«رئال مادرید باید در پامپلونا برنده می شد اما چیزهای زیادی علیه‌اش بود»

مرجع خبری رئال مادرید : رئال مادرید در سه فصل گذشته موفق شده بود در این ورزشگاه پیروز شود، اما این بار اوضاع متفاوت بود. در فصل قبل، هم‌زمان با طوفان فیلومنا در مادرید که تیم را مجبور کرد شب را در پامپلونا بماند و سه روز بعد مستقیماً به مالاگا برود تا در سوپرکاپ بازی کند (و در نیمه‌نهایی مقابل بیلبائو شکست خورد)، بازی با تساوی بدون گل به پایان رسید. از آن بازی، تنها سه بازیکن در ترکیب فعلی حضور داشتند: کورتوا، مودریچ و والورده (که در نیمه دوم به میدان آمد). آن زمان رئال مادرید شایسته پیروزی نبود، اما این بار کاملاً برتر از حریف بود. درست مانند دیدار برابر منچسترسیتی در اتحاد، رئال از ابتدا بازی را کنترل کرد و نیمه اول را با برتری یک‌گله به پایان رساند.

با این حال، اتفاقات بازی علیه مادرید رقم خورد. مونکایولا روی وینیسیوس خطای پنالتی انجام داد، اما داور آن را ندید (یا نخواست ببیند، معلوم نیست) و VAR هم واکنشی نشان نداد. سپس، خود وینیسیوس یک موقعیت عالی را از دست داد، پس از پاس تماشایی امباپه، که در آن صحنه آنچلوتی دست‌هایش را روی سر گذاشت، زیرا معتقد بود که امباپه باید خودش به سمت دروازه شوت می‌زد. اوضاع وقتی بدتر شد که جود بلینگام اخراج شد و تیم را ۱۰ نفره کرد. ظاهراً او حرفی زد که نباید می‌زد، در حالی که بازی کاملاً در کنترل رئال مادرید بود.

از آن لحظه به بعد، اوضاع برای مادرید پیچیده شد. پنالتی‌ای اعلام شد که می‌شد آن را نگرفت، چراکه بودیمیر قبل از اینکه کاماوینگا پایش را روی او بگذارد، ضربه را زده بود. اما داور تصمیم گرفت پنالتی اعلام کند، اتفاقی که همیشه رخ نمی‌دهد. بااین‌حال، حتی با یک بازیکن کمتر، رئال همچنان تیم برتر میدان بود. وینیسیوس دو حرکت فوق‌العاده انجام داد و امباپه در دقیقه ۹۱ فرصت گل دوم را داشت، اما توپش به گل تبدیل نشد.

در مجموع، این یک نمایش دیگر از تیمی بود که اخیراً برابر منچسترسیتی هم قدرت خود را نشان داده بود. دفاعی که در ابتدای فصل غیرقابل‌تصور به نظر می‌رسید، حالا مستحکم شده است. والورده به‌عنوان مدافع کناری عملکرد خوبی داشت، هرچند که بهترین پست او همچنان هافبک مرکزی است. چوامنی و آسنسیو نیز بازی خوبی ارائه دادند.

در نهایت، مادرید شایسته کسب سه امتیاز بود، اما حداقل بار دیگر نشانه‌هایی از یک تیم قدرتمند و یکدست را به نمایش گذاشت، حتی با وجود غیبت‌ها و تغییرات اجباری در ترکیب.

خوزه ویسنته هرنائز – مارکا