مرجع خبری رئال مادرید : در آخرین دقیقه و با گل یک بازیکن جوان که تقریباً اولین بازی‌اش را انجام می‌داد، مادرید به نیمه‌نهایی کوپا دل ری رسید؛ به عبارتی، به خوشایندترین شکل ممکن برای هواداران مادرید. این پیروزی مثل برد قاطع اتلتیکو مقابل ختافه نبود که با تمام قدرت نمایش گذاشته شد، بلکه یک برد پر استرس و لحظه آخری بود که در بخش زیادی به لطف درخشش لونین از همان ابتدای بازی به دست آمد. اما برد، برد است. آنچلوتی سرمایه‌گذاری چندانی در این بازی نکرد و تصمیم گرفت به بازیکنان استراحت دهد، هرچند که والورده را که بیشترین دقایق را در این فصل بازی کرده، از این قاعده مستثنی کرد. این مرد یا از لاستیک ساخته شده یا از آهن!

لگانس تیم خوبی بود. در نیمه اول تحت تأثیر درخشش رودریگو قرار گرفت، که در هر دو گل مادرید نقش داشت، اما بعد از عقب افتادن ۲-۰ توانست بازی را تا آستانه وقت اضافه بکشاند. تیمی با برنامه و مربی خوبی است، اما در نهایت کم آورد. مادرید هم گاهی در جریان بازی بود و گاهی بی‌روح. مودریچ همیشه خوب، گولر همیشه بد، اندریک با گلی که زد خودش را نجات داد اما چیز زیادی نشان نداد، و براهیم در نقش بلینگام فوق‌العاده بود؛ پل ارتباطی بین هافبک و حمله، و بازیکنی که دائماً در محوطه حریف حضور داشت. او حرکت منجر به گل آخر را طراحی کرد، گلی که با ضربه سر محکم و عصبی گونزالو به ثمر رسید.

گونزالو (گارسیا تورس) بازیکن تیم کاستیا است که در ۲۱ بازی در لیگ دسته سه، ۱۹ گل زده. مهاجمی بسیار متحرک است که هم در جناحین و هم در نوک حمله بازی می‌کند و در ۲۰ سالگی در حال رسیدن به بلوغ فوتبالی خود در کاستیا است؛ تیمی که بعد از نیم‌فصل اول فاجعه‌بار حالا در حال بازگشت به مسیر درست است. گونزالو اهل مادرید است و تمام مراحل رشد در باشگاه را طی کرده، همیشه به عنوان یکی از بهترین‌های نسل خود. زمان مشخص خواهد کرد که گل دیشب فقط همان ۱۵ دقیقه شهرتی است که اندی وارهول می‌گفت هر کسی در زندگی‌اش تجربه خواهد کرد، یا این آغاز چیزی بزرگ‌تر است. در هر صورت، عملکرد او نشان می‌دهد که در روزهای سخت، نگاه کردن به آکادمی ارزش دارد.

آلفردو رلانیو – مدیر مسئول سابق آس