یکی از شاهکارهای مدیریتی رئال مادرید در سال های اخیر،سرمایه گذاری دراز مدت بر روی مدافعی به نام خسوس وایخو است.بازیکنی که هیچ جایگاهی در تفکرات سرمربی های رئال مادرید نداشته،ولی بصورت عجیبی با وجود میخ شدن به نیمکت تمایلی به جدایی و امتحان چالش های جدید را ندارد.

 

بازیکنی که فوتبال خود را از باشگاه نونهالان آراگون شروع کرد و در سال 2008 در سن 11 سالگی به تیم نوجوانان رئال ساراگوسا پیوست و تا سال 2015 عضو مجموعه ساراگوسا بود.شاید استعدادی که مسئولین رئال در او دیدند آنها را مجاب کرد تا او را به عنوان ستارۀ آینده خط دفاعی به خدمت بگیرند،ولی گویا استعداد یاب های رئالی در این مورد اشتباه کردند.

 

او برای کسب تجربه یک فصل را بصورت قرضی در باشگاه اینتراخت سپری کرد.از قضا بهترین فصل فوتبالی وایخو نیز همان دوره بود و به واسطۀ آن توانست قرارداد بلند مدت تری را با رئال مادرید به امضا برساند.

گویا دورۀ‌افت این بازیکن به جوهر خودکار همان قرارداد متصل بود چون به محض ثبت قرارداد سقوط آزاد این بازیکن نیز شروع شد بطوریکه حضور قرضی او در تیم هایی نظیر ولورهمپتون و گرانادا نیز نتوانست گره کار را باز کند و این بازیکن بصورت بسیار عجیبی به مهرۀ کاملا خنثی تبدیل شده است.

شاهکار مدیریتی رئال مادرید در بستن قرار داد 8 ساله با این بازیکن و تمایل عجیب او به جدا نشدن و کنار آمدن با نیمکت نشینی دست به دست هم داده است که نه تنها یک جای خالی در لیست بازیکنان اِشغال شود،بلکه امکان استفاده از بازیکنان آکادمی هم از آنها گرفته شود.

 

نمیخواهم دنبال این جواب باشم که چرا مدیریت رئال مادرید بجای تمدید قرارداد بازیکنی نظیر راموس،ترجیح میدهد پول خود را در اختیار این چنین بازیکنانی قرار دهد،ولی آنچه پیداست ضعف عمدۀ ‌خط دفاعی رئال مادرید است که اگر جادوی کورتوا در فصول اخیر نبود،این جریان بیشتر نمود پیدا میکرد.

نویسنده:عظیم شامدیل