مرجع خبری رئال مادرید : ماریو ده لوئیز (متولد ۲۰۰۲، مادرید) مدت‌هاست که دریافته مهم‌ترین نکته در فوتبال و زندگی، استفاده درست از فرصت‌هایی است که پیش می‌آیند. هرچند شرایط گاهی دشوار به نظر می‌رسند، اما اگر کسی دست از تلاش برندارد و در هر تمرین با ذهنی مثبت ظاهر شود، عدالت فوتبالی معمولاً خود را نشان خواهد داد. با این حال، داستان او که متفاوت با دیگران است، آسان نبوده است.

سخت‌ترین ضربه زندگی‌اش نه در زمین و درون دروازه، بلکه در بیرون از آن رخ داد؛ جایی که همواره با اراده‌ای استوار برابر چالش‌ها ایستادگی کرده بود. در پایان سال ۲۰۲۴، ماریو ده لوئیز با اندوهی سنگین، پدرش را از دست داد؛ کسی که همیشه با او به تحلیل بازی‌ها می‌پرداخت و رؤیای دیدن پسرش در پیراهن رئال مادرید را در سر می‌پروراند. رؤیایی که فصل گذشته بیش از هر زمان دیگری به واقعیت نزدیک شد، زمانی که صدای بلندگوی ورزشگاه برنابئو نوید حضور او را پیش از ال‌کلاسیکو می‌داد و لبخندی همیشگی بر چهره پدری نشاند که روزی نخستین گام‌های پسرش را بر چمن دیده بود.

در سال ۲۰۲۳، مصدومیتی در ناحیه استخوان نازک‌نی (پِرونه) باعث شد ماریو زیر تیغ جراحی برود و حضور در پلی‌آف صعود با رئال مادرید کاستیا و همچنین رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۱ سال اروپا را از دست بدهد. شرایط پیچیده شد، چراکه فصل پیش رو، آخرین فصل قراردادش با رئال بود. اما بلوغی که در سن ۲۲ سالگی به آن رسید، باعث شد با نگاهی متفاوت مسیر خود را ادامه دهد و در والدبباس تولدی دوباره را تجربه کند. همان‌گونه که در نامه احساسی‌اش به پدر نوشت: «همیشه می‌گفتی زندگی مثل یک بازی فوتبال است، گاهی هم باید باخت…»

در طی تنها هفت ماه، ماریو از دروازه‌بان چهارم تیم کاستیا، که در تابستان موفق به جدایی نشد، به دروازه‌بان شماره یک تیم رائول و عضو تیم ملی زیر ۲۱ سال اسپانیا تبدیل شد؛ اتفاقی بی‌سابقه در تاریخ لافابریکا. او پس از ۲۵۸ روز دوری از میادین، با پیروزی قاطع ۴–۱ در ورزشگاه نوئوو میرا دوری به میادین بازگشت. این بازگشت احساسی با جمله‌ای پراحساس همراه شد: «چقدر دلم می‌خواست این برد را تقدیمت کنم، پدر. می‌دانم که خیلی لذت بردی. دوستت دارم.»

برای رسیدن به این نقطه، قدرت ذهنی ماریو به اندازه توانایی‌اش در پذیرش نیمکت‌نشینی در ورزشی که برای دروازه‌بانان می‌تواند بسیار بی‌رحم باشد، نقش کلیدی داشت. درک کم‌فرصتی‌هایی که از زمان پیوستنش در سال ۲۰۱۰ برای بازی در تیم محبوبش داشت، آسان نبود. اما پس از بازگشت دوباره، او در ۹ بازی بدون شکست کاستیا عملکردی تحسین‌برانگیز از خود نشان داد: چهار کلین‌شیت، سه پیروزی، شش تساوی و تنها شش گل خورده.

اکنون، با پایان یافتن دوران حضورش در رئال مادرید، ماریو چاره‌ای جز بستن چمدان‌هایش ندارد تا رؤیاهایش را در جایی دیگر دنبال کند. او خطاب به پدرش نوشت: «می‌دانم که همچنان کمکم خواهی کرد تا رؤیایم را محقق کنم. روزی که به لیگ برتر صعود کنم، بزرگ‌ترین آغوش را نثار مامان می‌کنم تا به تو هم برسد.» هدفی که تا رسیدن به آن، لحظه‌ای دست از تلاش نخواهد کشید.