مرجع خبری رئال مادرید : توماس رونکرو سردبیر آس در مورد پیروزی دشوار رئال مادرید مقابل لگانس نوشت.

لا فابریکا وجود دارد

شب سختی برای آنچلوتی بود. خیلی‌ها منتظر بودند او شکست بخورد، و وقتی بازی در بوتارکه ۲-۲ شد، همان‌هایی که به دنبال سقوط او هستند، خود را آماده کرده بودند تا شکست مقابل لگانس را به نوعی فاجعه جدیدی ثال آلکورکون  تبدیل کنند. اما آن‌ها استاد اهل رجیولو را نمی‌شناسند.یک ربع مانده به پایان بازی، آنچلوتی به نیمکت نگاهی انداخت و به سراغ آن پسر مادریدی با چشم‌های بادامی و بدنی مثل بوفالو رفت، کسی که حتی موقع مسواک زدن هم انگار در حال گل زدن است: گونزالو گارسیا تورس. یک شماره نه کلاسیک، یک مهاجم نوک خالص، قاتل محوطه جریمه والدبباس، همان پسری که توانسته بود چهار گل به آلخسیراس بزند… آن هم در آلخسیراس! رویای دوران کودکی‌اش همین بود: اینکه روزی به عنوان منجی رئال مادرید به میدان برود. یک بازیکن جوان و عاشق باشگاه که هر روز زیر نظر رائول در کاستیا تمرین می‌کند، در تلاش برای تقلید از اسطوره‌ای که همیشه شماره ۷ را بر تن داشت. گونزالو باصلابت و شجاع است، می‌خواهد دنیا را با پیراهن سفید فتح کند. او نه به انتقال قرضی فکر می‌کند، نه دوست دارد مانند یک مهاجم آواره به این باشگاه و آن باشگاه برود تا شاید روزی به سرزمین موعود بازگردد. تنها هدفش این است که به آنچلوتی و تمام دنیا نشان دهد که می‌تواند اندریک را کنار بزند و ثابت کند که آماده است تا در خط مقدم بجنگد و جنگ را از دل سنگرها ببرد.ضربه سرش در آخرین دقیقه، یادآور سانتیانا بود. براهیم، که هربار فیکس بازی می‌کند، می‌درخشد، توپ را دقیق در قلب محوطه شش‌قدم فرستاد، جایی که در میان جنگل مدافعان، گونزالو مثل ققنوس ظاهر شد و با یک ضربه سر شاهکار، دروازه خوان سوریانو را نابود کرد. گلی فوق‌العاده. چه لحظه‌ای برای این پسر!

قدرت آکادمی

بعد از گل، گونزالو توسط سایر بازیکنان جوانی که در بوتارکه حضور داشتند، بلعیده شد! آسنسیو، جاکوبو رامون، فران گارسیا، ماریو ریواس، لورنزو آگوادو، چما آندرس، فران گونزالس و سرخیو مستره— همه آن‌ها آمده بودند تا از پرچم آکادمی رئال دفاع کنند، در همان جنوب مادرید که در جستجوی یک شگفتی دیگر در کوپا دل ری بود.رویایی که خوان کروز با دو گلش، یکی هم با بدشانسی فرلاند مندی، زنده نگه داشت. اما با دربی مادرید در پیش، اصلاً وقت مناسبی برای ۳۰ دقیقه اضافه و خستگی بیشتر نبود. گونزالو با آن ضربه سرش نه تنها دست آنچلوتی را گرفت، بلکه شاید پایه‌های یک قهرمانی را هم بنا گذاشت.مادرید حالا فقط سه بازی تا یک جام دیگر فاصله دارد…

تولدت مبارک، کریستیانو رونالدو

۵ فوریه فقط یک روز معمولی در تقویم نیست، مخصوصاً برای آن‌هایی که عاشق این ورزش مقدس هستند. حتی اگر هوادار رئال مادرید نباشید، محال است که تحسین‌کننده روحیه رقابتی و دوران درخشان حرفه‌ای کریستیانو رونالدو نباشید. امروز کریستیانو ۴۰ ساله شد، اما هنوز هم مثل یک نوجوان گل می‌زند، همان پسری که از لیسبون به منچستر رفت و بعدها دنیا را فتح کرد. فریاد “سییییییییووووو”ی برنابئو به ۴۰ سالگی رسید و هنوز در فرم فوق‌العاده‌ای قرار دارد. سن روی او تأثیری نگذاشته. ۹۲۳ گل، بیش از ۲۰۰ پاس گل، یک اسطوره، یک نماد جهانی، یک فوتبالیست فراموش‌نشدنی. کریستیانو یک مادریدیستا اصیل است که ۹ سال این باشگاه را تا حدی پیش برد که کسی قادر به تکرار آن نخواهد بود. در کمتر از دو سال دیگر، او به رکورد ۱۰۰۰ گل رسمی خواهد رسید—رکوردی که هیچ‌کس دیگری قادر به شکست آن نخواهد بود. بهترین تاریخ. THE GOAT.

لوکای ابدی

حالا که حرف از اسطوره‌ها شد، باز هم باید کلاه از سر بردارم برای این نابغه کروات.مودریچ یک بار دیگر کلاس درس فوتبال برگزار کرد و با ورود از خط دوم، گل اول را هم به ثمر رساند. او در ۹ بازی اخیرش ۳ گل زده— همان تعداد گلی که در ۱۰۷ بازی قبلی‌اش برای رئال مادرید به ثمر رسانده بود! در ۳۹ سالگی، او بهتر از همیشه بازی می‌کند. و حالا، “مود گلزن” هم فعال شده است! این کوپا دل ری هم متعلق به تو خواهد بود، رفیق.