چهارشنبه 24 اردیبهشت
مرجع خبری رئال مادرید : با وجود پیش‌بینی‌های آخرالزمانی فلورنتینو پرز در معرفی پرهیاهوی سوپرلیگ — جایی که هشدار داد “ما در آستانه ورشکستگی هستیم، این فوتبال دیگر جوانان را جذب نمی‌کند” — نابودی فوتبال همچنان دشوار است، حتی اگر از درون تضعیف شود. این آخر هفته شاهد نمونه‌ای از خودویرانگری بودیم که در نهایت به برگزاری یک بازی فوق‌العاده انجامید. با شروع چرخش توپ، همه تنش‌ها و شیطنت‌ها ناپدید شدند.
ابتکار عمل را رئال مادرید با ویدیوهای پیشگیرانه همیشگی خود آغاز کرد. سپس نوبت به گونسالس فوئرتس رسید که با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی نامناسب و بی‌موقع، فضا را ملتهب‌تر کرد. در ادامه، رئال مادرید، که استاد آلوده کردن جو و پنهان کردن دست پس از پرتاب سنگ است، واکنش نشان داد. در این میان، بارسلونا که درگیر بزرگ‌ترین رسوایی تاریخ ورزش اسپانیا است، با مهارت تمام و از طریق رئیس خود، سکوت کرد و بدون ارائه هیچ توضیحی، از کنار مسائل گذشت. می‌توان گفت با صحنه‌ای از یک “جنایت کامل” روبه‌رو بودیم.
با این حال، هیچ‌کدام از این حواشی نتوانست بر فوتبال به معنای ورزشی و جوی آن غلبه کند: فینال جشن و ادای احترامی به توپ بود. بارسلونا در نیمه نخست نمایشی قدرتمند داشت. رئال مادرید در ادامه با واکنشی همراه با کیفیت فنی و شخصیت پاسخ داد. داور مسابقه، بنگوئچئا، همچون گوزنی در میانه جاده در شب تاریکی زمستانی، اما موفق شد بازی را مدیریت کند. بارسلونا پیروز شد زیرا به فلسفه‌اش وفادار ماند: در هر شرایطی، همیشه رو به جلو. رئال مادرید شکست خورد زیرا در کنترل چیزی که همیشه در آن مهارت داشت — مدیریت آشوب — ناکام ماند.
برخی مسابقات سرنوشت‌ساز هستند و این دیدار می‌تواند یکی از آن‌ها باشد. برای رئال مادرید، این شکست چند چهره را تحت تأثیر قرار داد:
- آنچلوتی: هم مثبت و هم منفی. مثبت به خاطر واکنش و درک درست از بازی؛ منفی به دلیل نشان دادن اینکه می‌توانست در طول فصل تصمیمات بهتری بگیرد. بیش از حد محافظه‌کار و ملاحظه‌کار بود.
- رودیگر: رفتاری غیرقابل قبول داشت. احتمالا با مجازات سنگینی روبه‌رو خواهد شد و باید ارزیابی شود که آیا صلاحیت ادامه حضور در تیم را دارد یا نه.
- واکنش‌های لوکاس، بلینگام و حتی کارواخال: نیز نامناسب بودند. کارواخال، با وجود حضور در سکوها و داشتن بازوبند کاپیتانی، رفتار شایسته‌ای از خود نشان نداد.
- رودریگو: عملکردی بی‌رمق و بی‌انگیزه طی ماه‌های اخیر داشته و نیازمند نیمکت‌نشینی است. حمایت بی‌دلیل آنچلوتی از او قابل درک نیست.
- آرادا گولر: نقطه مثبت میدان بود. با شخصیت و کیفیت ظاهر شد. شاید نیاز باشد نقش خود را به سمتی مشابه تونی کروس تغییر دهد، چنانکه آنچلوتی اشاره کرد. توانایی او در ضربات ایستگاهی، سلاحی قدرتمند برای تیم است.
در میان نکات مثبت، رئال مادرید نشان داد که هنوز توانایی رقابت برای قهرمانی در لالیگا را دارد. کار آسانی پیش رو ندارد، اما بارسلونا نیز با چالش‌های بزرگی به ویژه در لیگ قهرمانان اروپا مواجه خواهد شد و نباید دچار اعتماد به نفس کاذب شود.
روبرتو پالومار – مارکا
مشکل بازی گرفتن از وینی و رودریگو اولین جالش ژابیه.چون تا قبل ۲۰۲۱ که کارلو بیاد این دوتا بیشتر باگ تیم بودن تا کمک حال.
