مرجع خبری رئال مادرید : یک سراب. این چیزی بود که بازی نیمه‌نهایی نشان داد. بارسلونا، رئال مادرید را به واقعیت عجیبش بازگرداند. شکستی از آن نوع که پیامدهایی به همراه دارد و نیاز به تأمل عمیق ایجاد می‌کند. در جده چیزی بیشتر از یک فینال از دست رفت. شانس بردن «هفت گانه »، اعتماد به نفس برای ادامه فصل و شاید حتی اعتمادی که فلورنتینو ممکن است به آنچلوتی داشته باشد، از دست رفت. این دو بازی مقابل بارسا به دو شکست سنگین تبدیل شدند. در واقع، رئال مادرید موفق نشده هیچ‌کدام از رقبای قدرتمند خود را شکست دهد: لیورپول، میلان، اتلتیک در سن مامس، اتلتیکو… شش شکست در ۳۰ بازی، بیش از حد زیاد است.

این بازبینی پروژه باید از پایین به بالا انجام شود. در زمین بازی، شاید استفاده از سه مهاجم (در واقع چهار مهاجم چون بلینگام عملاً مهاجم است) در برابر رقبا قدرتمند ایده خوبی نباشد. باید تیم را به هر قیمتی متعادل کرد، حتی اگر لازم باشد کسی قربانی شود. در مورد برنامه‌ریزی در پشت صحنه، باید پرسید چرا ساختار تیم به گونه‌ای طراحی شده که لوکاس وازکز مجبور به بازی در پست مدافع کناری باشد، شوامنی در نقش مدافع مرکزی بازی کند، یا والورده و کاماوینگا در پست هافبک بازی کنند، در حالی که پست تخصصی‌شان نیست. نقش کروس برای مادرید و سن مودریچ دست کم گرفته شده‌اند. در واقع، اهمیت خط میانی برای بازی تیم دست کم گرفته شده است.

اکنون واضح است که زمان مناسبی برای خرید بازیکن نیست. بازار چیزی ارائه نمی‌دهد که بهتر از آنچه آنچلوتی در اختیار دارد، باشد. باید برخلاف جریان حرکت کرد. حداقل، در این زمینه مادرید تجربه زیادی دارد.

مارکو رویز – آس