مرجع خبری رئال مادرید : زود گشذت. دون آلفردو یک سال پیش از میان ما رفت. درست در وسط یک جام جهانی یعنی جشن فوتبال ، ما را تنها گذاشت. وقتی که پیرمردی که با توصیه های فوتبالیش از پشت تلویزیون نزدیکانش را منتفع می کرد در میان ما نبود ، دیگر با چه انگیزه ای می شد ادامه مسابقات را دید ؟ آن تورنمنت را آلمان برد و یاد دی استفانو هم چندی بعد فراموش شد. حالا یک سال از آن روز غم انگیز می گذرد

از اول شروع کنیم اما چطور خبرنگاران می توانند شرایط فعلی را درک کنند. آخرین شادی که تیم محبوبش رئال مادرید برایمان آورد یادتان هست؟ بله ، دسیما. از آن زمان تا حالا اتفاقات زیادی رخ داد. مربی آن زمان یعنی آنچلوتی ایتالیایی که شخصیت خوبی بود و ارامش بالایی داشت رفته است. او امسال جامی نبرد و همه مدیر را می شناسیم. او بی سر و صدا و بدون حتی یک حریف بد از باشگاه رفت و در مادرید زندگی می کند. همه می دانند که هیچ جا مادرید نمی شود. شهردار هم نسبت به آن زمان عوض شده است. شهردار فعلی کسی است که بازیهای دی استفانو را دیده بود.

کارلو کسی بود که در جشن قهرمانی دسیما شعار ” لاسائتا ” می دود را در بخشی از سرود دسیما سر داد و حالا دیگر آن جا نیست. پسری که در لیسبون جام قهرمانی را بالای سر برد هم دیگر این جا نیست. شرایط مردی که در دقیقه 93 گل زده بود هم مشخص نیست … دو کاپیتان در یک قدمی جدایی از باشگاه هستند. نظرت چیست دون آلفردو؟ ایکر و سرجیو کسانی بودند که عادت داشتند که اول هر فصل با تو شوخی و خنده کنند و عکس یادگاری بگیرند. حالا هر دویشان دم درهای خروجی هستند. باشگاه هم هیچ برنامه جدی برای تجلیل از تو ندارد… بگذریم ، وارد این مقوله ها نشویم. وقتی تو نبودی ، برنابئو هم دروازه بان مستولزی را هو کرد هم کریستیانو را!

البته همه آن چیزی که در یک سال بدون دی استفانو داشتیم بد نبود. سوپرجام اروپا و جام باشگاه های جهان را بردیم. بله ، جامی مثل همه جام بین قاره ای که دی استفانو اولین دوره اش را در سال 1960 فتح کرد. حالا این جام تورنمنتی است که در آن می توان قهرمان آفریقا ، اسیا ، اقیانوسیه و … را شتکس داد. بدون تو قهرمان جهان شدیم دون آلفردو …

بازیکنان 22 بازی پیاپی را بردند و فوتبالی نمایشی را ارائه دادند. چقدر جای دی استفانو خالی بود که آن بازیها را ببیند و لذت ببرد. گل پشت گل. خیلی سخت بود که بتوان بازیکنی را از آن ترکیب جدا کرد ، به خصوص یکی از آنها که به نظرم خود دی استفانو می داند که چه کسی است ، مردی که شش سال و یک روز پیش توسط دون آلفردو معارفه شده بود …

می خواهم شگفت زده ات کنم دون الفردو. در غیاب تو ، کریستیانو رکورد گلهایت در رئال را شکست . وقتی از میان ما رفتی هنوز 38 گل در لالیگا و 54 گل به صورت کلی با تو فاصله داشت اما تو خوب می دانی که این پسر چگونه است. لالیگا را با 48 گل و فصل را با 61 گل تمام کرد و حالا در آستانه شکستن رکورد رائول است. می دانم که این موضوع ناراحتت نمی کند ، بلکه خوشحال هم می شوی که کسی رکوردت را بشکند ، به خصوص اگر رونالدو باشد، کسی که لقب دی استفانوی قرن بیست و یکم را از آن خود کرده است …

من این افتخار را نداشتم که بازی دون آلفردو را ببینم اما پدر بزرگم برایم تعریف کرده است. با این که همه می گفتند که تو بهترین هستی اما به قول خودت ” کریستیانو یک ربات است” خیلی دوست داشتم که با تو بیشتر آشنا شوم. اکنون هم دلم برایت تنگ می شود اما این دلتنگی شاید برای چند سال دیگر بیشتر نباشد. این اقوامت هستند که تو را بیشتر در خاطر خواهند داشت …

قبل و بعد از تو هم آراگونس ، تیتو ویلانوا ، اوزه بیو و بوسکوف از این دنیا رفتند تا دیگر نتوانند که یکشنبه ها شاهد فوتبال باشند. یادم است که در زمان بازی و حتی پس از دوران فوتبالت با کسی شوخی نداشتی. یکی از آخرین دفعاتی که عصبی شدی زمانی بود که بلاتر از رونالدو تقلید کرد. راستش دیگر او هم حالا منصبی ندارد و از کسی تقلید نمی کند…

گفته بودی که پارخو محصول آکادمی محبوب توست. امسال عجب عملکردی داشت. دیدن تو برایم هیجان انگیز بود. حالا برای خودش مردی شده است و هر چند که پیراهن رئال را نمی پوشد اما هر بار که گل می زند یا پاس گل می دهد یاد تو می افتیم. چقدر آکادمی را دوست داشتی … امسال اوضاع آکادمی زیاد خوب نبود. زیدان نتوانست کاستیا را به دسته دوم برساند و بسیاری از این بازیکنان برای ادامه فوتبالشان از آکادمی خارج شدند. استعدادها وجود دارند اما شاید جایی برایشان در رئال نباشد.
امسال جامها را چه کسی برد ؟ خب مسی. در رده باشگاهی خوب بود اما در تیم ملی آرژانتین … در فینال جام جهانی باخت و در فینال کوپا آمه ریکا هم باخت.

دی استفانو مردی بود که همیشه در مسیرش ثابت قدم بود. او در سخت ترین روزها روی پای خودش ایستاد و ایستادگی کرد … تا سال بعد خداحافظ دون آلفردو

روبن خیمنز