مرجع خبری رئال مادرید : توماس رونکرو سردبیر آس در مورد ال کلاسیکوی مونجوییک نوشت.

نیم‌ساعتی کابوس‌وار
پس از لذتی انکارناپذیر که از حذف بارسلونا در سن‌سیرو به ما رسید (هیچ مادریدی نمی‌تواند انکار کند که سایه سه‌گانه حسابی ما را نگران کرده بود)، و با پیش افتادن ۰-۲ در همان ربع ساعت اول بازی با دبل امباپه، همه ما دست به دعا شده بودیم برای یک پیروزی تاریخی که تیم فلیک را به مرز فروپاشی روانی بکشاند و قهرمانی را در دسترس قرار دهد.اما این رئال مادرید فصل را با ضعف مزمن در بازگشت دفاعی سپری کرده (مهاجمان گویا در دنیای دیگری زندگی می‌کنند) و در روز سرنوشت‌ساز، با دفاعی به میدان رفتیم متشکل از یک وینگر تبدیل‌شده به دفاع راست (لوکاس)، یک هافبک تبدیل‌شده به مدافع میانی (شوامنی)، یک بازیکن از کاستیا (آسنسیو) که خوشبختانه عالی ظاهر شد، و فران گارسیا، که در ابتدا پشت‌سر مندی نشسته بود. باشگاه تصمیم گرفت در زمستان خرید نکند، و حالا بهایش را داد. در سی دقیقه فاجعه‌بار، با فشاری بی‌نظم و دفاعی فاجعه‌آمیز، چهار گل خوردیم و در برابر ۵۰ هزار هوادار آبی‌اناری در مونجوییک نابود شدیم. سبایوس و گولر در میانه میدان درهم‌شکسته بودند و وینیسیوس خاموش بود. بدتر از این نمی‌شد یک برد ۰-۲ را مدیریت کرد. با این اتفاق، بیشتر رؤیاها برای قهرمانی از بین رفت.

بی‌روحیه
یک‌شنبه را با خوش‌بینی پنهان‌ناپذیری آغاز کردم، مخصوصاً با خواندن این بخش از دن کیشوت: «امروز زیباترین روز زندگی ماست، عزیزم سانچو…» با این روحیه امیدوار بودم مادرید من با فروتنی، شجاعت، تعهد و افتخار قله مونجوییک را فتح کند. بارسا پس از شکست سنگین در وقت اضافه سن‌سیرو، خسته و زخمی بود و ما کاملاً استراحت کرده بودیم. اما همه‌چیز برعکس شد. فاجعه‌بار.

امباپه، تنها امید باقی‌مانده
لالیگا از دست رفت، واقع‌بین باشیم. اما حالا باید پروژه ورزشی جدید را حول امباپه ساخت. هت‌تریک کرد، فلیک را عاصی کرد و مدام برای اینیگو و کوبارسی کابوس بود. با ۲۷ گل در لالیگا و ۳۹ در کل فصل، در مسیر رسیدن به رکورد ۵۰ گل است—آمار یک ابرستاره. وینیسیوس، نوبت توست که واکنش نشان دهی. با وجود دو پاس گلت، نمایش امروزت افتضاح بود. اما کلاه از سر بردار برای مودریچ؛ وارد زمین شد و همه‌چیز را تغییر داد. لوکا هنوز بهترین است.

آکادمی
ویکتور مونیوز در دقایق پایانی به‌جای وینیسیوس وارد زمین شد و بلافاصله در موقعیتی تک‌به‌تک توپ را از دست داد. یادآور اشتباهات پالانکا و درنت در نیوکمپ. اما نباید ناامید شود. شجاعت و جسارتش را نشان داد و بالاخره گل‌هایش خواهد آمد. حتی سه موقعیت برای تساوی ۴-۴ وجود داشت. هنوز هم جای امید باقی است.

ادای احترام به آنچلوتی
این شکست تلخ بیش از همه به خاطر آنچلوتی آزاردهنده است. او که پرافتخارترین مربی تاریخ باشگاه شده، شایسته پایان فصل بهتری بود؛ پایانی در نبرد تا روز آخر. اما فراموش نکنیم: کارلتو سه لیگ قهرمانان به ما داد، ۱۵ جام در مجموع، و همیشه تصویر باشگاه را بالا نگه داشت، بی‌هیچ شکایتی.او برای همیشه در یادها می‌ماند. و میراثی بزرگ از خود به‌جا می‌گذارد.