آذرخش هفته
به نظر می رسد که لقب “آذرخش” که برای رودریگو گوئس انتخاب شده، دقیق ترین و درست ترین انتخاب ممکن باشد. گل رودریگو  مقابل اتلتیکو دقیقا مثل یک آذرخش بود چرا که طوری نفوذ کرد و طوری ضربه زد که اوبلاک نفهمید که از کجا خورده است. به نظر می رسد که فصل چهارم رودریگو قرار است که شاهکارترین فصلش باشد و همان اتفاقی که برای وینیسیوس رخ داد، برای او نیز تکرار می شود. کار رودریگو نسبت به وینی در رئال خیلی سخت بوده است. رودریگو یک مصدومیت شدید و طولانی را تجربه کرد و با حضور هازارد (و کمی بعد وینیسیوس) مجبور شد که پست محبوبش یعنی بال چپ را عوض کند تا به سمت راست برود. او در پست بال راست توانست آسنسیویی را شکست بدهد که در آن زمان حمایت رسانه های اسپانیا را داشت و پست تخصصی اش بال راست بود. رودریگو اما در شروع فصل با یک شوک جدید مواجه شد: آنچلوتی تصمیم گرفته بود از فدریکو والورده در پست بال راست استفاده کند. رودریگو نه تنها کم نیاورد بلکه تلاش هایش را دوچندان کرد و حالا در یک پست جدید یعنی مهاجم کاذب می درخشد و کاری کرده تا نبود بنزما حس نشود. برخی حتی به شوخی می گویند که اگر نیاز باشد، رودریگو می تواند جایگزین کورتوا شود و باز هم بدرخشد. آذرخش یا اچارفرانسه؟ مسئله این است!

شارلاتان هفته
یکی از ویژگی هایی که در سالهای اخیر در میان برخی مربیان در فوتبال دنیا باب شده، “شارلاتانیزم” است.  دسته ای از مربیان برای این که حواس هواداران را از نتایج ضعیف تیمشان پرت کنند، مسائل حاشیه ای را داغ می کنند تا رسانه ها و فوتبالدوستان ایرادهای فنی تیمشان را از یاد ببرند. ژوزه مورینیو یکی از نمادهای مکتب شارلاتانیزم است که هر بار شکست می خورد، با حمله به داور، یوفا، مربی رقیب  و… کاری می کند تا کسی یاد عملکرد فنی تیمش نیافتد. یکی دیگر از نمونه ها کارلوس کی روش سرمربی کنونی تیم ملی ایران است که در هشت سال اولش در تیم ملی ایران هیچ دستاورد ورزشی مهمی در مقایسه با سایر مربیان نداشت اما با کمک خبرنگاران و مجریان تلویزیونی کاری کرد تا همه فکر کنند که بهترین مربی تاریخ بازیهای ملی است آن هم در حالی که عیارش در کلمبیا و مصر کاملا مشخص شد. دیگو سیمئونه یکی از پرچمداران اصلی این سبک در فوتبال کنونی است. سیمئونه در دربی سال گذشته برای این که حواس ها را از فصل ضعیف تیمش پرت کند، بحث تونل زدن یا نزدن را داغ کرد و پس از نمایش فضاحت بارش در شروع فصل جاری نیز تصمیم گرفت که از طریق کوکه بحث رقصیدن وینیسیوس را وسط بیاندازد تا همه از یاد ببرند که چه نتایج ضعیفی گرفته است. سیمئونه اما این بار کور خوانده بود چون ناخواسته باعث شد تا رئالی ها به کوه انگیزه تبدیل شوند و در همان نیمه اول کار تیمش را بسازند. شاید باورنکردنی باشد که سیمئونه در حال حاضر دومین مربی پردرآمد کل فوتبال دنیا است و این گونه در مقابل رئال مادرید بدون بنزما ذلیل است. سیمئونه با تاکتیک جنگ روانی می خواهد سر هواداران تیمش را شیره بمالد تا همچنان حقوقی نجومی را به جیب بزند. در حالی که تازه در شروع فصل هستیم، اتلتیکو هشت امتیاز از رئال عقب افتاده است. گفتیم هشت؟ وای از این عدد مقدس!

دوقطبی هفته
در حالی که تازه در شروع لالیگا هستیم، دوقطبی از همین حالا شروع شده است. بارسلونا از نظر کیفیت فردی تنها تیمی است که توان رقابت با رئال مادرید را در لالیگا دارد. ترکیب بارسا برای لالیگا خوب بسته شده و با هدایت حسین شلغم هم می توانستند همین نتایج را کسب کنند. از این بابت خوشحال هستیم چرا که هر چقدر هم ژاوی مربی سطح پایین و ناتوانی باشد، یک ال کلاسیکوی جذاب را به واسطه ستاره های پرشمار بارسلونا شاهد خواهیم بود. به نظر می رسد که همچون 3-4 سال پیش به قبل قرار است که ال کلاسیکو قهرمان لالیگا را تعیین کند.در روزهایی که حس و حال دلمان خوش نیست، فوتبال تنها چیزی است که ذره ای حواسمان را پرت می کند…

حامد فلاح