مرجع خبری رئال مادرید: تصویری که آمار و ارقام از خود ترسیم می‌کنند، به‌روشنی گویای جایگاه کیلیان امباپه است. او اکنون بهترین گلزن تاریخ باشگاه در اولین فصل حضور خود به شمار می‌آید: ۳۹ گل سهمگین. در ال‌کلاسیکو، او از زامورانو پیشی گرفت (۳۷ گل در نخستین فصلش با رئال مادرید در فصل ۹۳-۱۹۹۲) و همچنین آمار کریستیانو رونالدو و فن‌نیستلروی (هرکدام ۳۳ گل) و رونالدو نازاریو (۳۰ گل) را پشت سر گذاشت. افزون بر این، امباپه نخستین بازیکن تاریخ است که در ورزشگاه بارسلونا دو بار هت‌تریک کرده است (بار اول در سال ۲۰۲۱ با پیراهن پاری‌سن‌ژرمن).

این هت‌تریک او را در کورس کسب عنوان پیچیچی (آقای گل لالیگا) پیش انداخت؛ هرچند این موفقیت فردی در مقایسه با موفقیت‌های تیمی اهمیت کمتری دارد، اما نشانگر جایگاه قدرتمند اوست. امباپه در فصلی که فوتبال چشم‌نواز زیادی از تیم دیده نشده و خود نیز در پُستی غیرتخصصی بازی کرده، ۳۹ گل به ثمر رسانده است. او در مسیر عبور از مرز ۵۰ گل قرار دارد (سه بازی در لیگ و همچنین حضور در جام باشگاه‌های جهان باقی مانده است). این هدف کاملاً در دسترس است: ۲۷ گل در لالیگا، ۷ گل در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ گل در کوپا دل‌ری، یک گل در جام بین‌قاره‌ای، یک گل در سوپرجام اروپا و یک گل در سوپرجام اسپانیا.

او رهبر تیم است. تعداد گل‌هایش تقریباً دو برابر وینیسیوس (۲۱ گل) و نزدیک به سه برابر رودریگو (۱۴ گل) است. و همهٔ این‌ها در حالی است که هنوز بهترین نسخهٔ امباپه را ندیده‌ایم. نکتهٔ پایانی: باشگاه معتقد است که او از لحاظ کیفی در سطحی بسیار بالا قرار دارد و چنانچه پروژه‌ای حول او طراحی شود، می‌تواند عملکردی شگفت‌انگیز ارائه دهد. در ال‌کلاسیکو، او همانند یک نقطهٔ درخشان در بیابان بود: ۵۶٪ شوت‌های تیم (۵ شوت، در حالی‌که هیچ بازیکن دیگری بیش از یک شوت نزد) و ۸۰٪ شوت‌های در چارچوب (۴ شوت از مجموع ۵). هر سه گل بازی از آن او بود، و حتی می‌توانست چهارمی را نیز ثبت کند اگر در موقعیت آفساید قرار نمی‌گرفت.

در این فصل، امباپهتقریباً تنها مهرهٔ مؤثر در خط حمله بوده است. وینیسیوس، رودریگو و بلینگام فاصلهٔ زیادی با عملکرد سال گذشتهٔ خود داشته‌اند. از این رو تصمیم‌گیری صورت گرفته است: برای فصل آینده، رهبر تیم باید امباپه باشد. در باشگاه سانتیاگو برنابئو معتقدند که او شایستگی این عنوان را بیش از وینیسیوس دارد. تصمیمی مبتنی بر شایسته‌سالاری. البته هر دو باید در کنار یکدیگر فعالیت کنند، چرا که وینیسیوس نیز قرارداد خود را برای سه فصل دیگر تمدید خواهد کرد. اما واقعیت این است که جایگاه نخست اکنون به امباپه تعلق دارد. برای برنامه‌ریزی فصل آتی، همه چیز روشن است: امباپه و ۲۴ بازیکن دیگر.

ثبت سه گل در یک بازی و در عین حال پیروز نشدن رئال مادرید، رویدادی نادر در تاریخ این باشگاه است. در حقیقت، از میان ۱۹۸ هت‌تریکی که بازیکنان رئال مادرید در دیدارهای لالیگا ثبت کرده‌اند، اتفاقی که در مونجوییک برای امباپه رخ داد، تنها چهارمین مورد از این دست بود. چنین چیزی بیش از ۸۱ سال پیش اتفاق افتاده بود، زمانی که سابینو باریناگا در سوم اکتبر ۱۹۴۳ در ورزشگاه چامارتین سه گل زد، اما تیم با نتیجهٔ ۵–۳ مغلوب سویا شد.

نخستین باری که بازیکنی از رئال مادرید پس از ثبت هت‌تریک با شکست میدان را ترک کرد، به فصل پیش از جنگ داخلی اسپانیا بازمی‌گردد. در تاریخ ۱۵ مارس ۱۹۳۶، رئال مادرید در دیدار خارج از خانه برابر راسینگ سانتاندر با نتیجهٔ ۴–۳ شکست خورد. سه گل تیم مادریدی را ویلموش کله‌من، بازیکن مجارستانی به ثمر رساند. او که اهل بوداپست بود، تنها همان فصل در رئال مادرید بازی کرد و ۱۰ گل به ثمر رساند، از جمله یک هت‌تریک دیگر در پیروزی ۶–۰ مقابل اسپانیول که دو گل آن از روی نقطهٔ پنالتی بود.

سومین مورد، نهم فوریه ۱۹۴۱ رخ داد. بار دیگر سویا تیمی بود که با وجود دریافت سه گل، پیروز میدان شد. این بار بازی در خانهٔ سویا برگزار شد. در دقیقهٔ ۱۸، رئال مادرید با نتیجهٔ ۳–۰ عقب افتاده بود. سپس با دو گل از چوس آلونسو و یک گل دیگر از باریناگا بازی را به تساوی کشاند. اما در نهایت، تیم با نتیجهٔ ۵–۴ شکست خورد. گل سوم رئال مادرید در این دیدار نیز توسط باریناگا، بازیکن خوش‌تکنیکی که زادهٔ هاوانا بود، به ثمر رسید.

اگر تمامی رقابت‌ها را در نظر بگیریم، آخرین باری که بازیکنی از رئال مادرید هت‌تریک کرد اما تیم پیروز نشد، در شبی رقم خورد که در مجموع برای هواداران رئال شب شادی‌بخشی بود. در ورزشگاه اولدترافورد، در تاریخ ۲۳ آوریل ۲۰۰۳، رونالدو نازاریو سه گل برای رئال به ثمر رساند. این بازی با نتیجهٔ ۴–۳ به سود منچستریونایتد به پایان رسید، اما به دلیل پیروزی ۳–۱ رئال مادرید در دیدار رفت، تیم اسپانیایی راهی مرحلهٔ بعد لیگ قهرمانان اروپا شد.