حزب باد هفته
گروهی از بارسایی های رئالی نما که از وضعیت این ماه های تیمشان دلخور هستند، در روزهای اخیر به هواداران رئال رخنه کرده اند و سعی می کنند جو ناامیدی را به آنها منتقل کنند. آنچلوتی که یک ماه پیش و در ریاض توسط برخی تا حد “فرگوسن رئال مادرید” بالا برده شده بود، بعد از بازی با پاریس توسط همان «برخی» با سهراب بوقی و هومن افاضلی مقایسه می شد! حالا هم ترجیح می دهیم که حزب بادها بعد از بازی با الاوز و حرکت پلی استیشینی گل دوم به دنبال تعریف از تیم نباشند. اگر چیزی از هوادار رئال مادرید بودن یاد گرفته باشیم، این است که ناامید نشویم به خصوص وقتی که در بازی برگشت با پی اس جی اگر با اختلاف یک گل ببریم، کار به وقت اضافه کشیده می شود و اگر با اختلاف دو گل ببریم، کلا کار تمام است. پی اس جی که در هر پستش دو تا از بهترین بازیکنان جهان را دارد، کلا یک گل زد که آن گل هم توسط بهترین بازیکن حال حاضر جهان یعنی کیلیان امباپه به ثبت رسید. از رئال آن قدر معجزه دیده ایم که برگرداندن شکست یک گله در برنابئو اصلا با معجزات بزرگ قابل مقایسه هم نیست. شب های شگفت انگیزی مثل کامبک های سال 2007 با کاپلو که به لالیگایی فراموش نشدنی مبدل شد را تا آخر عمر از یاد نمی بریم. هنوز 18 روز تا بازی با پی اس جی باقی است.  با این ترکیب رئال مادرید، امیدی به قهرمانی اروپا نداریم اما تا بامداد 19 اسفند با عشق و امید سفید به جلو نگاه می کنیم.

واقعیت هفته
با توجه به این که خیلی ها کیفیت بازیکنان رئال مادرید در فیفا22 را با کیفیت واقعی شان اشتباه گرفته اند، تا جایی که لازم باشد در مورد ضعف ترکیب رئال مادرید خواهیم گفت. پی اس جی با اشرف حکیمی و نونو مندس از دو جناح رئال مادرید را عاصی کرد در حالی که در حال حاضر هیچ کدام از دفاع کناری های رئال مادرید قابلیت هجومی ندارند. فراموش نکنیم که بخش زیادی از چمپیونزلیگ های 2014 تا 2018 به خاطر سبک هجومی مدافعان کناری بود اما کارواخال فرسنگ ها با دوران اوجش فاصله دارد و مندی پس از سه سال عملا پیشرفتی در فاز هجومی نداشته است. رئال در بازی برگشت با پی اس جی مجبور است که خط دفاعش را دستکاری کند چون مندی نیست اما با توجه به این که مارسلو سالهاست که نقش بازنشسته ای با حقوق نجومی را دارد، ناچو فرناندز یا آلابا در این پست باید قرار بگیرند. اگر پست آلابا عوض شود، زوج محبوب میلیتائو کنار می رود و خط دفاع شکننده می شود. دو سال پیش رئال به خاطر ضعف ترکیب مثل آب خوردن توسط سیتی حذف شد. در آن دو شب گواردیولا با کمترین فشار ممکن به رئال غلبه کرد. وقتی رئال در این دو سال هیچ تکانی به خودش برای تقویت ترکیب نداده، با چه منطق و دلیلی باید قهرمان اروپا شود؟

پسرفت هفته
بارسلونا یک سال و نیم پیش و در روزهای کرونایی با کیکه ستین (گاودار نمونه اسپانیا) توانست ناپولی را با نتیجه سه بر صفر  شکست بدهد. آنها حالا بعد از 18 ماه با ژاوی (که از نظر خودشان نابغه مربیان دنیاست) با نتیجه یک بر یک تن به تساوی داده اند اما به خاطر این که موقعیت های زیادی داشتند و فران تورس آن را به آسمان زده، به خودشان می بالند. یادمان نرفته که زمانی که وینیسیوس چنین موقعیت هایی را خراب می کرد، مافیای رسانه تا جایی که می توانست او را تخریب می کرد و حتی هر کسی که موقعیت خراب می کرد را به نشانه تمسخر، وینیسیوس صدا می زدند. حالا  دلیل این که از فران تورس با وجود شب فاجعه آمیزش تعریف و تمجید می کنند را نمی دانیم اما به نظر می رسد که مافیای رسانه در روزهای اخیر خوب کار کرده که این گونه توی دل هواداران رئال را خالی کرده…

حامد فلاح