مرجع خبري رئال مادريد : کارلو آنچلوتی ، سرمربی ایتالیایی رئال مادرید که در یک سال و نیم اول حضورش در رئال کارنامه فوق العاده ای داشت ، به لطف ناکامی هایی که علت صلی آن ضعف مدیران باشگاه در بستن تیم و نبود آلترناتیوهای مناسب برای مصدومان بود، با اعلام رسمی پرز اخراج شد.
آنچلوتی همیشه اوج دوران مربیگریش را کار در رئال می دانست. کارلتو حاضر شده بود که علیرغم بیماری خطرناکش یک سال باقی مانده از قراردادش عمل جراحی خود را به یک سال دیگر موکول کند اما پرز ، کارلو را مثل دل بوسکه ، کی روش، کاماچو ، گارسیا رمون ، لوکزامبورگو، لوپز کارو و پلگرینی قربانی کرد تا فصل آینده با خریدهای پرطمطراق دهان هواداران را ببندد و البته نقش خود را در فصل بدون جام رئال بی تاثیر بداند.
آنچلوتی ، مردی که رویای دوازده ساله مادریدیسموها را به تحقق رساند و دسیما را بدست آورد، همان مربی ایست که بایرن مونیخ مغرور را در خانه اش تحقیر کرد. آن هم در حالی که رئال در کل تاریخ خود در مونیخ ناکام مانده بود. کارلو همان مربی ایست که شکست 4-0 از لیورپول را جبران کرد و سرخ ها را در خانه خودشان آنفیلد با یک پیروزی 3-0 تحقیر کرد. او همان مربی ایست که بدون پنج مهره کلیدیش اتلتیکو را از چمپیونزلیگ اوت کرد تا برای دو سال پیاپی حسرت را بر دل اتلتیکو بگذارد. کارلو مرد دسیما بود ، مردی که قربانی امیال موجودی به نام پرز شد. کسی که به عشق تبلیغات ، مهره های اصلی دسیما را فروخت و برایشان جایگزینی هم نخرید.
پرز در حالی آنچلوتی را مقصر مشکلات بدنسازی تیم می داند که انگار فراموش کرده است که تیم در هفته اول تمرینات پیش فصلش به جای آن که بدنسازی کند، در آمریکا به مصاف تیمهایی مثل رم و منچستریونایتد رفت. بازیهایی که هر چند تشریفاتی بودند اما آنچلوتی به خاطر حیثیت تیم هم که شده باید با تمام قوا در آنها بازی می کرد و طبیعتا به بدنسازی لطمه می خورد. در زمستان هم که فرصت یک هفته ای خوبی در اختیار تیم بود تا استراحت کند، سفر بی موقع و بی دلیل به دبی تیم را از نظر روحی و بدنی به هم ریخت. همچنین نباید فراموش کرد که خسوس اولمو ، سرپرست جدید کادر پزشکی هم یکی از عوامل جنجال های درون تیمی بود چرا که بازیکنان به کار وی اعتقاد نداشتند و اکثر مراحل درمانی خود را در خارج از باشگاه طی می کردند.
حالا چیزی که قابل پیش بینی است این است که احتمالا پرز با چند خرید کهکشانی مثل پوگبا یا رویس سر هواداران را گرم می کند تا کسی یاد زحمات کارلتو نیافتد. مردی که تا زمانی که تیم کاملش را داشت ، رکورد جاودانه 22 برد پیاپی را ثبت کرد و حتی زمانی که تیم نیمچه کاملش (بدون مودریچ ، بنزما و بیل !) را داشت جانانه تا پایان لالیگا جنگید و فقط دو امتیاز تا قهرمانی کم آورد. کارلتو قول بازی زیبا را داده بود و به قولش هم عمل کرد. زدن 118 گل در یک فصل لالیگا فقط در دو فصل در تاریخ تکرار شده است و دوره کهکشانی های یک مربیان حتی به چنین رکوردی نزدیک هم نشده بودند. بازیهایی مثل بایرن و فینال کوپا در فصل قبل و بارسا و لیورپول در همین فصل به سختی از خاطر مادریدیسموها خواهد رفت. حمایت جانانه هواداران از آنچلوتی در روزهای اخیر هم نشان می دهد که هر چقدر هم مدیر رئال جاه طلب و زیاده خواه باشد ، هواداران مزد زحمات هر شخص را می دهند.
تنها نکته عجیب این است که چطور مربی پیشین که با 15 امتیاز اختلاف نسبت به بارسا، شکست از تیمهایی نظیر بتیس ، گرانادا ، مالاگا و … لالیگا را از دست داد ، در کوپا شکست تحقیرآمیزی را در برنابئو از اتلتیکو داشت ، در چمپیونزلیگ به لطف کمک های داوری از پس یونایتد گذشت و در وستفالن تیمش چهار گل خورد ، به گفته  پرز فقط به خاطر فشار رسانه ها از رئال رفت و فلورنتینو خواستار ماندنش بوده است اما مربی نجیبی مثل کارلو که در همه حرفهایش گفت که دوست دارد در رئال بماند و به حدی مجذوب مادرید شده که می خواهد به زندگی در مادرید ادامه بدهد ، این قدر غریبانه و ناعادلانه و در مقابل حمایت های بهترین بازیکن دنیا (کریستیانو رونالدو)، بهترین هافبک (مودریچ)، بهترین مدافع میانی (راموس)، بهترین مدافع چپ (مارسلو)  جهان از رئال می رود. شاید اگر کارلتو هم مثل مربی قبلی اهل دوز و کلک بود و مدام قربان صدقه لیگ انگلیس ، چلسی ، اینتر و … می رفت سرنوشت دیگری برایش در پیش بود …
حالا آنچلوتی می تواند یک سال استراحت کند و با خیال راحت عمل جراحی گردنش را انجام بدهد. عملی که اگر دیرتر انجام می شد ممکن بود که سلامتیش را دچار خطر جدی کند. گزینه اصلی پرز ، بنیتزی است که پس از لیورپول کارنامه قابل قبولی نداشته اما انگیزه زیادی دارد تا در بازگشت به رئال پس از بیست سال خودی نشان بدهد. کسی که در دوران بازیگری نتوانست از دسته سوم اسپانیا فراتر برود اما امیدوار است که خاطرات خوش لیورپول و جامهایش در این تیم را در برنابئو تکرار کند.