مرجع خبری رئال مادرید : در منطقه‌ای که به طور طبیعی متعلق به وینیسیوس است، بهترین نسخه رودریگو شکوفا می‌شود. جناح چپ از زمان حضورش در برزیل محل رشد و پیشرفت او بود، اما یک سال قبل از سفر به مادرید، در والدبباس برنامه‌ریزی شد که با توجه به حضور وینیسیوس و هازارد، بازی رودریگو بیشتر در سمت راست معنا پیدا کند. در ابتدا تصور می‌شد که هازارد، پس از ترک چلسی در سال ۲۰۱۹، مهره‌ای ثابت در ترکیب اصلی خواهد بود. در نتیجه، وینیسیوس جناح چپ را به قلمرو شخصی خود تبدیل کرد و از آنجا هر سیستم دفاعی را که مربیان حریف برایش طراحی کرده بودند، در هم شکست. آنچلوتی هم که می‌داند چه کسی صاحب این منطقه است، هرگز قصد تغییر آن را نداشته است.

رودریگو فصل گذشته اعتراف کرد: «سبک بازی تیم همیشه به سود کسی است که در سمت چپ بازی می‌کند.» این موضوع در سیستم رئال مادرید کاملاً مشهود است، جایی که بازی اغلب به سمتی متمایل می‌شود که هر دقیقه تعادل دفاعی حریف را به هم می‌ریزد. آنچلوتی در این خصوص گفت: «حالا همه می‌توانند بگویند که در سمت چپ احساس بهتری دارند، اما رودریگو در هر جایی که بازی کند، بازیکن فوق‌العاده‌ای است. فراموش نکنید که او در یک نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان دو گل از سمت راست به ثمر رساند.» اما حتی با وجود این حرف‌ها، تصور اینکه رودریگو نقطه ضعف تاکتیکی در سیستم تیم است، کاملاً اشتباه است. آنچلوتی اعتقاد دارد که وینیسیوس خطرناک‌ترین بازیکن جهان است وقتی با توپ از سمت چپ حرکت می‌کند، زیرا مدافعان را به شک می‌اندازد. او هم می‌تواند به داخل بزند و هم از کناره عبور کند، و قدرت بدنی بالایش باقی کار را انجام می‌دهد.

همین توانایی فوق‌العاده در نبردهای یک‌به‌یک باعث شده که نقش امباپه در کنار وینیسیوس با زمانی که در کنار رودریگو بازی می‌کند، متفاوت باشد. وظیفه امباپه این است که مدافعان را با خود بکشد و فضای بیشتری برای وینیسیوس باز کند. اما در ترکیب رودریگو-امباپه، شرایط برعکس است. هر دو بازیکن علاوه بر توانایی بالای بازی‌سازی، در نبردهای رو در رو نیز بسیار خطرناک هستند و این موضوع باعث شده که همکاری بین آن‌ها در زمین به طرز شگفت‌انگیزی روان باشد. حرکات ترکیبی، پاس‌های کوتاه، فرارهای بدون مزاحمت یکدیگر و درک سریع از جریان بازی، همگی بخشی از ارتباط درخشان آن‌هاست، ارتباطی که بحث درباره جایگاه رودریگو را (البته نه برای آنچلوتی) دوباره زنده کرده است. در دیدار برابر برست و سالزبورگ نیز این هماهنگی دوباره به چشم آمد، گویی که این دو بازیکن ذهن یکدیگر را می‌خوانند. همیشه گفته شده که درک متقابل بین بازیکنان بزرگ کار ساده‌ای است، و این موضوع در مورد آن‌ها نیز صدق می‌کند.

رودریگو در غیاب وینیسیوس، چه به دلیل محرومیت (دو بازی در لالیگا و یک بازی در لیگ قهرمانان) و چه به دلیل مصدومیت، به‌خوبی جای هم‌وطنش را پر کرده است. او در ۱۱ بازی اخیرش ۱۰ گل به ثمر رسانده و ۴ پاس گل داده است. در ۶ بازی که از سمت چپ به میدان رفته، ۶ گل و ۵ پاس گل ثبت کرده، در حالی که در ۱۴ بازی از سمت راست، ۶ گل و تنها ۲ پاس گل داشته است. آمار خودش گویای همه چیز است، درست مانند ارتباطی که رودریگو و امباپه در منطقه‌ای ایجاد کرده‌اند که صاحب مشخصی دارد. آنچلوتی این را به‌خوبی می‌داند، همان‌طور که می‌داند هر بازیکن می‌تواند در پست‌های دیگر نیز تأثیرگذار باشد. کار او این است که هر بازیکن را در جای مناسبی قرار دهد تا تیم در قوی‌ترین حالت خود باشد.