مرجع خبری رئال مادرید : سروصدای کم و عملکرد زیاد. کار کردن، صبر کردن و موفقیت. همین‌طور ادامه دادن. می‌توان گفت که آسِنسیو… راه ناچو را پیش گرفته است. با تمام ویژگی‌های مثبتی که این موضوع دارد: بازیکنی در خدمت تیم، بدون شکایت، و آماده برای ارائه ۱۰۰ درصد توانش در هر بازی. به همین صورت، قدم‌به‌قدم پیش می‌رود. و حالا مسیرش به چیزی شبیه به جاده‌ای از کاشی‌های طلایی تبدیل شده است: در باشگاه او را یک گزینه جدی برای حضور دائمی در تیم اصلی می‌دانند. قطعی. با قرارداد رسمی.

تابستان امسال، والِخو (اگر در زمستان نرود) باشگاه را ترک می‌کند و با این اتفاق، یک جای خالی در پست مدافع مرکزی باز خواهد شد. میلیتائو، رودیگر، آلابا و… چه کسی؟ شاید یک خرید جدید یا کسی از آکادمی. و آسِنسیو شانس‌های خود را افزایش داده است.

این همان «راه ناچو» است؛ فرمولی ساده به نظر، اما دشوار برای اجرا. حفظ یک شخصیت متواضع، اما ارائه عملکردی برجسته. بدون شکایت، بدون ادعا و بدون تلاش برای جلب توجه. رفتن به والدبباس برای تمرین، آماده بودن برای هر چالشی، و دادن ۱۰۰ درصد توان در هر دقیقه‌ای که بازی کند. هفته‌به‌هفته. آنچلوتی به بازیکنان ثابتش اعتماد زیادی دارد و به همین دلیل، در مواقعی ترجیح داده از شوامنی به‌عنوان مدافع مرکزی استفاده کند تا از آسِنسیو. شاید این تصمیم بیشترین بحث میان هواداران را ایجاد کرده باشد، اما آسِنسیو کاری به این حرف‌ها ندارد.

او کار خود را می‌کند. در دست او نیست که تصمیمات را تغییر دهد، اما می‌تواند همیشه در بهترین حالت خود باشد و از هر دقیقه‌ای که فرصت بازی پیدا می‌کند، نهایت استفاده را ببرد. و این فرصت‌ها به او خواهد رسید، چراکه تقویم مسابقات بسیار فشرده است. کادر فنی از نگرش او بسیار راضی است و شخصیت او را برجسته می‌داند. او تحت فشار خم نمی‌شود. در آنفیلد کوتاه نیامد و در عربستان هم همین‌طور. حتی صحنه بحث‌برانگیز او با مافئو باعث ایجاد بحث شد، اما باشگاه از این اتفاق برداشت کرد که او بازیکنی با شخصیت قوی است. شاید کامل نباشد، اما جالب و امیدوارکننده است. و این ویژگی‌ها او را بسیار محبوب کرده‌اند.

نقش او کم‌کم شبیه همان نقشی می‌شود که برای ناچو تعریف شده بود؛ بازیکنی که شاید به‌طور کامل ستاره تیم نباشد و نقش ثابت در ترکیب اصلی کمی برایش سنگین باشد، اما برای گروه ضروری است. چون هم در رختکن و هم در زمین، همیشه تأثیرگذار است. و وقتی به او نیاز باشد، همیشه عملکردی قابل قبول دارد. آسِنسیو هنوز جای پیشرفت دارد، اما در مسیری قرار گرفته که او را به یک مدافع مرکزی آرام و بی‌ادعا، اما بااستعداد تبدیل می‌کند که در نهایت جای خود را در تیم پیدا خواهد کرد. هنوز چیزی قطعی نیست، اما او در این مسیر قرار گرفته است.

این فصل او تاکنون ۵۷۶ دقیقه برای تیم اصلی بازی کرده است، با پنج بازی به‌عنوان بازیکن ثابت و شش بار ورود به بازی از نیمکت. قدم‌به‌قدم. نه عجله‌ای، نه توقفی. او اولین نفر از نسل جدید مدافعان مرکزی است که هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد. باشگاه بر این باور است که آسِنسیو، همراه با خوان مارتینز (که اکنون در حال تمرینات بدنسازی است)، دیگو آگوادو و والدپنیاس، بازیکنانی با پتانسیل جدی برای تیم اصلی هستند. و در سال‌های آینده باید توجه زیادی به مدافعان مرکزی لاماسیا داشته باشیم، چون احتمالاً بازیکنانی برای سال‌های طولانی خواهند بود. در این میان، آسِنسیو؛ نقطه اوج این نسل. او در مسیر درستی قرار دارد، ادامه‌دهنده «راه ناچو».