پنجشنبه 27 دی
مرجع خبری رئال مادرید: مانند میلیونها مادریدیستای دیگر که در سراسر جهان پراکندهاند، چهارشنبهشب را با احساسی آشکار از ناامیدی و غم به پایان رساندم. شکست در سن مامس، که بیشتر ناشی از اشتباهات خودمان بود تا عملکرد فوقالعاده شیرهای تیم والورده، مرا در حالتی از اندوه فرو برد. نیاز داشتم ذهنم را تازه کنم و بخشی از مغزم را که به “هیجانزده شدن” اختصاص دارد، دوباره فعال کنم. صبح روز بعد با پسرم فوتبال بازی کردم، کاری که یک سال بود انجام نداده بودم. دوباره حس کردم مانند یک نوجوان هستم که از مهار یک گل یا شوتی که به گوشه دروازه مینشیند، هیجانزده میشود.
بعدازظهر، برای تماشای چراغهای کریسمس در خیابان گرن ویا رفتم و مانند یک کودک از دیدن موزیکال علاءالدین لذت بردم. باید امباپه هم این نمایش را ببیند تا چراغ جادوی علاءالدین را بمالد و غول جادویی هالهی گمشدهاش را به او بازگرداند…
امروز درمان خود را با تماشای فینال سوپرکاپ ژانویه گذشته در ریاض از شبکه رئال مادرید تیوی تکمیل کردم؛ جایی که تیم آنچلوتی با نتیجه ۴-۱ بارسای ژاوی را شکست داد. در آن مسابقه، کارواخال، ناچو، و کروس (تنها بازیکنان غایب اکنون) حضور داشتند. اما بقیه بازیکنان تقریباً همان اعضای فعلی تیم بودند. وینیسیوس با یک هتتریک امپراتوری و گل دیگری از رودریگو نمایش خارقالعادهای داشتند. عملکرد وینی دیوانهکننده بود. او این سهشنبه در برگامو بازمیگردد. خیالم راحت شد. بازگشت برنده بعدی جایزه The Best. درمان پایان یافت.
توماس رونکرو
تیممون بدون مربی وکادرفنی بودازاین بهتربازی می کردیم بااین همه ستاره های دنیاترسچلوتی فن هاامشب جلوه ژیروناخوب نگاه کنیدبجزحرکت هاوخلاقیت فردی چی می بینین ک انچلوتی راانقدبزرگ کردین؟من همیشه گفتم بازهم میگم سبک بازی کسل کننده وبدون توپ تولاک دفایی باچهارتاپاس به همدیگه دیگه هیچی نداره وتغیرنخواهدداشت بجزشانس هیچی نداره این فصل هم شانسش هم تمام شده امشب هم هیچ امیدی ندارم ولی من بردتیم موردعلاقمومیخوام مثل خون تورگ هام رنگ سفیدرئال مادریداست ترس چلوتی امشب هم بر ی نی دلم میخوادگلوتوببرم پیر خرفت بی مغز ترسوتیممون بازیکنانمون شهرت ونام رئال رابدنام کردی بااین سبک تخمیت امشب امیدوارمون کن آدامس هم باخودت ببرانچلوتی هیچ وپوچ
پارسال هم همین رو میگفتن و آنجلوتی با یه سی ال دیگه سایتتون کرد…