مرجع خبری رئال مادرید : در ۲۱ ژوئن ۱۹۳۶، در ورزشگاه مستایا، فینال جام حذفی اسپانیا میان مادرید اف‌سی (در آن زمان واژه «رئال» به دلیل نظام جمهوری حذف شده بود) و بارسلونا برگزار شد. این بازی که بیش از ۲۲ هزار تماشاگر داشت، با درخشش دروازه‌بان افسانه‌ای مادرید، ریکاردو زامورا، و مهار ضربه‌ای خطرناک از اسکولا در دقایق پایانی، با پیروزی ۲-۱ مادرید به پایان رسید. تنها چند هفته بعد، جنگ داخلی اسپانیا آغاز شد.

در پی آغاز جنگ، باشگاه‌ها برای بقا به‌دنبال راه‌هایی برای تأمین درآمد بودند. باشگاه مادرید، تحت هدایت کمیته‌ای از فدراسیون کارگری، به سرپرستی خوان خوزه بایخو و با حمایت پابلو هرناندز کرونا‌دو، مدیریت باشگاه را از رافائل سانچز گوئرا تحویل گرفت. در تلاش برای نجات باشگاه، ایده‌هایی مطرح شد، از جمله برگزاری تور اروپایی یا پیوستن به لیگ کاتالونیا.

ایده حضور مادرید در لیگ کاتالان که از سوی هرناندز کرونادو و با حمایت پائو برو، مربی وقت، پیشنهاد شده بود، با استقبال باشگاه‌هایی چون اسپانیول، سابادی، ژیرونا و دیگر تیم‌های منطقه مواجه شد. این تیم‌ها باور داشتند حضور قهرمان جام حذفی، هم به بازیکنان کمک مالی می‌رساند و هم باعث افزایش فروش بلیت‌ها می‌شود. حتی اقامتگاه مناسبی در ماسنو (حومه بارسلونا) برای بازیکنان تدارک دیده شد.

با این حال، باشگاه بارسلونا مخالفت خود را اعلام کرد. این باشگاه نگرانی‌هایی مبنی بر «تأثیر منفی اجتماعی» حضور مادرید در کاتالونیا ابراز داشت و از شکست احتمالی خود در رقابت با قهرمان کوپا واهمه داشت. در جلسه نهایی فدراسیون کاتالونیا در ۲۰ اکتبر، با وجود موافقت دیگر تیم‌ها، بارسا با استناد به «حفظ اصالت نژادی و معنوی باشگاه» مخالفت خود را اعلام کرد. فدراسیون نهایتاً پیشنهاد کرد بازیکنان مادریدی در تیم‌های مختلف کاتالان بازی کنند، که هیچ‌یک از بازیکنان نپذیرفتند.

در نتیجه، رئال مادرید پیشنهاد را رد و به مادرید بازگشت. این واقعه به‌عنوان لحظه‌ای تاریخی در روابط پرتنش میان دو باشگاه رئال مادرید و بارسلونا باقی ماند.