباره ساخت . به طوری که این تیم از یک تیم معمولی به یک وضعیت حوفه ای در آینده تبدیل شد . او شروع به استخدام مردمی که عاشق حقیقی رئال بودند همچون ریموندو ساپورتا کرد .
او سپس شروع به تاسیس استادیومی کرد که امروزه به نامش است و بزرگترین استادیوم اروپاست . کار او در آن زمان ” تاسیس استادیوم بزرگ برای یک باشگاه کوچک ” نامیده شد . طرح این زمین بسیار حرفه ای بود که در طی این سالها هیچ گزندی به آن نرسیده است . او استراتژی بعدی خود که به خدمت گرفتن بازیکنان بزرگ جهان بود را نیز آغاز کرد که بزرگترین آنها آلفردو دی استفانو بود . در طی ریاست برنابئو بسیاری از اسطوره ها همچون مولونی ، مونیز ، دی استفانو ، گنتو ، ریال ، سانتاماریا ، کوپا ، پوشکاش ، آمانسیو ، پیری ، نتزر ، سانتیانا ، خوانیتو و کاماچو و بسیاری از افراد دیگر آمدند و رفتند .
میراث او برای اروپا
در سال 1955 ، گابریل هانوت خبرنگار روزنامه ی اکیپ پیشنهاد برگزاری کوپا لاتین ( یک تورنمنت که باشگاه های فرانسه ، اسپانیا ، پرتغال و ایتالیا در آن رقابت می کردند) را مطرح کرد . برنابئو به همراه گوستاو سه بس و بدریگنان او را در هتل سفیر پاریس ملاقات کرد و چیزی که امروز لیگ قهرمانان نامیده می شود را تاسیس کرد .
پیش از ترک برنابئو 35 سال مدیر رئال مادرید بود و موفق به برد یک جام بین قاره ای و 6 جام اروپایی و 16 لالیگا و 6 جام اسپانیایی شد . او در سال 1978 وفات یافت در حالی که در حال مشاهدی ی جام جهانی در آرژانتین بود .
فیفا به افتخار او سه روز از این تورنمنت را با اندوه سپری کرد .
در 2002 او به عنوان الگوی فیقا شناخته شد .
با شروع جنگهای چریکی اسپانیا او از فوتبال دست کشید . در طی جنگ او به عنوان یک سرباز فاشیست زیر نظر جنرال مونیز گراندز به مقابله با ***جنرال فرانکوی*** آزادی خواه پرداخت
به مقابله با فرانکو…
این حرف یعنی اونایی که میگن 11-1 پیروزی رئال بر بارسا کار فرانکو بوده دارن گه مفت میخورن چون شخصیت اول باشگاه علیه فرانکو بوده…
اما بازم روح فرانکو شاد که با کاتالانی ها کاری کرد که هنوزم که هنوزه اسمش میاد… خودشون رو خیس میکنن…
یکی از مهمترین اشخاص رئال نه… قطعا مهمترین شخص تاریخ رئال…
بازیکن… مربی … مدیر
سانتیاگو آسوده بخاب که رئالت همچنان بزرگی میکند…
روحش شاد