پنجشنبه 27 دی
مرجع خبری رئال مادرید: وسوسه بیش از آن است که بتوان در برابرش مقاومت کرد. بهترین فوتبالیست جهان به بهترین باشگاه جهان میپیوندد و ناگهان کوچک میشود. سرگردان، عصبی، بیاعتماد به نفس و اسیر اضطراب، گویی این پیراهن سفید که مدتها منتظرش بود، اکنون در حال انتقام گرفتن است. انگار میگوید: “اینجا من فرمانروایی میکنم، نه تو.” سؤال تکراری همه بحثها این است: “چه بر سر امباپه آمده است؟”
اما در این میان، سؤال اصلی به حاشیه رانده شده است: “چه بر سر رئال مادرید آمده است؟” در حالی که همه به دنبال تحلیل کوچکترین حرکت، اشتباه یا پنالتی امباپه هستند، پذیرفتهایم که بازی قهرمان اروپا اغلب افتضاح و در بهترین حالت بسیار ضعیف است. با گذشت ۲۱ بازی، تنها در موارد معدودی (سلتا، اوساسونا، لگانس) تیم بازیای ارائه داده که نهتنها خوب بلکه حداقل قابل قبول باشد. بدون شک غیبت کروس دلیل اصلی است، اما حتی با پذیرش این غیبت جبرانناپذیر، آیا واقعاً تیمی که بازیکنانی مثل کاماوینگا، مودریچ، بلینگام، سبایوس و فده والورده دارد، نمیتواند حتی یک راهحل موقتی پیدا کند؟
در ۶۰ دقیقه اول بازی در سن مامس، فقر تاکتیکی رئال مادرید به طرز نگرانکنندهای آشکار بود، چیزی که شایسته این تیم نبود. توپ از پای کورتوا به یکی از چهار مدافع میرسید، که در این میان جدیدترین عضو خط دفاع، بازیکن جوان آسنسیو، بیشترین درایت را در برخورد با آن نشان میداد. توپ به شوامنی میرسید، او به آرامی میچرخید و چون معمولاً کسی برای کمک به او حاضر نمیشد، تحت فشار حریف توپ را دوباره به کورتوا برمیگرداند تا او با شوتی بلند به آسمان بیلبائو سعی کند توپ را به امباپه یا رودریگو برساند. تماشای این صحنهها دردناک بود. با چنین شرایطی، عجیب نیست که اولین شوت به دروازه تا نیمه دوم به تأخیر افتاد.
کاماوینگا غایب بود، اما به نظر میرسد که منابع فنی تیم به خوبی مورد استفاده قرار نمیگیرند. بازیکنانی در تیم هستند که توانایی فنی لازم برای ایجاد یک سیستم حول محور آنها وجود دارد، سیستمی که اجازه ندهد خروج توپ به این اندازه آزاردهنده باشد. آنچه غیرقابل قبول است این است که تیم در ماه دسامبر همچنان به نظر برسد که نمیداند با توپ چه کند. آنچلوتی گیج و کلافه به نظر میرسد و گاهی عصبانی میشود. درست است که تیم از کمبودهای واضحی رنج میبرد، اما با همین داشتهها نیز میتوان بهتر عمل کرد. بدون دور شدن از حقیقت، فصل گذشته در همین زمینه عملکردی درخشان ارائه داد.
کارلوس کارپیو – مارکا
قبل هر بازی استرس و ترس از باختن داریم حتی جلوی کوچک ترین تیم ها بازی خارج از خونه باشه دیگه بدتر هرچند تو برنابئو هم گند میزنیم واقعا زشته برای رئال که لقب بزرگترین باشگاه دنیا رو میکشه این وضعیت رو داشته باشه تیمی که ۶ ماه هم از قهرمانی چمپیونزلیگش نمیگذره دلیل تمامی این نتایج نداشتن تاکتیکه
آرانچا رودریگز:
رودریگو به دلیل مشکل عضلانی بازی امشب تیم رو از دست داد ‼️
فقط ریدم تو این شانس…..
البته هرچند اگه بود گوه خاصی هم نمیخورد
از تعصب حرف میزنیم باید از انگشت حاج کریم بگم که نیاز به عمل داشت،
و اگه حاجیکریم عملش میکرد ۶ ماه از میادین دور بود اون هم تو دورهای که وضعیت خط حملهی تیم اصلا خوب نبود، اون بجای عمل تعهد به تیمو انتخاب کرد.
انگشتی که دیگه به حالت اول برنمیگرده چون دیگه نمیشه عملش کرد.
یا از راموسی که مصدوم بود ولی چون وضعیت دفاع مثله الان تعریفی نداشت خودشو با امپول به بازیا میرسوند
حالا تو مارو با یه جوک بی مزه به اسم پولباپه میخندونی…..
نمونش همین الآن تو تیم پارسال جود بلینگام که کتفش آسیب دیده بود ولی عمل جراحی انجام نداد و با محافظ و آمپول مسکن خودشو به بازی ها میرسوند حتی امسال هم میگن کتفش کامل خوب نشده
جود باغیرته
کیلین چیزی از غیرت حالیش نیس!!!!
یا همین امثال توی بازی با اتلتیک از زانو جود خون میآمد ولی به فکر درمان نبود داشت بازی میکرد آدم اینا را میبنه و امباپه را میبینه میگه خدایا