ما ایرانی ها عادت داریم که وقتی کسی می میرد، می رود یا زمان رفتنش می رسد دل نازک می شویم. آن قدر دلمان نازک می شود که همه لحظات بد، مشمئزکننده و ناراحت کننده ای که آن فرد برایمان ایجاد کرده را فراموش می کنیم و چه بسا در برخی لحظات برای پز دادن هم که شده در نشان دادن علاقه به فردی که قصد رفتن کرده، با هم مسابقه می گذاریم.
اگر به حافظه تاریخی مان هم رجوع کنیم می بینیم این ماجرا کاملا صحت دارد. زنده یاد مرتضی پاشایی که تا یکی دو سال قبل از مرگش یک خواننده نه چندان سرشناس بود ناگهان تبدیل به اسطوره ملی می شود. هادی نوروزی که تا قبل از فوتش در استادیوم ها فحش می خورد بعد از مرگش لقب ” 24 ابدی” را از آن خود می کند و … انگار ما ایرانی ها عادت کرده ایم که مرده پرست باشیم.
به اصل بقیه برسیم: بازیکنی به اسم آلوارو آربلوا. راستش را بخواهید من هم ممکن است مثل شما گاهی از توئیت هایش دلم خنک شود. از این که بلد است جواب پیکه را بدهد. بلد است هر از چند گاهی به بارسایی ها کنایه بزند و … اما با خود فکر می کنم که یک رئالی باید شان خود را خیلی بالاتر از این بداند که با الواطی مثل پیکه دهان به دهان شود. بازیکن رئال، بهترین تیم تاریخ فوتبال جهان را چه به همکلام شدن با بازیکن تیم تازه به دوران رسیده ای که تا 20 سال پیش در نقشه فوتبال جهان هیچ جایی نداشت.
گیریم کنایه زدن های آربلوا در توئیتر ویژگی مثبت او باشد (که از نظر من نیست)، آیا می توان این کنایه زدن ها را به تمامی اشتباهاتش درون زمین، به تمامی تفرقه افکنی هایش در رختکن رئال، به تمامی ظلم هایی که به تاریخ رئال کرد ببخشیم؟
در مورد اشتباهاتش درون زمین مثال ها بی شمارند. او در این فصل فقط پنج بازی در لالیگا کرد اما یکی از آنها در دربی مادرید در کالدرون بود. در شبی که تیم بنیتز به سادگی می توانست طلسم ناکامی مقابل سیمئونه در لالیگا را بشکند، این بازیکن روی یک اشتباه مهلک تیم را به فنا داد. رئال گل خورد و در لحظات پایانی شانس اورد که گل دیگری نخورد. هیچ کس نمی تواند ادعا کند که آربلوا در هفت سال گذشته بازیکنی حتی در سطحی متوسط نسبت به رئال بوده است. چه بسا که ناچو که به مراتب کم تجربه تر از اوست هر گاه که بازی کرده تحسین ها را برانگیخته است.
در مورد تفرقه افکنی هایش همین بس که درست در روزی که رسانه های مادریدی از کاسیاس حمایت کردند و روزنامه آس در یک نظرسنجی مردمی اعلام کرد که ایکر باید دروازه بان فیکس رئال باشد، او با دیگو لوپز عکس گرفت و نوشت:” واقعیت نباید بخاطر نظر اکثریت ، در سایه قرار بگیرد. همیشه در کنار توام برادر.” تا رئال را بی دلیل آن هم در روزهای کلیدی فصل که سرنوشت دو جام تعیین می شد به حاشیه ببرد. لوپز هر چند که در نیم فصل اول حضورش در رئال دروازه بانی شایسته بود که در غیاب کاسیاس رئال را نجات داد اما در فصل دومش اشتباهات گاه و بیگاه زیادی داشت چه بسا که پس از رئال هم نیمکت نشین دروازه بان 16 ساله ای مثل دوناروما شد تا مشخص شود که حضورش در ترکیب رئال اشتباه بزرگی بوده که وچی، دستیار آنچلوتی مرتکب شده است. نفرت آربلوا از کاسیاس به عنوان اسطوره رئال به حدی است که به شکل عجیبی تمامی افرادی که در صفحه اینستاگرام وی در حمایت از سن ایکر پیغام می دهند را بلاک می کند!
