مرجع خبری رئال مادرید : حتی کاماوینگا هم عملکرد بدی داشت. این جمله می‌تواند خلاصه‌ای از ماجرا باشد. اما حقیقت این است که او بسیار بد بازی کرد، تا جایی که یادآور بازیکنی از چند سال پیش بود: فوتبالیستی بی‌نظم، پراشتباه و متمایل به عملکرد بیش از حد تهاجمی. اصلاح همین موارد بود که او را به یکی از بهترین هافبک‌های دنیا تبدیل کرد و باعث شد جایگاه ثابتی در ترکیب اصلی رئال مادرید پیدا کند. اما در عربستان، سایه‌های گذشته دوباره ظاهر شدند. یادآوری‌هایی تلخ از آن بازیکنی که خیلی زود کارت زرد می‌گرفت و بازی با آتش می‌کرد؛ بازیکنی که انگار تحت فشار بود. بازی در جده یک توقف در فصلی فوق‌العاده بود، اما همچنین بازگشتی به گذشته.

آنچلوتی در یک کنفرانس خبری به‌خوبی توضیح داد: “او تلاش می‌کند پاس‌ها را قطع کند… و گاهی دیر می‌رسد. اما این شور و اشتیاق یک ویژگی مثبت است که باید داشته باشد.” او این حرف را زد، چون کاماوینگا در سال‌های ابتدایی خود بیش از حد کارت زرد می‌گرفت. با وجود تمجیدهای عمومی، در پشت پرده تلاش زیادی شد تا او بهتر تصمیم بگیرد، انرژی‌هایش را هدایت کند و آرامش بیشتری داشته باشد. او این مسائل را برطرف کرد و تبدیل به بازیکنی شد که با دقت بی‌نظیر بازی می‌کند و توپ‌گیری را به هنری واقعی تبدیل کرده است. اما تمام این‌ها در ال‌کلاسیکو ناپدید شد.

مشکل در همین بود: حس بازگشت به گذشته. کاماوینگا خطای پنالتی برای گل دوم بارسلونا مرتکب شد و با یک ضربه بی‌دلیل، رئال مادرید را دچار مشکل کرد. این ضربه نه‌تنها غیرضروری، بلکه بسیار گران تمام شد. و این تنها اتفاق نبود. درست قبل از پایان نیمه اول، با داشتن کارت زرد، او خطایی انجام داد که باعث توقف یک ضدحمله خطرناک توسط یامال شد. این حرکت می‌توانست کارت زرد دوم را برای او به همراه داشته باشد و تیم را در موقعیت بسیار دشواری قرار دهد. اما مانزانو، در شبی دیگر که باید فراموش شود، تصمیم گرفت کارت دوم را نشان ندهد. همین تصمیم باعث شد آنچلوتی در بین دو نیمه او را از بازی بیرون بیاورد تا از وقوع فاجعه جلوگیری کند.

در این ۴۵ دقیقه، آمار ادواردو بسیار ضعیف بود: کمتر از همه هافبک‌ها لمس توپ داشت (۱۹)، کمترین پاس را داد (۱۲)، و فقط دو بار در یک‌سوم پایانی زمین ظاهر شد. نه دریبل موفقی، نه دوئل هوایی برنده‌ای، و تعداد خطاهای او (۴) بیشتر از توپ‌گیری‌هایش (۲) بود. بازیکنی که در زمین سردرگم بود و در خلق بازی کاملاً غایب. شبی برای فراموشی. او پس از بازی بسیار ناراحت ورزشگاه را ترک کرد، آگاه از این‌که هیچ‌چیز طبق خواسته‌اش پیش نرفته و احساس مسئولیت شدیدی بابت این فاجعه داشت.

این بازی او را تحت فشار قرار داد، همان‌طور که کل تیم را. اما در میان این آشفتگی، عملکرد او یکی از بدترین‌ها بود؛ کابوسی واقعی. با این وجود، آنچلوتی همچنان به او ایمان دارد. اگر فردا یک فینال دیگر باشد، کاماوینگا دوباره در خط میانی همراه با والورده بازی خواهد کرد. آنچلوتی همان موضعی را اتخاذ کرده که در سن مامس گرفت: “والورده را نباید تغییر داد. او بازیکنی فوق‌العاده است و اشتباهات در فوتبال پیش می‌آیند. این برای همه رخ می‌دهد.” این جمله را تکرار کنید، اما این بار نام کاماوینگا را جایگزین کنید. این همان طرز فکر کارلتو است. زندگی ادامه دارد و کاماوینگا رو به جلو نگاه می‌کند، امیدوار که این بازگشت به گذشته فقط یک اشتباه موقت بوده باشد، نه چیزی بیشتر.