کریستیانو محکم و استوار به سمت خطوط کناری زمین گام بر می دارد. تابلوی تعویض شماره 7 را نشان داده و حالا نوجوانی 16 ساله در کنار زمین منتظر است با او تعویض شود. وقتی به کنار زمین نزدیک می شود تماشاگران روی پاهای خود می ایستند و او را تشویق می کنند.

یک تشویق پر از شور و هیجان. در آن یک ساعت عجیب و غریبی که در بازی مقابل ختافه گذشت گل های رونالدو بود که به کمک رئال مادرید آمد. میزبان ابتدا با ضربه سر بازیکن پرتغالی پیش افتاد اما خیلی زود دو گل دریافت کرد. وضعیت دفاع شکننده رئال که در این فصل غالبا از مهاجمان حریف جا می ماند، به دلیل فقدان انگیزه دراین بازی حتی وخیم تر از قبل بود.

این نتیجه می توانست مایه شرمساری باشد، اما جواب رونالدو سریع و مهلک بود: دو گل در سه دقیقه. اولی یک ضربه آزاد فوق العاده از فاصله تقریبا 23 متری و دومی یک پنالتی خوب پس از آن که کارلوس ویگارای، خاویر هرناندز را در محوطه جریمه به زمین انداخت.

نتیجه برگشت.

هت تریکی دیگر برای رونالدو. هشتمین هت تریک فصلش. بله هشتمین هت تریکش، اما این سه گل معنای فراتری هم داشت: پایانی نیرومند برای فصلی که در آن آمار شخصی رونالدو خارق العاده بود. 61 گل در مجموع که 48 تای آن در لالیگا بود. یک پی چی چی دیگر. یک کفش طلای دیگر.و حالا او 313 گل برای رئال مادرید به ثمر رسانده است.

همان گونه که انتظار می رفت، استقبال از رونالدو هنگام خروجش از زمین معمولی نبود. طرفداران ممکن است برای هر بازیکنی به روی پاهای خود بایستند، اما این ایستادن با بقیه متفاوت بود. یک تشکر بود. برنابئو به او می گفت: ما درک می کنیم.

فرصتی که هواداران برای تشویق رونالدو پیدا کردند خیلی کم به دست می آید. قبل از بازی شنبه، 168 روز از آخرین باری که برنده توپ طلا در خانه تعویض شد می گذشت: پس از هت تریک مقابل سلتاویگو در 6 دسامبر. قبل از آن؟ آوریل گذشته. فرصت قدردانی از رونالدو در برنابئو فقط شش ماه یک بار پیش می آید.

با این حال هنگامی که مهاجم گلزن رئال مادرید در عصر روز شنبه زمین را ترک کرد، به نظر می رسید که یک سوال عمومی در سرتاسر جهان وجود دارد: آیا استعداد بی نظیر و تاریخی این فرد در حال به هدر رفتن است؟

از 313 گل رونالدو برای رئال مادرید 225 گل آن در لالیگا بوده است. شگفت انگیزتر آن که، این 225 گل تنها در 200 بازی به دست آمده است. با این وجود، این آمار کهکشانی فقط یک قهرمانی در لالیگا را به همراه داشته است.

” رئال مادرید در حق رونالدو کوتاهی کرده است”. این سخن گراهام هانتر، از خبرنگاران معروف اسکای اسپورتز است که فوتبال اسپانیا را پوشش می دهد. چند روز بعد از صحبت گراهام هانتر، یوهان کرایوف اسطوره بارسلونا در مصاحبه با روزنامه هلندی دی تلگراف گفت: ” مضحک است که آن ها ( رئال مادرید) در طول هفت سال فقط یک بار لالیگا را برده اند.” این قضیه در نوع خودش آزار دهنده است و در رابطه با رونالدو و با توجه به شرایط سنی او، فرصت رئال مادرید برای اصلاح این وضعیت رو به اتمام است.

زمانی که او شمال غرب انگلستان را به مقصد پایتخت اسپانیا ترک کرد جوانی 24 ساله بود. یک مهاجم کناری با شرایط فیزیکی خیره کننده. اما اکنون در سال 2015 او 30 سال دارد. سنش بالا رفته و هوشمندتر شده است. کمتر نمایشی بازی می کند و البته بازی موثرتری را ارائه می دهد. او تکامل یافته است.

