«جایگزین کردن بازیکنان تکنیکی با قدرتی، محکوم به شکست بود»

مرجع خبری رئال مادرید : شکست سنگین رئال مادرید مقابل آرسنال (با نتیجه ۵–۱ در مجموع دو بازی) چیزی بود که می‌شد انتظارش را داشت، حتی اگر سعی می‌کردیم با توسل به اسطوره‌های گذشته، خود را امیدوار نگه داریم. تیم در طول فصل عملکرد خوبی نداشته و هرگز به انسجام لازم نرسیده است. وابستگی بیش از حد به کورتوا و ستاره‌های خط حمله، که در این مقطع حساس فصل از آمادگی مطلوب دور بودند، مشخص بود. هیچ‌یک از این بازیکنان نتوانستند به تنهایی گرهی از کار تیم باز کنند. بزرگ‌ترین ناامیدی مربوط به امباپه است؛ بازیکنی که دستمزد سرسام‌آورش، در کنار هزینه‌های سنگین بازسازی ورزشگاه، باعث شد که باشگاه در جذب بازیکنان جدید به‌ویژه در پُست‌های دفاع کناری، صرفه‌جویی کند.

در واقع، شکست این فصل را باید شکست پروژه‌ای دانست که بر پایه «انرژی» بنا شده بود؛ پروژه‌ای متکی بر بازیکنانی با قدرت بدنی بالا نظیر فده والورده، شوامنی و کاماوینگا. اما از آن مثلث مشهور مودریچ-کاسمیرو-کروس، اکنون افت قابل توجهی در کیفیت بازی‌سازی دیده می‌شود. قرار بود نسل جدید مادریدی، با توان فیزیکی برتر، حریفان را در هم بکوبند و آنها را از نفس بیندازند. اما چنین چیزی محقق نشد، از جمله به این دلیل که مهاجمان تیم علاقه‌ای به پرسینگ ندارند، راحت‌طلب و مورد حمایت بیش از حد هستند. پارادوکس ماجرا این است که تیمی که بر پایه انرژی بنا شده، تقریباً در تمام بازی‌ها کمتر از حریفانش دوندگی داشته است. به‌نظر می‌رسد رئال مادرید به مسیر اشتباهی وارد شده است.

این فصل در همین مسیر اشتباه به پایان رسید. نمایش‌های گاه‌به‌گاه درخشان از سوی مهاجمان و واکنش‌های خارق‌العاده کورتوا، تنها عامل‌هایی بودند که تیم را تا این مرحله رساندند. اما جایگزینی مغزهای متفکر و بازی‌ساز با بازیکنان قدرتی، نتیجه‌ای به همراه نداشته است. حتی پیش‌بینی آنچلوتی، که در مصاحبه‌ای با DAZN گفته بود فوتبال به سمت بازی فیزیکی پیش می‌رود، اکنون بی‌اساس به‌نظر می‌رسد.

وقتی به تیم‌هایی مانند بارسلونا نگاه می‌کنم که همه‌چیز را حول پدری می‌چرخانند، یا به پاری‌سن‌ژرمن که ساختار خود را بر پایه ویتینیا بنا کرده، آرسنال که همه چیز را بر اساس اودگارد سازمان داده و اینتر که تیمش را حول چالهان‌اوغلو سامان داده، درمی‌یابم که هنوز همان جمله قدیمی که «بلانچ‌فلاور» در دهه شصت میلادی گفته بود، صادق است:

«هدف این نیست که با شوت‌های بی‌هدف حریف را از پا درآوری؛ بلکه باید با سبک و شخصیت شکستش دهی.»

آلفردو رلانیو – آس