مرجع خبری رئال مادرید: سمپائولی پیش از بازی در کنفرانس مطبوعاتی از بازیکنان سویا خواست که در برنابئو جسورانه بازی کنند. شاید بازیکنان از معنای کلمات سوء برداشت کردند چرا که سویا در آغاز بازی خیلی ترسو بازی می کرد. آنها  از رئال ترسیده بودند و زیر توپ می زندند و گزینه ای نداشتند و به همین خاطر چهار بار توپ لو دادند و رئال به دروازه بونو نزدیک شد. این شرایط برای رئال خوشایند بود و بدین ترتیب در دقیقه پنج، پاس وینیسیوس به مودریچ با اشتباه مونتیل باعث شد تا رئال پیش بیافتد. صدرنشین راحت بازی می کرد، بیش از حد راحت در مقابل سویایی که حتی سایه ای از تیم درخشان فصل گذشته در برنابئو نبود. آنها فصل گذشته در رتبه دوم جدول به برنابئو رسیدند و چهار امتیاز با رئال فاصله داشتند اما حالا با 21 امتیاز اختلاف در یازده بازی در رتبه چهاردهم هستند. وحشتناک است.

همین مسئله باعث شد تا رئال مادرید حریفش را دستکم بگیرد و مثل بازیهای قبلی ناگهان بازی را شل کرد و ریتم بازی افت کرد و ایسک ورهبری سویا را به عهده گرفت. بدین ترتیب سویا در دقیقه 53 با گل لاملا کار را به تساوی کشاند که مونتیل پاسی طلایی داد که آلابا آفساید را پر کگرده بود. بدین ترتیب کورتوا که پس از شش بازی برگشته بود، گل نخورد. انگار رئال مادرید برای کلین شیت به شدت مشکل دارد (فقط دو کلین شیت در یازده بازی). بعد از آن برنابئو سوت زدن را آغاز کرد و بدین ترتیب رئال مادرید دچار مشکل شد. سویا به تدریج به جلو حرکت کرد و فکر کردند که می توانستند گل پیروزی را بزنند. تیم آنچلوتی به مشکل خورده بود تا اتفاقات گذشته تکرار شود. مشخص نیست که چرا رئال مادرید حریفانش را دستکم می گیرد و به حریفان اجازه می دهد که شهامت جلو کشیدن را داشته باشند. اما در هر صورت وقتی رئال مادرید بوی خون را حس می کند، به خودش می آید. تعویض ها باعث شد تا رئال در سه دقیقه بازی را برگرداند. در ابتدا آسنسیو پاسی بی نظیر را داد تا وینیسیوس جلو بکشد و پاس گل بدهد و بعد از آن والورده یک شوت دقیق را زد که بونو کاری جز تماشا نمی توانست انجام بدهد. بازیکن اروگوئه ای هفتمین گل فصلش را زد که در سه بازی اخیرش در لالیگا گل زده و روند فوق العاده ای داشته است. جای بنزما که برنده توپ طلا بود هم خالی بود.

کارلوس کارپیو