مرجع خبری رئال مادرید : رئال مادرید چه در فینال پاریس مقابل لیورپول ببازد و چه برنده شود، توانسته یکی از زیباترین برگ های تاریخ چمپیونزلیگ را بنویسد، تورنمنتی مجذوب کننده که رئالی ها خاطره خاصی نسبت به آن دارند و توضیحش هم سخت و هم آسان است. رئال چه لیورپول را ببرد و چه مقابلشان شکست بخورد، همیشه این تورنمنت به عنوان چمپیونزلیگی به یاد می آید که رئال در آن وحشت صحنه ای را احیا کرده است. چمپیونزلیگی با کامبک های خارق العاده در برنابئو، یک جنون بزرگ که در آن در سه مرحله متوالی سه تیم قدرتمند قاره در مقابل هواداران پرهیجان مغلوب شدند.

هر تلاشی برای نوشتن در مورد بازی دیشب در برنابئو داشته باشیم، نمی توانیم از کلمات و عبارات زیادی برای تصویفش استفاده کنیم چرا که برخی چیزها را فقط باید ببینی تا باور کنی. اما مهمتر از همه ضروری است که احساسش کنی. رئال مادرید اروپایی یکی از آنهاست. در دقیقه 89 حذف شده بودند چون 1-0 غقب بودند و دو گل نیاز داشتند تا کار به وقت اضافه کشیده شود. وقتی رودریگو با پا بنزما گل تساوی را داد، همچنان رئال حذف شده بود اما این یک دروغ بود. همه می دانستند که سیتی دیگر نمی تواند زنده بماند هر چند که رئال باید هنوز دو گل می زد. می گویند که ایمان می تواند کوه ها را نجات بدهد، نتایج را هم تکن می دهد. مهم نبود که کروس، کاسمیرو و مودریچ درون زمین نبودند. مهم نبود که بنزما خارج شد و شب خوبی نداشت. مهم نبود که کورتوا، کارواخال، ناچو، وایخو، مندی، والورده، کاماوینگا، سبایوس، لوکاس، رودریگو و اسنسیو ترکیب پایانی بودند. سفید پوشیده بودند و باید ماموریتشان را انجام می دادند. رئال در حالی به فینال رسید که فقط در 113 دقیقه از 600 دقیقه ممکن در بازیهای حذفی در مسیر صعود بود: 14 دقیقه در یک هشتم، 69 دقیقه در یک چهارم و 30 دقیقه در نیمه نهایی. هیچ کس بیشتر از آنها چمپیونزلیگ را نمی خواهد. هیچ کس بیشتر از آنها لیاقتش را ندارند هر چند که حقیقت این است که جامها نیازی به شایستگی ندارند، نیاز به برد دارند. هیچ کس بهتر از رئال این را نمی داند.

کارلوس کارپیو – مارکا