شنبه 3 خرداد
مرجع خبری رئال مادرید : برای فتح یک لیگ، باید آن را واقعاً بخواهی. و برای اینکه خواستن خود را نشان دهی، باید آن را در زمین اثبات کنی؛ ترجیحاً در طول هر ۳۸ هفتهٔ مسابقات. البته با تقویم فشردهٔ کنونی، این کار آسان نیست، اما حداقل در دیدارهای سرنوشت‌ساز – همان‌هایی که تعیین‌کنندهٔ سرنوشت قهرمانی‌اند – باید این اشتیاق را نشان داد. اما حتی در چنین لحظاتی هم خبری از آن نبود. دیروز، در حالی‌که بارسلونا با زدن چهار گل در عرض ۲۵ دقیقه، قهرمانی را عملاً به‌دست آورده بود، در آغاز نیمه دوم، بلینگام سعی کرد توپی را در میانه میدان کنترل کند. بلافاصله چهار بازیکن از بارسا – اینیگو، کوبارسی، دی‌یونگ و پدری – مانند گرگ‌هایی گرسنه او را محاصره کردند تا توپ را از او بربایند. یادآوری می‌شود که پدری، که بی‌تردید بهترین هافبک این فصل است، همچنین بهترین بازیکن در بازپس‌گیری توپ نیز هست. سرانجام، بدون زحمت خاصی توپ را از بلینگام گرفتند. در آن لحظه نتیجه ۴-۲ بود، اما بازیکنان بارسلونا با همان شور و عطش حمله می‌کردند که گویی هنوز با دو گل عقب هستند.
همین صحنه دلیل روشن پیروزی بارسلونا در این فصل لالیگا است. ساده است: آن‌ها استعداد بیشتری داشتند (مانند لامین یامال) اما مهم‌تر از آن، انگیزه و عطش بیشتری نسبت به دیگران نشان دادند. و البته بسیار بیشتر از رئال مادریدی که به آسایش رسیده، خودبزرگ‌بین شده و در رختکن آن حسادت و رقابت‌های فردی بر دستورهای سرمربی ارجحیت یافته است؛ تیمی که پس از کسب دو قهرمانی لیگ قهرمانان در سه سال، بیشتر درگیر حفظ جایگاه شخصی خود شده تا اجرای دستورات تاکتیکی. آنچلوتی کمتر از یک ماه پس از آغاز فصل، در والدبباس به نارضایتی خود از برخی رفتارهای خودخواهانه اشاره کرده بود، اما در عمل، در جریان بازی‌ها بیش از اندازه نسبت به این رفتارها نرمش نشان داد؛ و اکنون تاوان آن را می‌پردازد. اگر وینیسیوس به دستورات گوش نمی‌دهد، باید او را از زمین بیرون کشید؛ چراکه تنها راه اصلاح چنین رفتاری همین است. تماشای رافینیا که برای هر توپ تا سر حد توان می‌دود و مقایسه آن با قدم‌زدن‌های بی‌حال وینیسیوس، بیانگر تفاوت میان بازیکنی است که برای افتخار می‌جنگد با بازیکنی که از افتخار سیراب شده است. راستی، آیا وینیسیوس با این فصل ضعیف، واقعاً شایستهٔ تمدید قرارداد با افزایش دستمزد است؟
افزون بر استعداد و عطش، بارسلونا روش و نظم بیشتری هم داشت. در سطح کار تیمی، فاصلهٔ میان سیستم پرفشار، دشوار و جاه‌طلبانهٔ فلیک با دفاع عمیق و ارسال‌های بلند سادهٔ تیم آنچلوتی بسیار بیش از این ۷ امتیاز اختلاف در جدول است. تصور اینکه این رئال مادرید بدون ۴۰ گل ام‌باپه و واکنش‌های کورتوا چه وضعی می‌داشت، نگران‌کننده است. ژابی آلونسو و مدیران ورزشی باشگاه اکنون کار سختی پیش رو دارند.
کارلوس کارپیو – مارکا
این فصل غارسا و فلیک خودشون دودستی لالیگا رو بهمون تعارف کردن ولی چارلتو پنجلوتی از پس والنسیای ته جدولی هم بر نیومد و تو خونه خودمون جلو اینهمه تماشاگر باخت لالیگا امسال تو مشتمون بود با تاکتیک علی اصغری و پارتی بازی و لجبازی مربیمون مفت از دستش دادیم
« بازیکنان رئال مادرید برای بردن لالیگا نه نظم داشتند و نه عطش و نه غیرت و نه تاکتیک »
با تشکر از انچلوتی و چرا به تیم های بزرگ باخت میده اما اگه زیدان بود اول از همه وینی ادب میکرد اگه بد بود عوضش میکرد یا فیکسش نمیکرد که بازی بارسلونا یه شوت بچه مدرسه ای زد دقیقه 83 که بازی 4 بر3 بود زیدان سیستم چرخشی استفاده میکرد که ذخیره با قدرت وارد بشه نه مثل این بزریلی خنگ این بچه اسمش یادم رفت که فقط شوت میزد بعد زیدان جلو تیم های بزرگ باخت نیمداد اصلا مخصموصا جلو بارسلونا همیشه واسشون کابوس بود تو نیوکمپ هیچ وقت نباخته
میخواید قبول کنید یا نکنید من به بارسایی ها میخندم چون فقط این فصل خوشحال باشند چون رئال به خودش باخت در اصل به پرز باخت چون دفاع نخرید وگرنه رافینیا هندی واسمون بازیکن شد اون یامال که طارمی گذاشت تو جیبش من دفاعم ودفاع ها رو میشناسم نه میلتائو مدافع نه گارسیا نه لوکاس و نه مندی بله اسنسیو و رودیگر مدافع خالصی هستند
بدبختی شوامنی که یه ارزن از دفاع نمیدنه گذاشته دفاع البته انچلوتی از نداشتن بازیکن متاسفانه
بردن بارسا به هیچ وجه سخت نبود اگه دوتا مدافع قلدر توی ترکیب داشتیم..ما ۴ تا بازی این فصل باختیم جلوشون ک اگه به جای وازکز و فران ۲ تا مدافع کناری جنگنده داشتیم عمرا اگه اینجور میباختیم..وازکز فداکار اگه کل فصل مصدوم میشد ما وضعمون دراین حد افتضاح نبود..
بله بله مشخصه … مربی‌ای که وقتی تیم جلو میفته سیستم علی پروین در دهه هفتاد رو پیاده میکنه که مقصر نیست فقط بازیکنا مقصرن 🙂
ژابی دهنت سرویسه … آنجلوتی (ارواحنا فداه) بدجوری این خبرنهارا رو بدعادت کرده 😐
سیستم علی پروین اره یادمه دقیقه 2 گل برتری میزد 88 دقیقه میرفت تو دفاع
وقتی که میدونی ذخیره نداری و مربی هم خایه نداره از آکادمی بازیکن بیاره و مدیریت هم در حد پشم نیست خب چه رقابتی به وجود میاد ؟؟؟؟
بازیکن باید رقیب داشته باشه بدونه اگه یه بازی بد باشه تبعید میشه نیمکت اینجوری عطش و انگیزه داره تیم ما طرف گل به خودی دوتا دوتا میزد بازی بعدی خم فیکس بود بازم میرید انگیزه و عطش کجا بود؟