آربلوا در هفت سال حضور در رئال فقط 153 بازی داشته یعنی فقط 21 بازی در هر فصل (تقریبا یک سوم بازیها آن هم در حالی که در چهار فصل اولش تنها دفاع راست تخصصی تیم بود!) آماری که باعث می شود همچنان از تلاش برخی رئالی ها در زمینه سبقت گرفتن از تمجید از او را درک نکنم. او بازیکن متوسطی بود که مثل یک سرباز به تیم خدمت کرد. هرگز نمی توان خدمات بازیکنی را نادیده گرفت و همین تعداد بازی از جانب او هم لایق احترام است اما این که او را در حد یک اسطوره بالا ببریم احمق فرض کردن خودمان است.
آربلوا بالاخره از رئال می رود. هر کسی می خواهد از او یاد کند از پیغام هایش در توئیتر یاد می کند نه اتفاقاتی که درون زمین رخ داده چرا که موفقیت های رئال در سالهای اخیر درست از زمانی آغاز شد که کارواخال به رئال آمد و جای او را گرفت. او شاید بتواند پیغام رسان، سخنگو یا شرخر خوبی باشد اما هرگز بازیکن خوبی برای رئال نبوده، نیست و نخواهد بود. تاریخ رئال به بازیکنانی نیاز داشته و دارد که درون زمین برای موفقیت و اعتلای تیم تلاش کنند نه این که کل هنرش به حرف زدن منحصر شود.
در هر صورت باز هم از آربلوا متشکریم که به رئال خدمت کرد و در زندگی جدیدش که احتمالا در فوتبال امریکاست برایش آرزوی موفقیت می کنیم.
حامد فلاح
*مطالب بخش قلم سپید مربوط به دیدگاه شخصی افراد می باشد و بازتاب موضع سایت نیست.
من از همون اولم هم از آربلوا خوشم نمیومد اما این دلیل نمیشه که حلا خداحافظی کرده اشتباهات فنی که کرده رو نبخشیم و دنبال مقصر بگردیم اون چند سال برای رئال بازی کرده و زحمت کشیده به هر صورت ازش متشکریم
من عاشق آربلوا هستم y nada mas
به نظرم هرچقدر بازیکن مزخرفی باشه که هست
می تونه مدی موفق باشه
ویژگی های یک مدیر خوب رو داره و مهم تر از همه که رئالی واقعیه.
منم مثل شما معتقدم بازیکن ضعیفی بود ولی هیچوقت به رئالی بودنش شک ندارم.
خیلی خوب شد که نظرتونو اینطوری و به عنوان یک نظر شخصی گذاشتید.به هر حال نظر هر کسی قابل احترامه.
ولی بهتره نظرات خودتونو فقط در همین بخش ها بذارین نه این که اخبارتون حال و هوای نظرات شخصیتونو بگیره.
تیم هوادارای زیادی داره و هر کس هم عقیده خودش پس بهتره تو اخبارتون به علایق هوادارای رئال و هوادارای سایتتون احترام بذارین.
