مرجع خبری رئال مادرید: حریف دپورتیوا مینرا بود، درست است، اما چند بار این فصل دیده‌ایم که رئال مادرید در جریان بازی دچار سستی شود؟ در ایالات متحده، از ورزشکاری که “تنظیم‌کننده لحن” تیم است بسیار تمجید می‌شود؛ یعنی کسی که با عملکرد خود، لحن و جریان بازی تیم و حتی کل مسابقه را تعیین می‌کند. در ورزشگاه کارتاخونوا، این نقش را کاماوینگا ایفا کرد. او با یک توپ‌ربایی در دقیقه پنجم، در حالی که به شدت به بازیکن تیم دسته دومی نزدیک به محوطه جریمه خودی فشار می‌آورد، پایه‌گذار گل اول والورده شد. پس از آن، خودش با حملات پی‌درپی ادامه داد و با گل دوم خود، رؤیای مینرا را برای همیشه به پایان رساند.

آیا کسی می‌تواند تصور کند که شوامنی چنین کاری انجام دهد؟ من که حتی با تخیلی در حد تالکین یا جورج آر.آر. مارتین هم نمی‌توانم چنین چیزی را تصور کنم. اگر کسی هنوز شک دارد که شوامنی در رئال مادرید فعلی بازیکنی بی‌روح و بی‌اثر است، این مرحله اول کوپا دل ری باید این شک‌ها را برطرف کرده باشد. آسنسیو با شدت بیشتری بازی می‌کند و سال‌هاست در حرفه دفاع مرکزی تجربه کسب کرده است… اما در مرکز میدان، چوآمنی انگار از سیاره‌ای متفاوت و بی‌تأثیر آمده است؛ بدون جوهره.

دیگر نگاه سطحی به کاماوینگا به عنوان هافبک دفاعی کافی است. او بهترین بازیکن رئال مادرید در این پست است (فنی‌تر از والورده، متحرک‌تر از مودریچ و سبایوس) و تنها می‌تواند بهتر شود؛ او 22 سال دارد. یک اژدهای جوان، کسی که می‌توان با او در برابر دشمن در «پرتگاه هلم» مقاومت کرد. کاماوینگا از آنچه به نظر می‌رسد بسیار ضروری‌تر است.

کارلوس فورخانس