نتیجه ای که در دربی مادرید به دست آمد قبل از بازی های ملی بر هیجان لالیگا افزود. قبل از شروع بازی، تنش بین دو تیم کاملا ملموس بود. این را می توان در درگیری های لفظی بین بازیکنان دو تیم دید.

“ما می دانیم که این مهم ترین بازی سال اتلتیکوست.” این جمله ای بود که آلوارو آربلوا با حالتی متکبرانه گفت. از آن طرف، گابی در پاسخ به این حرف گفت: ” به نظر می رسد که او زیاد بازی های ما را ندیده است.”

در طی دو فصل گذشته، رئال و اتلتیکو 13 بار رو در روی هم قرار گرفتند. در فصل گذشته به تنهایی این دو تیم 8 بار با یک دیگر بازی کردند. و این برای دو تیمی که از یک دیگر دل خوشی ندارند اتفاقی خوشایند نیست.

روز یکشنبه در ویسنته کالدرون مثل همیشه دریایی از رنگ های قرمز و سفید و آبی به چشم می خورد. تماشاگران پر سر و صدای تیم میزبان. و بازی نابی که همه منتظرش بودند. مسائل جانبی بازی نیز جذابیت داشت: کریستیانو رونالدو برای شکستن رکورد رائول به یک گل نیاز داشت. فرناندو تورس یک گل می خواست تا شمار گل های خود برای اتلتیکو را به 100 برساند. رافا بنیتز و دیه گو سیمئونه برای اولین بار رو در روی هم قرار می گرفتند. و بنیتز می خواست اولین شانس خود را برای انجام دادن کاری که آنچلوتی هرگز نتوانست انجام دهد امتحان کند: شکست دادن اتلتیکو در لیگ.

دربی مادرید مثل همیشه بازی ای بود که در آن هر یک از دو تیم می خواستند برتری خود در پایتخت را اثبات کنند. بازی ای که پتانسیل این را داشت که نتیجه ی یک فصل را رقم بزند. رئال مادرید می توانست به صدر جدول صعود کند. اتلتیکو می توانست به صدر نزدیک تر شود. رئال می توانست طلسم اتلتیکو را بشکند. و مهم تر از همه ی این ها این که هر دو تیم می توانستند از شکست بارسلونا در رامون سانچز پیزخوان حداکثر بهره را ببرند.

و همه چیز برای این دوئل بزرگ آماده بود. برای نبرد دو تیم قدرتمند. برای بازی ای که برازنده ی نام این دو تیم بزرگ باشد.

اما بازی ای که دیدیم انتظارات را برآورده نکرد.

1

بعد از گذشت 82 دقیقه از بازی ای که تا به امروز بزرگ ترین بازی فصل بوده دو تیم مرتکب 26 خطا شده بودند، بازیکنان 7 کارت زرد دریافت کرده بودند. چهار بازیکن از خط حمله ی دو تیم تعویض شده بودند اما فقط دو شوت داخل چارچوب زده شده بود. بله فقط دو شوت. و یکی از آن دو شوت، پنالتی مهار شده ی آنتونیو گریزمن در دقیقه ی 22 بود. و دیگری گل کریم بنزما در دقیقه ی 9.

به مدت یک ساعت بین دقایق 22 و 82، دو قدرت برتر اروپا حتی یک شوت داخل چارچوب نداشتند. در حالی که در ترکیب دو تیم، از نظر بازیکنان تهاجمی کمبودی وجود نداشت.

اتلتیکو بازی را با گریزمن، تورس و آنخل کوریا شروع کرد و در پایان بازی خط حمله ی آن ها متشکل از گریزمن، جکسون مارتینز و لوسیانو ویه تو به همراه یانیک کاراسکو بود. اما در مورد رئال، آن ها خط حمله ی ویرانگری دارند، این طور نیست؟

رئالی ها در این بازی شروع درخشانی داشتند و استحقاق این را داشتند که از حریف خود پیش بیفتند، اما پس از آن، آن ها دیگر تلاش چندانی نکردند. در سوی دیگر میدان، تیم میزبان پس از ایجاد دو موقعیت نصفه و نیمه به کلی حمله کردن را متوقف کرد تا زمانی که جکسون مارتینز در دقایق پایانی با فرار خود پایه گذار گل ویه تو شد.

رئال و اتلتیکو هر دو می خواستند یک دیگر را فریب دهند، اما هیچ کدام این کار را انجام ندادند. هر دوی آن ها در حقیقت به جای تیم مقابل خودشان را فریب دادند.

سید لو خبرنگار گاردین در پنج کلمه همه چیز را خلاصه کرد: ” اصلا جالب نیست، مگر نه؟” مارکا برای توصیف شرایط از کلمات بیش تری استفاده کرد اما پیام منتقل شده همان بود: ” دربی روز یکشنبه را باید فراموش کرد. بازیکنان باید خیلی سریع این بازی را از یاد ببرند و بازی شرم آور و ملال انگیز خود را پشت سر بگذارند.”

