مرجع خبری رئال مادرید : رئال مادرید در حالی به هفته پایانی لالیگا می رسد که باید منتظر یک معجزه بماند: اتلتیکو در مقابل وایادولید پایین جدولی امتیاز از دست بدهد و رئال هم بازی خود مقابل ویارئال را ببرد. فصل رئال قابل قبول بوده اما حقیقت این است که در رئال معمولا مربی که جام نبرد نمی تواند فصل بعد در تیم باشد. در سال 2009 ، پلگرینی پس از فصلی بدون جام با وجود کسب رکورد امتیازات رئال در لالیگا تا آن زمان، برکنار شد. مربی بعدی او نیز که در حال حاضر هدایت رم را به عهده دارد، در سال 2013 در حالی که فقط سوپرجام اسپانیا را کسب کرده بود، از رئال رفت. آخرین باری که یک مربی بدون جام ماند و فرصت ماندن در رئال برای فصلش را پیدا کرد، واندرلی لوکزمبورگو در سال 2015 بود. البته در سال 2019 هم زیدان در ده بازی پایانی فصل هدایت تیم را به عهده داشت و بدون جام بود اما زیزو وقتی هدایت تیم را به عهده گرفت که فصل برای رئال مادرید تمام شده بود.

واندرلی لوکزمبورگو که در زمستان 2004 جانشین گارسیا رمون شده بود، در حالی هدایت تیم را به عهده گرفت که هفت امتیاز تا بارسای صدرنشین فاصله داشتند. رئال فصل را با فاصله چهار امتیازیی از صدر تمام کرد اما روحیه تیم در هفته های پایانی خوب بود. لوکزمبورگو در یک هشتم نهایی چمپیونزلیگ هم توسط یووه حذف شد ام ادر هر صورت برای فصل بعدش در رئال ماندنی شد که در ماه دسامبر اخراج شد و جای خود را به لوپز کارو داد.

آنتیچ دیگر مربی بود که بدون جام ماند و در رئال ماندنی شد. او در مارس 1991 هدایت رئال را به عهده گرفت. رئال فصل عجیبی با چهار مربی مختلف را داشت اما آنتیچ در پایان فصل به تیم روحیه داد. او در زمستان سال بعدش در حالی که رئال صدرنشین لالیگا بود، اخراج شد و جای خود را به بین هاکر داد که بین هاکر لالیگا را در مقابل تنه ریف از دست داد و جای خود را به فلورو داد. مربی هلندی در جام یوفا مقابل تورینو حذف شد و در فینال جام حذفی مقابل اتلتیکو.

دی استفانو اسطوره باشگاه نیز در فصل 83-1982 در همه جامهایی که داشت نایب قهرمان شد: لالیگا، کوپا، جام در جام اروپا و جام در جام اسپانیا. با این وجود دی استفانو به عنوان یک اسطوره در رئال ماند. الفردو فصل بعدش هم بی جام ماند اما در ماه سپتامبر با شکست مقابل اسپارتا پراگ از اروپا حذف شد، لالیگا را در هفته آخر مقابل والنسیا از دست داد و در کوپا نیز در نیمه نهایی مقابل بیلبائو شکست خورد و در اولین مرحله جام در جام اسپانیا مقابل اتلتیکو باخت. دی استفانو بدین ترتیب این بار برکنار شد.

بوسکوف  دیگر مربی رئال بود که در اولین فصلش لالیگا وکوپا را برد اما در فصل 81-1980 بدون جام ماند. در فصل دومش  لالیگا را به خاطر تفاضل گل به سوسیه داد باخت، در مرحله یک چهارم نهایی کوپا مقابل اسپورتینگ شکست خورد و در فینال جام باشگاه های اروپا مقابل لیورپول باخت. در فصل سومش اما در هفته 30 لالیگا اخراج شد. تیمش در مقابل کایزرسلاترن در دور رفت شکست خورد که پس از اخراجش رئال کامبک زد و مولونی هدایت تیم را به عهده گرفت که فینال کوپا را مقابل اسپورتینگ برد.

میلیانیچ نیز در سال 1974 به رئال آمد و قهرمان لالیگا و کوپا شد. سال بعدش هم لالیگا را برد اما در فصل 77-1976 شرایط برایش وحشتناک پیش رفت : در لالیگا نهم شد، در ماه نوامبر توسط بروژ از اروپا حذف شد و در کوپا توسط هرکولس کنار گذاشته شد. رختکن حامی و بود و برنابئو به این مربی یوگسلاو فرصت دوباره ای داد اما بعد از اولین شکست در اولین بازی لالیگا مقابل سالامانکا اخراج شد.

میگل مونیوز پرافتخارترین مربی تاریخ رئال با 14 جام نیز بین سالهای 1960 تا 1974 هدایت تیم را به عهده داشت. او تا فصل 71-1970 هرگز بی جام نمانده بود اما در آن فصل در لالیگا چهارم شد، در مرحله یک شانزدهم نهایی کوپا مقابل دپورتیوو جذف شد و در جام در جام اروپا در فینال مقابل چلسی در آتن شکست خورد. در رئال ماند و فصل بعدش لالیگا را برد. در فصل 73-1972 بی جام ماند: در لالیگا چهارم شد، توسط آژاکس و کرویف از جام باشگاه های اروپا حذف شد و در اولین مرحله جام حذفی توسط اسپورتینگ اوت شد. فصل بعد در تیم ماند اما در ژانویه و پس از شکست مقابل کاستیون برکنار شد. البته قبل از مونیوز ابقا شدن مربیان بدون جام در رئال عادی بود: از اسکارونه گرفته تا کیپینگ، آلبنیز، انسیناس، آرمت، برو، هرتزکا و کوئیرانته.