مرجع خبری رئال مادرید : آس در گزارشی نوشت: در انتقال ترنت جان الکساندر-آرنولد (بازیکن ۲۶ ساله لیورپول) به رئال مادرید، تناقض جالبی به چشم می‌خورد. در نگاه نخست، به پایان رسیدن قرارداد او و ظرفیت بالایش برای بلوغ فوتبالی، این انتقال را به یکی از بهترین فرصت‌های بازار تبدیل کرده است. با این حال، پرسش‌هایی درباره سازگاری او با سیستم ژابی آلونسو مطرح است؛ نه به دلیل تردید در توانایی‌های این بازیکن انگلیسی که در طول دوران حضورش در لیورپول بارها به اثبات رسیده، بلکه به دلیل وجود ریسک‌هایی که رئال مادرید با جذب او می‌پذیرد. الکساندر-آرنولد بازیکنی است که ویژگی‌هایش بیشتر با موقعیت‌هایی در زمین گره خورده که به یک مدافع کناری سنتی شباهتی ندارد، به‌ویژه به خاطر ضعف‌های دفاعی او.

بسته به اینکه ژابی آلونسو چه ساختاری را انتخاب کند ــ چه بازی با سه مدافع کناری مانند دوران مربیگری‌اش در بایر لورکوزن یا دفاع چهارنفره ــ الکساندر-آرنولد با چالشی بزرگ روبرو خواهد شد که ارزش واقعی او را محک می‌زند. در لیورپول، به ویژه در دوران یورگن کلوپ، همواره حمایت یک هافبک تدافعی دوگانه و کمک مدافع میانی را در کنار خود داشت تا اشتباهات موقعیتی و ضعف‌هایش در بازگشت‌های دفاعی را پوشش دهند. کلوپ برای مهار نقاط ضعف دفاعی این بازیکن هم سازوکارهای فردی و هم گروهی ایجاد کرده بود، چراکه اعتقاد داشت نفوذهای هجومی الکساندر-آرنولد از کناره زمین و رهبری خلاقانه او در میانه زمین ارزش این ریسک را دارد. با این حال، تصاویر متعددی از آسیب‌پذیری او در فاز دفاعی به ثبت رسیده که بیشتر ناشی از موقعیت‌ بازی‌ها بوده تا ضعف ساختاری. او در عقب زمین فضاهای قابل‌توجهی به مهاجمان حریف داده و حتی در حملات موقعیتی رقیب، گاهی مهاجم را رها کرده و به تعقیب او ادامه نداده است. این ضعف‌ها در فصل جاری با حضور اسلات نیز، که وظایف دفاعی او را محدودتر کرد، مشهود بوده است. البته باید گفت که الکساندر-آرنولد همواره نقطه‌ضعف نیست؛ او غریزه بالایی در توپ‌ربایی و سرعت مناسبی در نبردهای تک‌به‌تک دارد. هرچند آمار نشان می‌دهد موفقیتش در این دوئل‌ها فقط ۴۷ درصد بوده است.

مدافعی با ریسک
در برخی صحنه‌ها، الکساندر-آرنولد بازیکن حریف را رها کرده و پشت سرش فضای آزاد ایجاد می‌شود. با این توضیحات، او گزینه ایده‌آلی برای نقش وینگ‌بک در سیستم ۱-۳-۴-۲-۱ ژابی آلونسو به نظر نمی‌رسد. او بازیکنی نیست که بتواند ۸۰ متر از زمین را با سرعت نسبتاً پایین خود (میانگین حداکثر سرعت اندکی بالاتر از ۳۲ کیلومتر بر ساعت) بارها طی کند، هرچند می‌تواند مانند گریماردو به فضای میانی بیاید و از حرکات جبرانی والورده یا مدافع کناری (میلیتائو، آسنسیو یا حتی کارواخال) استفاده کند. حتی با سیستم دفاع چهارنفره نیز، او ممکن است در معرض ضعف‌های دفاعی قرار گیرد. نظم دفاعی او بهترین نیست و گاه در سیستم پرسینگ بالا، با پرش‌های بی‌موقع یا عدم تهاجم کافی و بدون درنظر گرفتن پیامدها، دچار اشتباه می‌شود.