جمله ی خشنی بود، این طور نیست؟

2

به طور خلاصه، پرونده ی بازی یکشنبه بسته شد، بدون این که بتوان از آن نتیجه گیری خاصی کرد. این بازی فقط اوضاع را پیچیده تر کرد و سوالاتی را برجای گذاشت: بعد از این بازی اوضاع لالیگا چگونه است؟ چه نتیجه ای می توان از شرایط این دو تیم گرفت؟ آیا می توان پی برد که جایگاه این دو تیم اکنون چگونه است؟

اتلتیکو پس از دو شکست متوالی پا به این بازی گذاشت و در این فصل آن ها شروع ضعیفی داشتند. در کل طول تابستان، همه ی صحبت هایی که از ویسنته کالدرون به گوش می رسید حول این محور بود که سیمئونه قصد دارد در نحوه ی بازی تیمش تغییرات اساسی ایجاد کند. گفته می شد اتلتیکو تیمی فرزتر، قدرتمندتر و پویاتر خواهد شد و سیمئونه از این تغییرات تحت عنوان “نهضت درونی” یاد کرده بود و گفته بود که این یک “قدم رو به جلو” برای تیمش خواهد بود.

پیوستن مارتینز، ویه تو و کاراسکو به اتلتیکو و ظهور کوریا و الیور تورس نیز در راستای همین تفکرات بود. با این حال، قبل از بازی یکشنبه اتلتیکو در 6 بازی لیگ 9 گل زده بود. فصل پیش در چنین شرایطی آن ها 11 گل به ثمر رسانده بودند و در دو فصل قبل از آن این عدد به ترتیب برابر 18 و 16 بود. در بازی یکشنبه آن ها تنها یک گل به شمار گل های خود افزودند.

باور کنید یا نکنید، با توجه به بازیکنان هجومی که اتلتیکو در اختیار دارد، این ضعیف ترین شروع فصل برای آن ها در دوران سیمئونه است.

البته تغییر در سبک بازی زمان می طلبد و باید در نظر داشت که بازی های اتلتیکو تا به این جا آسان نبوده اند. قبل از این بازی، آن ها در کالدرون از بارسلونا میزبانی کرده بودند و در برابر سویا و ویارئال نیز بازی های خارج از خانه ی خود را برگزار کرده بودند. و حالا بازی با رئال مادرید نیز به این لیست اضافه شده است. درست است که اتلتیکو شروعی دور از انتظار داشته اما آن ها تا کنون با چهار تیم از شش تیمی که در فصل گذشته در صدر جدول بودند بازی کرده اند.

در واقع می توان گفت آن ها برای بالا نگه داشتن خود در جدول عملکرد خوبی داشته اند. اما عدم ارائه ی عملکردی قدرتمند از سوی آن ها شک و تردیدهایی را به همراه می آورد.

3

اما برای ارزیابی رئال مادرید شرایط متفاوت است. تیم بنیتز بدون این که شکستی در کارنامه ی خود داشته باشد پا به میدان گذاشت. در همه ی رقابت ها، آن ها صاحب شش پیروزی و دو تساوی شده بودند، 20 گل به ثمر رسانده بودند و تنها یک گل دریافت کرده بودند. از نظر آماری، این ارقام قابل توجه هستند اما حریفانی که رئال مادرید تا کنون مقابل آن ها قرار گرفته اسم و رسمی در اروپا ندارند: اسپورتینگ گیخون، رئال بتیس، اسپانیول، شاختار دونتسک، گرانادا، اتلتیک بیلبائو، مالاگا و مالمو.

به علاوه، شمار گل های زده ی رئال کمی گمراه کننده است. هرچند بتیس و اسپانیول در هم شکسته شدند اما عملکرد هجومی رئال در بازی های خانگی برابر گرانادا و مالاگا چنگی به دل نمی زد. در ضمن، علی رغم رکورد عالی دفاعی باید به این حقیقت توجه داشت که ناواس چند سیو کلیدی انجام داده است، حریفان رئال شانس های خوبی را برای گل زنی به هدر داده اند و رئال خوش شانس بود که گل گرانادا در برنابئو مردود اعلام شد.

بنابراین، بازی یکشنبه برای هر دو تیم یک محک جدی به شمار می رفت. این بازی فرصتی بود تا بتوانیم تصویر درست تری از شرایط دو تیم داشته باشیم. اما برعکس، پس از سپری شدن یک دربی گیج کننده که در آن اتفاقات زیادی نیفتاد، حالا تعداد سوالات بسیار بیش تر از تعداد جواب هاست. فکر می کردیم که پس از این بازی، اطلاعات بیش تری در خصوص دو تیم در دستمان خواهد بود، اما اکنون اطلاعاتمان با قبل از بازی تفاوتی ندارد.

بنیتز در کنفرانس خبری بعد از بازی گفت: ” دو امتیاز از دستمان رفت.” سیمئونه نیز در کنفرانس بعد از بازی دقیقا همین را گفت. حداقل خوب است که این دو مربی در یک موضوع اتفاق نظر دارند چون بقیه ی ما نمی دانیم از این بازی چه نتیجه ای می شود گرفت!

تیم کالینز