در فصل 2014-15 تکامل او باعث شد که نزدیک تر به دروازه بازی کند. نفوذ از جناح چپ جای خود را به حرکات ریز و زیرکانه در محوطه جریمه داد. شوت های از راه دور تبدیل به ضربات تمام کننده نزدیک دروازه شد. ضربات سر بسیار قدرتمند جای خود را به ضربات دقیق تر داد.

در بعضی از مقاطع فصل، این تغییرات در سبک بازی او انتقاداتی را به همراه داشت. انتقاداتی کاملا مضحک که ناشی از کوته نظری منتقدان بود. بله درست است، رونالدو تغییر کرده است اما این تغییر به این معنا نیست که او افت کرده است. در حقیقت این تغییر به این معناست که او بازیکن موثرتری شده است. به سادگی می توان فراموش کرد که گل زدن چقدر کار دشواری است زیرا او به تنهایی 61 بار این کار را انجام داده است. ] منظور نویسنده این است که آمار گل زنی رونالدو آنقدر فوق العاده است که بعضی فراموش می کنند گل زدن کار روتین و ساده ای نیست [.

باید پذیرفت که رونالدو اکنون یک بازیکن پست شماره 9 است و البته بهترین پست شماره 9 جهان. اما آیا ممکن است یکی از مهم ترین دلایل فصل ناکام رئال مادرید این باشد که باشگاه در هماهنگ شدن با این تغییر سبک بازی رونالدو موفق نبوده است؟

در فصل 2013-14 سیستم موفق 4-3-3 کارلو آنجلوتی بسیار چشمگیر بود. مسلما این سیستم در میانه میدان توسط ژابی آلونسو و آنخل دیماریا پی ریزی می شد؛ با این حال سیستم توسط سه بازیکن مهاجم خود تعریف می شد و یکی از نکات کلیدی آن حرکات انفجاری رونالدو و گرت بیل در دو طرف کریم بنزما بود.

تغییر سبک بازی رونالدو در این فصل به شدت پویایی سیستم قبلی را تحت تأثیر قرار داد. رونالدو به دروازه نزدیک تر و از جناحین دورتر شده و دیگر حرکات انفجاری انجام نمی دهد. او اکنون زوج کریم بنزماست ولی سیستم با این شرایط سازگار نشده است. سیستم همان 4-3-3 باقی مانده و گاهی هم که به صورت 4-4-2 چیده می شود یک سیستم نامتعادل و ناکارآمد است.

در بیش تر مواقع ، نبوغ ناب رئال مادرید باعث شده که ناکارآمدی سیستم به چشم نیاید. اما نه در بازی های بزرگی مانند بازی با بارسلونا ، اتلتیکو مادرید، والنسیا یا یوونتوس. واضح است که باید روی این سیستم کار شود. نقطه اتکای تیم هنوز همان شخص است اما آن شخص تغییر کرده است.

به این ترتیب رئال مادرید اکنون در دوره ای قرار دارد که تیم باید در راستای تکامل رونالدو تکامل یابد. این وظیفه مربی جدید است – مارکا اعلام کرده که جدایی آنجلوتی به زودی تأیید می شود- که تیمی بسازد که با رونالدوی فعلی سازگار باشد نه با رونالدوی گذشته. همین امر در مورد نقل و انتقالات هم صادق است. بازیکنان جدید باید مکمل رونالدوی جدید باشند.

در این بین زمان اهمیت ویژه ای دارد. سفیدپوشان هنوز یکی از ویرانگرترین سلاح های فوتبال را در اختیار دارند: ستونی که کل باشگاه می تواند حول آن ساخته شود. اما این خطر احساس می شود که دستاوردهای شگفت انگیز او منجر به موفقیت تیمی زیادی نشود. رونالدو برای رئال مادرید همه کار کرده است اما این رابطه کاملا دو طرفه نبوده است.

رونالدو، از بازیکنی که پایش را به باشگاه گذاشت تا بازیکنی که فصل پیش بود، تکامل یافته است. برای استفاده کامل از توانمندی های او، رئال مادرید هم باید در همان جهت تکامل یابد.

نویسنده: تیم کالینز

ترجمه: پریسا رمضانی