مرجع خبری رئال مادرید : آس در گزارشی نوشت : هرچند آرایش یک خط حمله‌ی مرگبار ممکن است وسوسه‌برانگیز باشد، اما فوتبال در هر دو سوی زمین بازی می‌شود؛ و در فاز دفاعی، رئال مادرید به‌گونه‌ای فعالانه از مسئولیت شانه خالی می‌کند. دو گل دیگر مقابل آرسنال دریافت شد؛ و اگر کورتوا پنالتی ساکا را مهار نمی‌کرد، این تعداد می‌توانست به سه برسد. روندی که به شکلی فاجعه‌بار، بخت کسب جام را برای تیم به نابودی کشانده است. شکنندگی خط دفاعی کهکشانی‌ها برای درک وضعیت فعلی‌شان در لالیگا و به‌ویژه برای تحلیل مسیر پرمشقت آن‌ها در لیگ قهرمانان (جز بازی مقابل منچسترسیتی) حیاتی است. در این فصل، ۱۶ گل بیشتر از کل فصل گذشته دریافت کرده‌اند. این یکشنبه، مادرید با دیدار برابر اتلتیک، تعداد بازی‌های فصل گذشته (۵۵ بازی) را تکرار می‌کند، اما همچنان این آمار منفی می‌تواند افزایش یابد. بی‌نظمی مطلق.

«حریفان برای گل‌زنی به ما به حداقل فرصت نیاز دارند…»؛ این شکایت آنچلوتی پس از شکست ۲–۱ برابر والنسیا بود که از گوش بازیکنان وارد شد و از گوش دیگر بیرون رفت. دیدار برابر آلاوس در ورزشگاه مندیسوروسا (پیروزی ۱–۰) یک استثنا بود؛ دیداری که در آن کورتوا تقریباً لباسش را خاکی نکرد و احتمالاً انگیزه تیم بیشتر به دلیل قرار داشتن با یک بازیکن کمتر و پایین بودن سطح حریف بود تا عملکردی پایدار. آرسنال، بدون مهاجمان اصلی‌اش به دلیل مصدومیت ژسوس و هاورتز، پنج گل به مادرید زد.

از زمان ثبت دو بازی متوالی بدون گل خورده در پایان فوریه، برابر خیرونا (۲–۰) و رئال سوسیداد در کوپا دل ری (۱–۰)، اوضاع رو به سقوط رفت. در ۱۱ بازی اخیر، ۲۱ گل دریافت شده است (قابل توجه آنکه ۱۲ گل از این تعداد در تنها ۶ بازی خانگی در برنابئو بوده است). روندی که به سطحی فاجعه‌بار نزدیک شده است. دو تیم در آستانه سقوط – لگانس و والنسیا – هرکدام موفق به زدن دو گل در سانتیاگو برنابئو شدند. و چهار گل رئال سوسیداد در نیمه‌نهایی کوپا دل ری که بازی را به وقت اضافه کشاند، دیگر نیازی به تفسیر ندارد. در واقع، پنج گل آرسنال حتی کمتر از آن چیزی بود که می‌توانست باشد: در لندن، آلابا و بلینگهام هر کدام یک گل مسلم را از روی خط بیرون کشیدند، و در بازی برگشت، پنالتی ساکا که با مهار کورتوا ناکام ماند و موجب عصبانیت کارواخال شد. پنالتی‌ای که حاصل خطای بی‌مورد آسنسیو روی مرینو در یک کرنر بود، در حالی‌که توپ حتی به آن منطقه نرفته بود، و البته نتیجه‌ی قضاوت اغراق‌آمیز تیم داوری و VAR بود که یک پنالتی مضحک را اختراع کردند.

اما آنچه واقعاً در اختیار آنچلوتی و بازیکنانش قرار دارد، اجتناب از اشتباهات پایه‌ای است. سیستم دفاعی رئال مادرید به‌طور مداوم اشتباهات فاحشی مرتکب می‌شود که حریفان به سرعت آن را به گل تبدیل می‌کنند. این اشتباهات انواع مختلف دارند: از گل زودهنگام گالاگر در ۲۹ ثانیه ابتدایی بازی در متروپولیتانو، تا خطاهای بی‌مورد در مقابل آرسنال که فرصت ضربات ایستگاهی را در اختیار دکلان رایس قرار داد. مجموعه‌ای از کابوس‌های دفاعی که در تساوی ۴–۴ مقابل رئال سوسیداد هم دیده شد، جایی که گل اول نتیجه‌ی عجله‌ی آسنسیو و ناتوانی لوکاس در جبران آن بود، و بارنچه‌آ آن را به گل تبدیل کرد. بار دیگر، شلیکی به پای خود، که در دقیقه ۱۶ برتری حاصل از بازی رفت در آنوئتا را بی‌اثر کرد. مادرید آن شب را نجات داد، همان‌طور که مقابل لگانس، پس از واگذاری آسان گل دوم به دلیل جا گذاشتن ربا در محوطه، با نتیجه ۳–۲ به پیروزی رسید.

رئال مادرید به‌مرور نفوذپذیرتر شده است. تیمی که در فینال ژوئن گذشته با تنها سه شوت در چارچوب از سوی دورتموند قهرمان اروپا شد، و سپس در سوپرجام اروپا برابر آتالانتا فقط یک شوت دریافت کرد، اکنون آمار ناامیدکننده‌ای از خود به جا گذاشته است. برابر آرسنال، تا ۱۵ شوت در چارچوب دروازه‌ی کورتوا ثبت شد. بخشی از این افت شدید، به ناتوانی در تثبیت یک ترکیب ثابت دفاعی بازمی‌گردد. تعداد کم مدافعان و موج بی‌پایان مصدومیت‌ها، اجازه نداده‌اند آنچلوتی بیش از شش بار یک ترکیب ثابت چهار نفره را به میدان بفرستد.

نشانه‌های نگران‌کننده، هم برای دیدار یکشنبه برابر اتلتیک بیلبائو که تیم چهارم جدول است و می‌خواهد شانس قهرمانی مادرید را در لیگ تهدید کند، و هم از همه مهم‌تر برای فینال کوپا دل ری در لا کارتوحا، بسیار جدی هستند. در کمتر از یک هفته، دیداری برابر بارسلونایی در پیش است که در دو ال‌کلاسیکوی این فصل ۹ گل به مادرید زده است. آنچلوتی، ساختار دفاعی‌اش و از همه مهم‌تر تعهد بازیکنان به کار دفاعی، تنها دو فرصت دیگر دارند – برابر اتلتیک و ختافه در کولیسئوم – تا پیش از فینال، این نشت‌های دفاعی را مهار کنند.