مرجع خبری رئال مادرید : فرناندو هیرو کاپیتان اسبق رئال مادرید از 103 بازی که در پیراهن رئال داشته، 15 تایش در باشگاه های ایتالیایی بوده است که پنج بار مقابل یووه بازی کرده، سه بار رم، دو بار میلان، لاتزیو و تورینو و یک بار هم اینتر.وی به همین مناسبت در مورد بازی رئال مادرید و آتالانتا صحبت کرد.

خاطراتش از تقابل با ایتالیایی ها:”به من انگیزه می داد. در آن زمان خیلی در مورد آنها، ذهنیت برنده شدنشان، آماده سازی بدنی، تاکتیکی و … که داشتند صحبت می کردند. در آن زمان شناخت کمتری از رقبا داشتیم اما ایتالیایی ها همیشه قدرت بدنی و توان تاکتیکی بالایی داشتند. روی هر دو ذهنیت خیلی خوب کار می کردند.”

تقابل با میلان و ساکی در فصل 90-1989 :”سال قبلش به ما پنج گل زده بودند و هم تیمی هایم در مورد آن بازی صحب می کردند. میلان بهترین تیم در آن زمان بود. در مرحله یک هشتم به آنها خوردیم. در بازی رفت با نتیجه دو بر صفر باختیم که یک پنالتی خارج از محوطه جریمه و اشتباه علیه ما گرفتند. در برنابئو با یک نفر کمتر با نتیجه یک بر صفر برنده شدیم چون پاکو یورنته مصدوم شد. رایکارد، فان باستن، گولیت، بارزی، تاسوتی، ایوانی، آنچلوتی، دونادونی و … در آن تیم بودند. تیم بزرگی داشتند.”

آخرین بازی اروپایی ات در سال 2003 در تورین بود:”ترجیح می دهم فراموشش کنم. یووه بی نظیری بودند. فیگو یک پنالتی را خراب کرد. رونالدو مصدوم بود و در نیمه دوم وارد زمین شد. شانس های خود را برای رسیدن به فینال داشتیم. در بازی رفت با نتیجه دو بر یک بردیم و در بازی برگشت با نتیجه سه بر یک عقب افتادیم. زیدان در دقایق پایانی گل زد. دوست داشتم که با برد با اروپا وداع کنم. در راه رختکن می دانستم که آخرین بازی ام بوده است. می دانستم که فصل بعدش در رئال نمی مانم و از طرفی می دانستم که یک ماه و نیم تا پایان فصل مانده و بعد از آن قهرمان لالیگا شدیم.”

غلبه بر یووه در فینال چمپیونزلیگ 1998:” مهمترین برد تاریخ معاصر رئال مادرید بود. هفتمین چمپیونزلیگ یک قبل و بعد در تاریخ باشگاه ایجاد کرد. اهمیت بسیار بزرگی برای ما داشت. این قهرمانی یک نفس راحت برای تیمی بود که بعد از 32 سال به قهرمانی اروپا رسید. از زمانی که به باشگاه ملحق شدم همه در مورد قهرمانی اروپا صحبت می کردند. برای رئالی ها هم نفس راحتی بود چرا که سالها منتظرش بودند.”

تقابل با تورینو در نیمه نهایی جام یوفا؟:” شب بازی در برنابئو همان شبی بود که خوانیتو در بازگشت به خانه دچار سانحه رانندگی شد. با نتیجه دو بر یک برنده شدیم. برای آنهایی که خوانیتو را می شناختند ضربه سنگینی بود. در بازی برگشت با نتیجه دو بر صفر باختیم و مارتین وازکز در ترکیب آنها بازی می کرد. تورینو در آن زمان تیم قدرتمندی بود. آنها در آن زمان شبیه رئال مادریدی بودند که سه قهرمانی پیاپی اروپایی در سالهای اخیر کسب کرد.”

با لاتزیو و رم هم بازی کردی:” تیم های بزرگی بودند. فقط بازی مقابل ناپولی را کم داشتم. مقابل رم در روز تراژدی برج های دوقلو بازی کردیم. نمی دانستیم که بازی برگزار می شود یا نه اما قرار شد که بازی کنیم و با گلهای گوتی و فیگو بازی کردیم. مقابل ایتالیایی ها همیشه اتفاقاتی رخ می داد…”