مرجع خبری رئال مادرید : تقریباً هفت سال از زمانی که رفتنت از رئال مادرید را با یادداشتی اعلام کردی که مرا حیرت‌زده و غمگین کرد، گذشته است. من، مانند بسیاری از عاشقان این باشگاه جاودانه، بارها و بارها رؤیای این را داشتم که تو را با این پیراهن، که با افتخار از آن دفاع کردی، تا سن ۴۰ سالگی ببینم (که فردا ۴۰ ساله می‌شوی، تبریک قهرمان!). آن فریادهای معروف «سیییییییووووو!» در جشن‌های فراموش‌نشدنی، آن گل‌های تماشایی که سکوت را بر نیوکمپ و کالدرون تحمیل می‌کرد، غرور بی‌پایان رقابتی‌ات، تعهد و تلاش بی‌نظیری که به این باشگاه عظمت بخشیدی و نه سالی که هرگز فراموش نخواهیم کرد…

در این مرحله، دیگر حتی یک ثانیه هم برای فکر کردن به رفتنت تلف نمی‌کنم، هرچند که دردناک بود. در قلب من و میلیون‌ها مادریدیستا، تو همچنان یکی از شوالیه‌هایی هستی که در هر کجا که می‌روی، از دین سفید دفاع می‌کند. هنوز هم بسیاری از کودکان پیراهن رئال مادرید با نام تو را می‌خرند. آن ۴۵۰ گلی که در برنابئو به ثمر رساندی، هنوز در این ورزشگاه طنین‌انداز است…

به همین دلیل، دیدنت در کنار دوست خوبم ادو آگیره، که یکی از دوستان واقعی توست (و از آن‌هایی که تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمی‌رسد)، برایم فوق‌العاده بود. همیشه به ادو گفته‌ام که به او حسادت می‌کنم، البته از نوع مثبتش! آن مصاحبه‌ای که با تو انجام داد، رؤیای همیشگی من بود. اما وقتی دیدمش، حس کردم که انگار خودم آنجا هستم، چون ادو تو را تحسین می‌کند، به تو ارزش می‌دهد و مانند همه‌ی ما مادریدیستاهایی که هنوز حسرت بازگشت تو را می‌خوریم، برایت احترام قائل است.برنابئو منتظر توست. ما یک وداع باشکوه به تو بدهکاریم. باید همین حالا برایت یک مراسم بزرگ برگزار شود!

توماس رونکرو