با این وجود، مطمئناً رئال مادرید همه مزایا و معایب جذب الکساندر-آرنولد را به دقت بررسی کرده و تصمیم گرفته روی توانایی‌های او در فاز هجومی حساب باز کند. بازیکنانی اندک هستند که می‌توانند مانند او، حس خلاقیت، خطر و آزادی عمل را به بازی تزریق کنند. آمارهای او نیز این واقعیت را تأیید می‌کند: از آغاز حضورش در لیگ برتر، تنها دی‌بروینه، سون هیونگ-مین و صلاح تعداد پاس گل بیشتری ثبت کرده‌اند و فقط دی‌بروینه، صلاح و برونو فرناندز فرصت‌های بیشتری خلق کرده‌اند. با توجه به این داده‌ها، بی‌شک با بازیکنی متفاوت روبه‌رو هستیم.

عملکرد درخشان در فاز هجومی
او با سانترهای دقیق، مهاجمان را در موقعیت گل قرار می‌دهد. چه از کناره زمین و چه با پاس‌های بلند، همواره برای دفاع حریف تهدید به شمار می‌رود. مهارت فنی فوق‌العاده و پای استثنایی او که تداعی‌کننده دیوید بکام است، به لیورپول امکان داده تا در ضدحملات و حملات منظم، از یک نقطه قوت منحصر به فرد بهره‌مند شود. او در پاس‌کاری‌های ابتدایی نقش محوری دارد و با دقت بالا می‌تواند فشار حریف را برطرف کند؛ چه در پاس‌های کوتاه و چه بلند.

الکساندر-آرنولد با دیدن جای‌گیری مناسب صلاح، با پاس بلند از پشت مدافعان، دفاع حریف را به هم می‌ریزد و از فضاهای پشت سر هافبک‌های حریف استفاده می‌کند تا برتری عددی ایجاد کند. او همچنین تشخیص می‌دهد که چه زمانی وارد فضاهای میانی شود و در خلق بازی شرکت کند. گاهی پشت سر هافبک‌های حریف پنهان می‌شود یا منتظر چرخش بازی به سمت خود می‌ماند و اگر در موقعیت مناسب صاحب توپ شود، می‌تواند بسیار مؤثر باشد. هنوز مشخص نیست ژابی آلونسو از او می‌خواهد بیشتر در نقش داخلی یا خارجی ظاهر شود. اسلات، برخلاف کلوپ، او را به نقش مدافع راست سنتی بازگردانده است و به همین دلیل میزان حضور او در بازی از ۱۰۰ به ۸۸ و تعداد پاس‌هایش از ۷۰ به ۶۱ کاهش یافته است.

با این حال، الکساندر-آرنولد همواره با هوشمندی از عرض زمین استفاده می‌کند. او چه از خط انتهایی و چه از مناطق عقب‌تر، به‌راحتی می‌تواند سانتر کند و به‌درستی می‌داند چه زمانی و چگونه در موقعیت گلزنی ظاهر شود. به همین دلیل در لیورپول با محمد صلاح یک زوج هماهنگ و مؤثر تشکیل داده بود که حرکات یکدیگر را به خوبی تکمیل می‌کردند. علاوه بر این، او یکی از بهترین‌ها در ضربات ایستگاهی است؛ موضوعی که با خروج مودریچ و حتی با وجود گولر می‌توانست موجب افت تاکتیک‌های ایستگاهی رئال مادرید شود اما با حضور این مدافع انگلیسی، چنین نگرانی‌ای وجود نخواهد داشت.

نگاهی به موقعیت‌های گل‌سازی الکساندر-آرنولد در این فصل، نشان می‌دهد که او همیشه تهدیدی جدی برای دروازه حریف بوده است.

انتظارات از الکساندر-آرنولد، علی‌رغم وجود تردیدها و اطمینان‌ها، همچنان بسیار بالاست. او در شرایط بدنی مطلوب، در سن و سالی مناسب و با سابقه‌ای پرافتخار در لیورپول به رئال مادرید می‌پیوندد و همین رزومه، جایگاه او را تا حد زیادی تضمین می‌کند. با این حال، نوسانات عملکرد و ابهام در سازگاری کامل او با تیم جدید همچنان وجود دارد و باید گفت جذب او، گرچه تصمیمی پرریسک است، اما چه ریسکی شیرین‌تر از این!