مشکل دوم نخاله هایی مثل میلی و الابا و وازکز و مندی وفران گارسیا و امثالهم هستش.
مشکل سوم درصورت نگرفتن بازیساز پایه ریزی حملات و تنوعشه که بدون طراح دچار یکنواختی میشیم.
اینا رو که از پسش بربیاد میرسیم به مهمترین چالش:رقابت با پپ و فلیک واسه فصل بعد!قطعا سیتی هم تو انتقالات بریز وبپاش زیادی میکنه.و ما هم دیدیم تو سالهای اخیر هرسال تواروپا با سیتی بازی داریم.حالا کارلو مچ پپ رو جز یه بار همیشه خوابونده.باید ببینیم بازی جلوی پپ چی میشه.گواردیولا شدیدا از حذفای چندسال اخیرش جلوی رئال ناراحته ومنتطر فرصت برای تلافیه.بایدجدا از هشتسای فلیک نگران بازی با سیتی پپ هم بود.
از عبدالله مهمتر یه مشت بچه کونن که خیلی دور برداشتن و شاخ شدن باید اون شاخو تو سس ننشون کنیم
داداش عبدالله هرسال بااامون بازی داره.فراموش نکن کسی که همین بارسارو شاخ کرد همین عبدالله بود.تا قبل اومدنش بازی با بارسا چندان سخت نبود واسه ما.
ضمن اینکه دیدیم عبدالله هم هروقت رئال اندکی ضعف جلوش نشون داده تا جایی که تونسته گل زده بهمون.۵ تا و ۶ تا و ۴ تا.بنابراین حتما باید نگران بازی با اونا خصوصا تو اتحاد بود.با داستانی که سر سوپرلیگ با یوفا داریم شک نکن امسالم سیتی رو می اندازن تو مسیرمون.
دادا ما فعلا از پس یه مشت بچه کون بربیاییم سیتی پر ستاره پیش کش
الان دقیقا زمانیه که همه از شکست و سقوط پادشاه صحبت میکنن
ولی نمیدونن که پادشاه هر وقت شکست بخوره قوی تر برمیگرده و همه رو نابود میکنه
ما فقط به یه مربی جسور و هجومی مثل کلوپ یا ژابی نیاز داریم
خنده داره که بعضی ها میگن شرایط فعلی شبیه 2006 عه
در حالی که ما یه نسل جوون و کاملا آماده ای داریم که با یه مربی خوب اروپا رو تا 10 سال آینده سلاخی میکنه
بارسای فلیک از لحاظ سبک بازی همون بارسای پپه با یه سری تغییرات.درسته تیمش مسیو ژاوی و اینستا نداره ولی اونورم ما اون موقع رونالدو و بن زما و دیماریا و اوزیل و…داشتیم که الان نداریم.
فصل اول اقای تاییدی با اینکه ۵ تا الکلاسیکو خوردیم ولی اون بازی فینال کوپا یه نقطه عطف بود واسه تیم.
دلیلی که دارن از تیم تمجید می کنن همینه.چندسال بعد که بگذره می فهمیم رقابت با این ورژن بارسا چه کار سختی بود.
فقط واسه من یه سوال مطرحه:لاپورتا چطوری تو دوران مدیریتیش اینقدر خوب تیم میسازه؟؟؟چهارتا مربی اورده سه تاش موفق بوده:رایکارد-گواردیولا-ژاوی-فلیک!
بارسای پپ و بارسای فلیک مال دوران مدیریت خودش بوده.
اولین باره میبینم دارن از شکست تیم تعریف میکنن حقیر شده تیم الان باید خشتک پرز و کارلتو رو پاره کنن نه اینکه بیان بگن نشانه های مثبت هست
سه تا الکلاسیکو پشت سر هم تحقیرانه باختیم از نشانه های مثبت تیم میگن
شک ندارم دوباره با ژابی با سبک فوق حجومی و فوتبال و سبک مدرنی که داره دوباره به سطح 1 برمیگردیم البته که باید چندتا بازیکن خوب یا خریده یا از اکادمی اضافه شه
بهرحال تا پای جون زنده باد رئال هالا مادرید
ما نه طرفدار مربی بودیم نه مدیر نه بازیکن
اولتراسور فقط طرفدار تیم بوده و هست جونشم میده برای تیم
انا فخرا کورا …