مرجع خبری رئال مادرید : باید صادق باشیم. وقتی که ما رئالی ها فهمیدیم که چاره ای جز جدایی راموس نیست، دچار تردید شدیم و تصور می کردیم که سایه بازیکن گالیشیایی سنگینی خواهد کرد. کسی که به تیم می آمد باید بار سنگین کاپیتان را تحمل می کرد که از سال 2014 با شماره چهار رئال مادرید چهار چمپیونزلیگ برده بود. قهرمان دسیما، مردی که 101 گل برای رئال ز، صدرنشینی که 22 جام با پیراهن رئال مادرید کسب کرده بود و تقریبا 700 بازی (671 تا) در پیراهن رئال داشت. آن قدر نادان بودیم که فکر می کردیم که پیراهن چهار رئال مادرید بر تن آلابا سنگینی خواهد کرد و او نمی تواند میراث کاپیتان را ادامه بدهد.

اما پس از چهارده ماه، هواداران شیفته بازیکن اتریشی هستند. راموس را با احترام و محبت به یاد داریم و خدماتش را از یاد نمی بریم اما درون زمین هیچ کس نبودش را حس نمی کند. نه به خاطر عدم شایستگی بازیکن سویایی بلکه به خاطر عملکرد درخشان آلابا یا همان “مرد صندلی” داوید از یک تیم بزرگ دیگر یعنی بایرن مونیخ به رئال امده، جایی که در آن ده سال حضور داشت و 27 جام (پنج تا بیشتر از سرجیو) کسب ک که دو بار هم چمپیونزلیگ برد یعنی نصف راموس اما به خوبی با این فشار کنار آمد. او بازیکن بزرگی است، یک قیصر درون محوطه جریمه است. پیراهن شماره چهار را با شایستگی به تن کرد و به آن بزرگی بخشید. آلابا خیلی زود در برنابئو جا افتاده است. دوستش داریم.

توماس رونکرو