مرجع خبری رئال مادرید : آس در گزارشی نوشت: شکست سنگین برابر آرسنال نیاز مبرم و غیرقابل انکار رئال مادرید را برای تقویت تیم در تابستان و فراتر رفتن از جذب تنها الکساندر-آرنولد تأیید می‌کند. ماه‌ها بود که در سطوح بالای باشگاه این تصور غالب بود که تنها جذب آرنولد و دیویس کافی خواهد بود، اما حالا این نگاه دیگر پاسخ‌گو نیست. کمبودهای آشکار در ترکیب تیم، باشگاه را وادار کرده تا بار دیگر به بازار نقل‌وانتقالات بازگردد؛ بازاری که تابستان گذشته تقریباً از آن فاصله گرفت. چرا که توافق ۳۵ میلیون یورویی برای جذب اندریک، از پیش در سال ۲۰۲۲ با باشگاه پالمیراس بسته شده بود. ماجرای امباپه هم تمام تمرکز باشگاه را از بین برد. در ژانویه هم، با وجود بحران مدافعان، باشگاه از صدور چک برای جذب یک مدافع میانی خودداری کرد. حالا اما این وضعیت دیگر قابل دوام نیست.

چه آنچلوتی بماند چه نماند، او از تابستان گذشته دو کمبود مهم را شناسایی کرده بود، اما باشگاه تاکنون برای رفع آن‌ها اقدام مؤثری نکرده و حتی در برابر هزینه‌کردهای قابل توجه همچنان مردد است. در حالی‌که خط دفاع و میانه میدان به شدت نیاز به تقویت دارند؛ جای خالی یک ناچو و یک کروس در این خطوط احساس می‌شود. در خط دفاع، گزینه‌ای مانند هویسن (۱۹ ساله) و برای کنترل بازی در میانه میدان، بازیکنی نظیر زوبیمندی (۲۶ ساله) مدنظر هستند. مشکل بزرگ اما اینجاست که هر کدام از این بازیکنان ۶۰ میلیون یورو قیمت دارند، مطابق با بند آزادسازی‌شان در باشگاه‌های بورنموث و رئال سوسیداد. وضعیت فلوریان ویرتز حتی پیچیده‌تر است؛ بازیکنی که علاقه زیادی به او وجود دارد، اما جذبش دست‌کم ۱۵۰ میلیون یورو هزینه خواهد داشت؛ آن هم بدون اینکه حتی در پست هافبک میانی بازی کند.

با اینکه قیمت‌های این بازیکنان بین‌المللی اسپانیایی چندان غیرواقعی نیست، اما در نبود فروش بازیکن، ورود به چنین فضای اقتصادی‌ای برای مادرید دشوار خواهد بود؛ باشگاهی که سیاست کنونی‌اش مبتنی بر کنترل مالی و جذب بازیکنانی است که قراردادشان به پایان می‌رسد.

این سیاست تاکنون موفقیت‌آمیز بوده (با جذب آلابا، رودیگر، امباپه…) و قرار است در مورد الکساندر-آرنولد نیز ادامه یابد، اما این رویکرد همیشه موفق نیست و گاهی به بهای فدای اولویت‌های ورزشی تمام می‌شود. بهترین مثال این مسئله، آلفونسو دیویس است؛ بازیکنی که از دست مادرید پرید و حالا باشگاه به‌دنبال مدافع چپ دیگری نیست. همچنان با فرلاند مندی و فران گارسیا ادامه خواهند داد؛ هرچند اولی با وجود قرارداد تا سال ۲۰۲۸، بار دیگر فصل جاری را با سه مصدومیت پشت سر گذاشته و همچنان غایب است و دومی نیز تاکنون نتوانسته عملکرد قانع‌کننده‌ای ارائه دهد. باشگاه ممکن است سراغ میگل گوتیرز برود (که هنوز ۶۰٪ حقوق ورزشی‌اش را در اختیار دارد) اما این گزینه هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

کمبود فقط در پست مدافع میانی و هافبک سازمان‌دهنده نیست؛ حتی بازیکنان تیم نیز این خلأ را حس کرده‌اند. کورتوا بلافاصله پس از شکست سنگین مقابل آرسنال گفت: «پیدا کردن فضا در برابر آرسنال سخت است. چند باری سعی کردیم با سانتر موقعیت ایجاد کنیم… اما امسال دیگر بازیکنی مثل خوسلو را نداریم، یک مهاجم نوک تمام‌عیار.» نقش مهاجم شماره ۹ همچنان خالی خواهد ماند. امباپه و اندریک قرار است این نقش را برعهده بگیرند، در حالی‌که اولویت‌های دیگری وجود دارد.

در تلاش برای کاهش تعداد بازیکنان و دستمزدها برای جذب چهره‌های جدید، شرایط به گونه‌ای نیست که اگر پیشنهاد مناسبی برای بازیکنان باقیمانده نرسد، باشگاه بتواند نفس راحتی بکشد. تنها قراردادهایی که در پایان فصل به پایان می‌رسند، مربوط به مودریچ، لوکاس وایه‌خو هستند که انتظار می‌رود همگی باشگاه را ترک کنند (مورد وایه‌خو که قطعاً این‌طور است). از این سه نفر، تنها مودریچ دستمزد قابل توجهی دارد. وایخو هم نه تنها نقش مؤثری نداشته بلکه پایین‌ترین دستمزد را نیز در تیم دارد. در واقع رئال مادرید این فصل ۲۱ بازیکن مؤثر داشته و تنها بازیکن جدیدی که به تیم اضافه شده، آسِنسیو بوده. بنابراین، تابستان گذشته و همچنین تابستان امسال، مشکلی از بابت تعداد جای خالی برای جذب بازیکن وجود نداشته و نخواهد داشت.

موضوع اصلی اما، دستمزدهاست. دو بازیکن با حقوق بالا در چشم‌انداز هستند که می‌توانند در سال ۲۰۲۶ از فهرست خارج شوند: آلابا (با حقوقی بسیار بالا) و رودیگر. با توجه به سن (هر دو ۳۲ ساله) و عملکردشان، تنها رودیگر است که شاید بتواند در برنامه‌های باشگاه پس از ۲۰۲۶ جای داشته باشد. تسهیل خروج یکی از این دو نفر، با توافقی مشابه توافق با ادن آزار، غیرممکن نیست، اما فعلاً در برنامه باشگاه نمی‌گنجد؛ به‌خصوص تا زمانی که وضعیت بازگشت میلیتائو مشخص شود؛ بازیکنی ۲۷ ساله که دچار پارگی رباط صلیبی در هر دو زانو شده است.