مرجع خبری رئال مادرید : رلوو در گزارشی نوشت : رائول آسِنسیو (۲۲ ساله) نخستین تجربه خود با تیم ملی اسپانیا را پشت سر گذاشته است. لوئیس دِ لا فوئنته او را برای مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ ملت‌ها برابر هلند دعوت کرد، اما در هیچ‌کدام از دو دیدار، به او فرصت بازی نداد. در واقع، این نخستین دعوت، به‌نوعی شانس حضور او در فهرست بعدی – یعنی مرحله نهایی در آلمان در ماه ژوئن – را کاهش داده است. سرمربی نشان داده که این مدافع اهل جزایر قناری جزو اولویت‌های او در قلب خط دفاعی نیست و حتی دین هویسن، دیگر بازیکن تازه‌وارد، از او پیشی گرفته است.

دعوت او در ۱۴ مارس و پس از نمایش‌های درخشان با رئال مادرید، در حالی انجام شد که چند مهره کلیدی مصدوم بودند و همین امید ایجاد کرده بود که حتی شاید به ترکیب اصلی برسد. او باید با بازیکنانی چون لو نورماند، پائو کوبارسی و اینیگو مارتینز رقابت می‌کرد، هرچند مارتینز به‌خاطر مصدومیت آخرین لحظه‌ای کنار رفت. در غیاب او، دین هویسن که ابتدا برای اردوی تیم زیر ۲۱ سال دعوت شده بود، به تیم بزرگسالان اضافه شد.

هویسن که در ابتدا گزینه چهارم دفاعی محسوب می‌شد، در نهایت جایگاه بالاتری در ترکیب پیدا کرد. دِ لا فوئنته حتی در بازی اول، آسِنسیو را به لیست ۲۳ نفره بازی اضافه نکرد و وقتی کوبارسی در نیمه اول بازی در روتردام دچار مشکل شد، تنها گزینه ممکن روی نیمکت هویسن بود که با ۱۹ سال سن نمایشی درخشان ارائه داد. او در کنار لو نورماند عملکرد خوبی داشت و این زوج در دیدار بعدی در مستایا نیز دوباره کنار هم بازی کردند.

برای بازی والنسیا، آسِنسیو در فهرست بازی قرار گرفت، اما به نظر نمی‌رسید که در صورت نیاز یا با توجه به نتیجه بازی، به میدان برود. دِ لا فوئنته هر پنج تعویض خود را انجام داد، اما بازیکن اهل لاس‌پالماس از جای خود بلند نشد و تمام بازی را از روی نیمکت تماشا کرد؛ حتی پیراهن شماره ۴ هم کمکی به او نکرد. گیلا، که در اواسط هفته به‌جای کوبارسی مصدوم دعوت شده بود، به‌طور کامل از لیست خارج شد و به سکوها رفت.

در حال حاضر، شانس آسِنسیو برای حضور در تیم ملی در آینده چندان روشن نیست. او در لیست مدافعان مرکزی در رده‌های پایین قرار دارد. بازیکنانی چون لاپورته و ویویان به همراه لو نورماند ، حتی با نیمکت‌نشینی در اتلتیکو، برای سرمربی انتخاب‌های ثابت محسوب می‌شوند. کوبارسی نیز با رشد سریع خود و حمایتی که دریافت می‌کند، جایگاه ویژه‌ای دارد. آسِنسیو با گروه دوم مدافعان رقابت دارد، اما حتی در این گروه نیز گزینه اول نیست. بازیکنانی چون دین هویسن یا پائو تورس نیز مورد اعتماد سرمربی هستند و در صورت داشتن دقایق بازی بیشتر، شانس‌شان از آسِنسیو بیشتر خواهد بود.

با این حال، ورود به فضای تیم ملی اسپانیا گامی بزرگ برای آسِنسیو محسوب می‌شود. او از تمرین با بهترین‌ها و تجربه حس حضور در جمع آن‌ها لذت برد و به‌عنوان عضوی از تیم، صعود به مرحله نهایی را جشن گرفت؛ در سکوت، بدون جلب توجه، اما با انطباق کامل با گروهی که او را با آغوش باز پذیرفتند. این دعوت، پاداشی بود برای فصل درخشانش؛ پاداشی که امیدوار است، هرچند دشوار، در تابستان تکرار شود.

در حقیقت، او حتی انتظار این دعوت را هم نداشت. در ابتدا قرار بود در برنامه‌های سانتی دنیا، سرمربی زیر ۲۱ ساله‌ها باشد، اما می‌دانست که نمی‌تواند در رقابت‌های قهرمانی اروپا شرکت کند چون باید با رئال مادرید در جام جهانی باشگاه‌ها حضور می‌یافت. در هفته‌های منتهی به اعلام فهرست، امیدش به دعوت در تیم زیر ۲۱ سال بود، اما مصدومیت‌ها در تیم بزرگسالان این امید را تقویت کرد، تا سرانجام نامش توسط دِ لا فوئنته اعلام شد. با این حال، او صبر و تمرکزش را حفظ کرده و هدفش همچنان مشخص است: اینکه روزی بتواند بازی‌های زیادی را با پیراهن تیم ملی اسپانیا تجربه کند.