مرجع خبری رئال مادرید : آزمایشگاه آنچلوتی در سن سباستین جواب داد. پس از بحث‌هایی که پیرامون کمبود فرصت برای اندریک و گولر شکل گرفته بود، کارلتو پاسخی قاطع داد: هر دو در ترکیب اصلی. برای مقابله با فشردگی مسابقات، راهکار او استفاده از بازیکنان جوان و پرانرژی بود. رئال مادرید از قبل هم یکی از جوان‌ترین تیم‌های لالیگا محسوب می‌شد (میانگین سنی 25.1 سال، چهارمین تیم جوان لالیگا)، اما آنچلوتی این بار فراتر رفت: در آنوئتا، ترکیبی با میانگین سنی 21.5 سال را به زمین فرستاد. آنچلوتی به نسل Z اعتماد کرده است.

قهرمان بازی، اندریک 18 ساله بود. نوجوانی که در محوطه جریمه مانند یک بازیکن باتجربه تصمیم‌گیری می‌کند. کاپیتان، وینیسیوس 24 ساله. مسن‌ترین بازیکن، رودیگر 31 ساله. در واقع، در میان بازیکنان حاضر در ترکیب اولیه آنوئتا، تنها رودیگر خارج از نسل Z یا حداقل نسل سنتنیال بود. بقیه، متولد اواسط دهه 90 به بعد. سبایوس (28 ساله) در مرز بین نسل‌ها قرار دارد. بعد از او، لونین (26)، شوامنی (25)، فران (25)، کاماوینگا (22)، آسنسیو (22)، بلینگهام (21)، گولر (20)… تیمی جوان، متعلق به دوران دیجیتال، با سن کم اما انرژی زیاد. این ترکیب تازه‌نفس، به آنچلوتی اجازه داد با لبخند به مادرید برگردد و با افتخار بگوید: “ما بازیکنان را چرخشی بازی دادیم، اما تیم همچنان مستحکم بود. از نظر دفاعی عملکرد خوبی داشتیم و بازیکنان همبستگی نشان دادند.”

و این دقیقاً همان چیزی است که برای آنچلوتی اهمیت دارد. “تعهد” و “تعادل”، دغدغه‌های همیشگی او هستند. کلید حضور بیشتر بازیکنان جوان در ترکیب، فداکاری در کار تیمی است، زیرا استعداد در این تیم به اندازه کافی وجود دارد. به همین دلیل بود که گولر، با وجود عملکرد نه‌چندان چشمگیر در حمله (یک شوت خارج از چارچوب، یک موقعیت خلق‌شده و بدون دریبل موفق)، پس از بازی مورد تحسین سرمربی قرار گرفت: “آردا در پست خود خیلی خوب کار کرد، در فاز دفاعی کمک زیادی کرد…” سؤال اصلی اصلاً درباره او نبود، اما آنچلوتی با این پاسخ پیام مهمی ارسال کرد: این مسیر درسته. او سه توپ را بازپس‌گیری کرد و در سه نبرد هوایی پیروز شد. گولر در این بازی بیشتر از جادوی تکنیکی، به کار تیمی و دوندگی پرداخت. برای برخی این عملکرد شاید عادی به نظر برسد، اما برای آنچلوتی نشانه‌ای از پیشرفت بود.

اندریک اما عملکردی کاملاً متقاعدکننده داشت. او برای گلزنی نیازی به موقعیت‌های زیاد ندارد و پاس بلینگهام به او همین فرصت را داد. مهاجم جوان برزیلی با یک ضربه چپ، گل چهارمش در کوپا دل ری و ششمین گلش در مجموع را به ثمر رساند. آن هم در مدت زمانی کم. در واقع، او هر ۷۹ دقیقه یک گل به ثمر می‌رساند، یعنی تقریباً یک گل در هر ساعت بازی! بهترین راه برای کمک به تیم. او حتی می‌توانست یک گل دیگر هم به نام خود ثبت کند، اما شوت قدرتمندش به تیر دروازه برخورد کرد. علاوه بر گلزنی، او بازی را با پختگی بیشتری نسبت به قبل مدیریت کرد، بدون عجله و شتاب‌زدگی. یک اندریک جوان اما بالغ. درست مانند تمام رئال مادرید.

در کنار پیروزی، مهم‌ترین دستاورد آنچلوتی، یافتن بازیکنان تازه‌نفس برای ادامه فصل بود. رئال در آنوئتا، سبک بازی‌ای کاملاً متفاوت از دوران کهکشانی‌ها را ارائه داد؛ یک بازی منطقی، کنترل‌شده و هوشمندانه. اندریک و گولر پا جای پای وینیسیوسی گذاشتند که در این بازی بیش از همیشه مانند یک کاپیتان واقعی بود. بلینگهام هم با جنگندگی بی‌وقفه، تیم را به جلو هدایت کرد. حتی بدون حضور تمام ستاره‌های خط حمله، نسل Z قدرت خود را نشان داد و حالا می‌تواند نقش کلیدی در ادامه فصل ایفا کند.