ممنون
اکثر حرفایی که زدی درسته! بازیکن باید تو زمین حرفشو بزنه! حالا همه اینا به کنار سر قضیه کاسیاس یکی از آتیش بیارا بود
ولی خب مشخصه آدم زرنگیه چون تو این دوسه سال اخیر با این بازی های فضای مجازی خودشو گنده کرد (البته بادکنکی)
عالی نوشتی ممنون من کل بازی های ریال رو نگاه میکنم جز دو حرکت هیچ وقت هیچ چیز از اربلوا ندیدم 1 بازی منچستر لگدی که از نانی خورد باعث اخراج نانی شد 2 بازی گالاتاسرای همیشه از همه جا مانده هیج وقت پاس خوبی نداده ولی چون جاسوس خوبی واسه مورینیو و بعد پرز بود ازش حمایت میکردن هزار بار آرزوی مرگش رو کردم کل حاشیه های که واسه ایکر درست شد تقصیر این احمق بود
حامدخان با کلیت متنت موافقم ولی،تنفر……؟هرگز
شاید بشتر این لفظ تنفر رو بخاطر دریگیری با کاسیاس بکار بردی که میشه باهاش کنار اومد ولی اگه بخوایم بخاطر حرفاش علیه بارساییا یا هر فرد آنتی مادریدی بهش خورده بگیریم خیلی بی انصافیه،مثل این میمونه الآن بیاییم گوتی رو بخاطر حرفاش سرزنش کنیم!!
بزار بهت درباره ی رفتارایی بگم که بعضا اتحاد تیم رو زیر سوال برد.مطمئنم خودت میدونی بارسایی ها تو دهه ی اخیر یاغی شدن یعنی مثل یه سگ که قلادشون رو پاره کردن،خب این برای ما بدترین چیزه چون مطمئنا اولین هدف یه سگ قلاده پاره کرده دشمنی هست که همیشه ازش کینه داشته،نمونه هاش هم فت و فراوون میبینی،از کرایوف و استویچکوف گرفته تا همین تازه شیر خورده هایی مث پیکه و ژاوی،حالا بحثی که پیش میاد پاسخ و رفتار بازیکنای ما هست،چه نوع رفتاری،رفتار مهربانانه رائول و ایکر گونه یا رفتار اولتراسوری گوتی و آربلوآ؟خب رفتارای ایکر متاسفانه بیشتر از هر کس به خودش ضرر رسوند،هنوز خودمم باورم نمیشه ایکر کاسیاس،سن ایکر بزرگ،مقدس مادرید اونطور بره(بخون بیرون شد)…
هنوز یادم نرفته پارسال جلوی همین والنسیا سوت کر کننده ی هوادارا رو وقتی توپ به دستای ایکر میخورد.ایکر خواست با این جماعت راه بیاد برای اتحاد اسپانیا ولی من بارسا رو جز اسپانیا نمیدونم،رفتارای ایکر گونه جواب نمیده چون خون بارساییا ماتادوری نیست…
بنظرم راهی که گوتی باز کرد و آربلوآ ادامه داد و داره بویایی به مشام میرسه که راموس هم میخواد اونو ادامه بده بهترین راه واس رام کردن این سگ قلاده پارست…
تنفری که از اربلوا دارم رو باور کنید از سگسلونا ندارم اربلوا سگ در خونه ی مورینیو بود بارها و بارها سوتی داده سوتی هایی که رئال رو نابود کرده خدا رو شکر گورشو گم میکنه اربلوا هر چقدر که بایکنی ازش در نیومد ولی خدا وکیلی وراج خوبیه نباید از حق گذشت
یه بابایی بود عاشق اربلوا بود الان احتمالا سر به بیابون گذاشته بعد از این خبر..
به نظر منم در حد رئال نبود!
“*مطالب بخش قلم سپید مربوط به دیدگاه شخصی افراد می باشد و بازتاب موضع سایت نیست.”
ده آخه این مقاله رو که خودت نوشتی حامد 🙂
آربلوا یه شخصیت خاکستری داره برای من .
از یه طرف رابطه اش با آقای عقده ای روانی و دشمنیش با ایکر .
از طرف دیگه واقعا متعصب بودنش به رئال .
هم سیاهه ، هم سفید .
لینک قبم سپید رو بدید لطفا.
shoma@real-madrid.ir
متن کاملا خوبی بود ..همش حق.
