بعد از تنها سه بازی، شاید کمی زود باشد که در خصوص این که چه کسی الهام بخش زیدان است نتیجه گیری قطعی کنیم. با این حال، با توجه به ترکیبی که او می چیند و نیز با توجه به صحبت هایش در کنفرانس های مطبوعاتی، تقریبا واضح است که نزدیک ترین الهام بخش او، کارلو آنچلوتی است.

این حقیقت که تیم کنونی زیدان همان تیم آنچلوتی است باعث می شود شباهت هایی که بین روش این دو مربی وجود دارد بیش تر خود را نشان دهند. وقتی همه بازیکنان تیم در دسترس باشند، ترجیح هر دو مربی سیستم 3-3-4 با بیل، بنزما و رونالدو در خط حمله است. هر دو ترجیح می دهند از هافبک هایی استفاده کنند که توپ را به خوبی به گردش در می آورند حتی اگر کارهای تدافعی جزء مهارت های این هافبک ها نباشد، هافبک هایی مانند تونی کروس، لوکا مودریچ و یا ایسکو.

هم آنچلوتی و هم زیدان ترجیح می دهند به جای هافبک دفاعی از هافبک های تهاجمی استفاده کنند و همین هافبک های تهاجمی مدام بین دفاع و حمله در رفت و برگشت باشند. در واقع، هافبک های دفاعی به ندرت زیر نظر آن ها فرصت بازی پیدا می کنند. برای مثال، آنچلوتی کاسمیرو را به طور قرضی به پورتو فرستاد و آسیر ایارامندی را نیز به ندرت بازی می داد و ترجیح می داد از ایسکو و یا خامس رودریگز استفاده کند.

تا کنون، زیدان روش مربی ایتالیایی را دنبال کرده است. از وقتی زیدان جانشین رافا بنیتز شده، کاسمیرو حتی در یک بازی هم حضور نداشته و در این پنجره نقل و انتقالات نیز هرگز صحبتی از خرید یک هافبک دفاعی به میان نیامد. زیدان که در دوران بازیگری خودش وجود کلود ماکلله و چند هافبک دفاعی خوب دیگر در تیم را تجربه کرده نباید در خصوص هافبک های دفاعی این گونه موضع بگیرد.

نقطه مشترک دیگری که بین زیدان و آنچلوتی وجود دارد محتاط بودن آن ها در بازی دادن به بازیکنان جوان است. درست است که آنچلوتی به دنی کارواخال 21 ساله بازی می داد اما این بازیکن با گذراندن یک فصل کامل در بایر لورکوزن کاملا آبدیده شده بود. آنچلوتی نیز به مانند فابیو کاپلو به بازیکنانی که شایستگی های خود را ثابت کرده اند بیش از بازیکنان جوان آکادمی تمایل داشت.

در هر سه بازی ابتدایی زیدان، ناچو فرناندز – که به لطف مصدومیت های پیاپی بازیکنان خط دفاعی در حدود 50 درصد بازی ها زیر نظر بنیتز حضور داشت – جایی در تیم نداشت. لوکاس وازکز نیز که در زمان حضور مربی قبلی یک بازیکن تعویضی قابل اطمینان بود در این سه بازی حتی به عنوان یار تعویضی نیز به میدان نیامد. وهم چنین دنیس چریشفی که زیر نظر بنیتز نیز فرصت چندانی برای بازی پیدا نکرد و به نظر می رسد که بعد از اتفاق کوپا دل ری ناپدید شده است.

زیدان به خسه رودریگز و ایسکو فرصت بازی داده است، اما با توجه به این که این دو، دو سال و نیم است که با تیم اصلی هستند دیگر جزء بازیکنان جوانی به حساب نمی آیند که بازی دادن به آن ها ریسک است.

آنچلوتی سال 2014 را با موفقیت بسیار سپری کرد، چهار جام را با رئال فتح کرد و سال 2014 را آن قدر با قدرت به پایان رساند که همه منتظر تکرار افتخارات رئال در 2015 بودند. افت بدنی و کاهش آمادگی رئال اتفاقی غیر منتظره در فصل گذشته بود که دلایل واضح و روشنی داشت.

20125

مرد ایتالیایی درست بر خلاف شیوه بنیتز، حتی المقدور از یک ترکیب ثابت در تمام بازی ها استفاده می کرد. استراحت کم موجب مصدومیت برخی از بازیکنان مانند مودریچ و بیل و افت بدنی بازیکنانی چون کروس و خامس شد. از ماه مارچ به بعد، عملکرد تیم اصلا خوب نبود و هر چند بیش تر بازیکنان و هواداران خواهان ماندن آنچلوتی بودند اما این بحث وجود دارد که این مربی می توانست بازیکنان بااستعداد تیمش را برای یک سوم پایانی فصل آماده تر نگه دارد.

فعلا زود است که موقعیت زیدان و انتخاب های او را با آنچلوتی مقایسه کنیم. مرد فرانسوی هنوز در حال ساختن تیم است به همین دلیل طبیعی است که او در تلاش برای پیدا کردن یک ترکیب منسجم باشد. احتمالا زیدان تیم مثال زدنی آنچلوتی که تقریبا با همین بازیکنانی که زیدان تا کنون از آن ها استفاده کرده در دو ماه آخر سال 2014 به سطح بی نظیری رسیده بود را در ذهن دارد و آن تیم را الگوی کار خود قرار داده است.

اما زیدان باید از اشتباهات فصل پیش درس بگیرد. بازیکنانی که در معرض مصدومیت هستند به استراحت نیاز دارند. سایر بازیکنان نیز ممکن است دیر یا زود دچار افت بدنی شوند. به همین دلیل دقایق بازی این بازیکنان باید به دقت در نظر گرفته شود.

زیدان هم چنین باید در نظر داشته باشد که تیم او نسبت به تیم آنچلوتی بازیکنان با استعداد بیش تری دارد. مرد ایتالیایی گزینه های قابل اتکای زیادی روی نیمکت نداشت، اما زیدان با نگاهی به ترکیب 23 نفره تیم خود مطمئن خواهد بود که برای هر پستی به اندازه کافی بازیکن در اختیار دارد و می تواند در صورت نیاز به بعضی از بازیکنانش استراحت بدهد.

و نکته آخر این که بازی دادن به بازیکنان نیمکت نشین باعث می شود در ماه های حساس پایانی، زمانی که رئال در هر بازی به پیروزی احتیاج دارد، در صورت نیاز به این بازیکنان، آن ها تجربه کافی را در طول فصل اندوخته باشند و بتوان به آن ها اعتماد کرد.

در قدم اول، اولویت زیدان ساختن تیمی است که بتواند در بازی های مهم فصل به آن اعتماد کند. اما او باید به بازیکنان بیش تری نیز بازی دهد. اگر او این کار را نکند، ممکن است در بازی های حیاتی انتهای فصل و زمانی که رئال شانس بردن جام را دارد مجبور شود به بازیکنانی بازی دهد که از زمان بنیتز به بعد فرصت بازی پیدا نکرده اند.

زیدان دوست ندارد که با تکرار اشتباهات آنچلوتی موقعیت خود را به خطر بیندازد.

ادواردو آلوارز