دمت گرم حامد،کاملا موافقم
اسم مقاله فوق العاده بده اصلا یکی از بیرون سایت ببینه چی میگه اونم شب اخر این بازیکن
زشته اصلا این بازیکن نبود خیلی هم افتضاح بود ولی یادمون تو یورو جلوی فرانسه و پرتقال نه رونالدو درخشش داشت و گل زد نه ریبری جایی که اربلوا بود
در کل اصلا نوشتن این مقاله به نظرم جالب نبود
وقتی شماها که رئالی هستین راجبه ی رئالی اینجوری حرف میزنین از بقیه چه انتظاری میشه داشت؟
رئالی کسیه که در خدمت تیم باشه نه اینکه بر علیه اسطوره ی تیم باشه و تیم رو به حاشیه ببره .دوست عزیز بهتره واقع بین باشی .درضمن مقاله ی خیلی خوبی بود حامد جان واقعا نویسنده ی خوبی هستی
درضمن دنیلو صد تای این آربلوا می ارزه
راستی شکستن دست ایکر و دور کردنش از میادین هم هست
مقاله خوبى بود ولى اسم هادى نوروزى اومد بهم ريختم…روحت شاد كاپيتان.
دمت گرم ایول,همه حرف منو زدی.
من اگه امروز استادیوم باشم اینو هو نمیکنم,اما تشویقشم نمیکنم.
خیلی بزرگان زیادی هو شدن و حالا این آربلوا که همه دستش میندازن,بیاد تشویق بشه؟؟
نمیتونم تعداد دفعاتی که از دیدن آربلوآ تو ترکیب تنم لرزید رو به یاد بیارم ! هیچوقت اون توپ لو دادن مسخره جلوی اتلتیکش رو یادم نمیره
اما با تمام این ها بازم به عنوان یه بازیکن رئال براش احترام قائلم
هرجا که میره موفق باشه
جالب بود
بعضی اوقات همچین مقاله هایی لازم تا بعضی ها را بیدار کنه
حس دوگانه ای بش دارم 😐
کاملا با حرفات موافق هستیم
دقیقا بزرگترین مشکل من هم با شخصیت اربلوا همینه
مگه میشه رعالی متعصب باشی و در این حد از ایکر متنفر؟!
کلا حسم نسبت بهش ضد و نقیضه
برای همین اکثرا نظری نمیدم در موردش
ولی خدایی بعد دربی و اشتباهش بدجووووور حرصی شدم
اتلتی و برده بودیماااااا
هم تعصبش رو دوس دارم هم اینکه از ایکر بدش میومد خیلی ناراحتم میکنه.
خب ولی شخصا نمیتونم ازش متنفر باشم (نظر شخصی).
دوستان بعضی میگن با تعصب بود ، نسبت به تیم عشق داشت و این جور حرفا
ولی بنظر من نمیشه از کاسیاس متنفر باشی در عین حال که عاشق رئالی
به تعبیری تو این دهه ی اخیر واقعا کاسیاس و رئال روح و جسم هم بودن
دلم هنوز برای اسطوره خونه
ma kolan zahamat hame ro yademon mire
az san iker bgir ta cr7 hata oon zamana khoanito
arbeloa eshgh bod kasi k vaghean bara real joonesho mizasht bazikoni k to hamalat ali o to defaa moaser bood.
awli bood jat khalie pesar ta abad be yadetim 17 abadi..
آربلوا تو 4سال اولی که تو رئال بود از لحاظ فنی خیلی خوب بازی میکرد،به نظرتون چرا مورینیو که اینقدر رو دفاع حساسه دفاع راست دیگه ای نخرید تو اون 3سال؟؟ مشکل ملت با آربلوا بخاطر ماجرای کاسیاس شروع شد و بخاطر نفرت به وجود اومده عملکرد فنیش هم زسوال رفت، به هر حال آربلوا واقعا 4فصل اول خوب بود و بعدش افت کرد،افتشم بخاطر بالا رفتن سن بود،حتی بازیکنایی مثل مایکون و اورا هم که دفاع کنار بازی میکنن بعد 30 سال افت شدید کردن